Part

 1     6|          chyba to już najwyraźniej czujemy, że nic nie ma żadna zbiorowość
 2     8|            opłaciwszy je jak myto, czujemy się zabezpieczonymi od groźnego
 3     8|        człowieka. In abstracto już czujemy się poniżej życia, jego
 4     8|      wielkim zbiorowym dziele, nie czujemy jej od tej czynnej jej strony.
 5     8|    europejskiej grupy narodów, nie czujemy, nie myślimy O sobie jako
 6     8|           Osobiście, świadomie nie czujemy się ich twórcami. Możemy
 7     9|          iż wszystko, co myślimy i czujemy, musi mieć dodatnie znaczenie.
 8    10| najbardziej brak w naszej własnej, czujemy jej dobrodziejstwa, nie
 9    10|            jej dobrodziejstwa, nie czujemy ograniczeń. Przychodzi ona
10    10|            przez śmiech cudzy. Gdy czujemy się pełnymi majestatu w
11    10|       rozpoznajemy tu wspólny rys, czujemy, iż osiągnięty został tu
12    12|          bezpośrednim związku. Gdy czujemy się bezsilnymi w społeczno-wytwórczym
13    13|   zacieśniającym dusze widnokręgu. Czujemy zazwyczaj bardzo ściśle
14    13|      Stendhalu lub o Dostojewskim: czujemy, że zachodzi tu jakaś niezmiernie
15    14|       broczy - czy jesteśmy? - czy czujemy się narodem, wy i ja, czy
16    14|           Tłum bił oklaski, wolał: czujemy - dusza poety w krwawym
17    14|       Poznajemy bowiem, wyznajemy, czujemy siebie w formach społecznego
18    14|         sobie pewne jego potencje. Czujemy pod narodami głębokie życie,
19    14|           z którego wyrastają one, czujemy pod historią głębszą od