Part

 1     4|         rdzeń współżycia ludzkiego. Mowa nie tyle mity stwarza, ile
 2     4|           dziedzinie, którą utrwala mowa. Sami dla siebie stajemy
 3     5|        przewrotom, wszelkim burzom. Mowa polska niech się stanie
 4     6|             pracy polskiej, być jej mową, myślą, sumieniem, krwią
 5     8|            tam oczywiście mogła być mowa tylko o empirii, brutalnym
 6     9|          pustym; to szepcze z niego mowa naszych wzruszeń, to jest
 7     9|             siłom pozaludzkim, jest mową, na którą to, co jest poza
 8    10| spowinowacony z jej rytmem. Żelazna mowa tego świata, jego nieustanne,
 9    11|             duszy z Bogiem, jedynie mową, w której odbywa się wieczny
10    13|           się tu organem zguby, jej mową, i nadaremnie Żeromski usiłuje
11    13|         właśnie dlatego może tu być mowa o dowolnym, przypadkowym
12    13|            homeryckości mogłaby być mowa, to właśnie ex re Orkanowskiej
13    14|           przyszłego załamania się. Mowa nasza wewnętrzna, mowa naszej
14    14|              Mowa nasza wewnętrzna, mowa naszej nieskrępowanej natury,
15    14|       Wyspiański w Wyzwoleniu - gdy mowa o śmierci dobrowolnej, na
16    14|          istotnie łączy nas ta obca mowa kościoła z czymś większym
17    14|          nasza najbliższa prawda: i mowa ziemi jest najbardziej dostępnym
18    14|       oprzeć swe życie duchowe. Gdy mowa o literaturze, o to właśnie
19    14|            narodowej pracy, to żywa mowa pozaludzkiej a uczłowieczonej
20    14|             dwaj duchowi zapaśnicy.~Mowa czynu wydaje się nieraz
21    14|         jakby pierwszą i najgłębszą mową naszą, której uczymy się