Part

 1     3|         rozpaczliwie, po omacku, krwią własną znacząc swoje ślady,
 2     3|          przyjdą lata, gdy życie krwią płacić będzie za naszą ospałość.
 3     3|          czym byli? Dziećmi jej, krwią z jej krwi. Każdy z nich
 4     4|   przeszłości! - Tak jest. Poimy krwią naszych najistotniejszych
 5     4|      snuciu legend, na karmieniu krwią swą widm i cieniów.~Młoda
 6     6|          mową, myślą, sumieniem, krwią jej serca, sokiem jej nerwów.~
 7     7|       roli, którą oni wypisywali krwią i potem. Świat nie chce
 8     8|        niej tętni, zasila Ją swą krwią i dumą. Żyjące nowoczesną
 9    11|      nikt jej nie słucha, bluzga krwią, drze na strzępy pamięć.
10    11|      wszystko - ludzkie, dymiące krwią serce. Poza krańcami ludzkiego
11    11|      szamoce się i grozi, bluzga krwią, buntuje się, blaga, to
12    12|    spisuje on istotnie serdeczną krwią i rzuca na wiatr, na wieczne
13    14|   położenia zarysowuje się w tej krwią znaczonej, łamanej linii
14    14|        piękna. Ten styl karmiony krwią serdeczną, niby tresowany
15    14|      straszliwy żywy słup ognia. Krwią się stal i piorunem. Bóg
16    14|        widmo. Wali się na scenie krwią zbroczony upiór żołnierza,
17    14| królewskich trupów, które broczą krwią, grożą, sądzą z witrażów.
18    14|        Myśli, które tętnią w nim krwią czerwoną i uzdrawiającą,