Part

 1     7    |           Filozofia dziejowego ducha. Mickiewicz i psychika europejska. Złudzenia
 2     7    |   pokrewieństwa, a zaczynają różnice. Mickiewicz przecież nie zgodziłby się
 3     7    |    rzeczywistością, jaką miał w sobie Mickiewicz, był entuzjazm czynny, wiara,
 4     7    |               jej europejskich dążeń. Mickiewicz nie jest w stanie zrozumieć,
 5     7    |     przykładzie wystąpi to wyraźniej. Mickiewicz mówi np. jako o przedstawicielach
 6     7    |           ogóle dla Polski, jaką znał Mickiewicz. Chcieć żyć, znaczyło to
 7     7    |            swoje posłuszne narzędzie. Mickiewicz, który w filozofii Hegla
 8     7    |               technicznym robotników. Mickiewicz starał się czuć i myśleć
 9     7    |       Najważniejszą jest wiara - woła Mickiewicz, najważniejszą jest wiara -
10     7    |            swego subiektywizmu, ale i Mickiewicz i Towiański i Norwid i Słowacki
11     7    |          wyjścia i celem, romantycy - Mickiewicz, Słowacki, Norwid - dostarczycielami
12    10    |               że coś podobnego głosił Mickiewicz. Aby jednak tę prawdę z
13    10    | popularyzacyjnych, z przekonaniem, że Mickiewicz odkrył coś bardzo głębokiego,
14    10    |             owa ma znaczyć właściwie: Mickiewicz wykazał, że bezczynne, przetwarzające
15    13    |             barszczan, o których mówi Mickiewicz, tak samo, jak się czytało
16    14(**)|        rozumiał Wyspiański - dlaczego Mickiewicz zaniechał artyzmu. Po Wyspiańskim
17    14    |               to potężne źródło. Nasz Mickiewicz podaje tu rolę Blondelowi,
18    14    |         widzieli ją w wielkim zarysie Mickiewicz, Norwid, Towiański, Wroński,