Part

 1     2|           ten cały gnący się pod ciężarem pracy łamiącej barki Polski
 2     2|         sępy i kruki. Pod waszym ciężarem, pod ciężarem bagnetów,
 3     2|         Pod waszym ciężarem, pod ciężarem bagnetów, ochraniających
 4     3| strasznego zwaliska, pod którego ciężarem szamoce się i zmaga życie,
 5     3|       stupudowym młotem, bić weń ciężarem, jakim wali w nas los: co
 6     3|     oficjalny jest takim martwym ciężarem, leżącym na życiu. Mówi
 7     4|        uciska ją swym nieludzkim ciężarem: - Bóg czy materia, świat
 8     4|       załatwiać swoje sprawy pod ciężarem, na powierzchni tych niezmiennych,
 9     4|      Przytłoczona, zdławiona tym ciężarem przemyka się świadomość
10     4|   wspólnotę umysłową, pod której ciężarem gnie się myśl. W założeniu
11     4|  przeciwko porywającej nas swoim ciężarem, niby lawina - historyi,
12     6|       nacierającego na nas całym ciężarem swej obcości.~Tu nie idzie
13     7|  subiektywnego załamania się pod ciężarem. Byłoby w ogóle ważną rzeczą
14     8|      wprost gnie się i łamie pod ciężarem coraz nowych zagadnień,
15     8|       się i wynaturzając pod ich ciężarem. Sztuka stwarza typ człowieka,
16    10|     bezwładu i apatii jest nowym ciężarem, wlokącym zbiorowość naszą
17    11|          właśnie tym oporem, tym ciężarem, który przezwyciężyć, dźwignąć
18    13|        nasza jest jak topielec z ciężarem u nóg: wlecze on nas w coraz
19    13|     psychika przeistacza się pod ciężarem czynnych zagadnień. Musi
20    13|         nieuchronność zguby.~Pod ciężarem tego przeświadczenia wyrasta
21    14|         i własne zmagające się z ciężarem, wieczną krzywdą życie,
22    14|    Wyspiański zaczął tworzyć pod ciężarem poczucia, że wiary tej nie