Part

 1     1|                właściwe przebywa aż na dnie pod nurtem historii; na
 2     2|      najszczelniejszy z izolatorów: na dnie duszy, gdy się w nim wyrosło,
 3     3|           myśli Milusiński, siedząc na dnie bagniska, w które już wcześniej,
 4     7|           duszy odnajdywał on jakby na dnie tradycji plemiennej. Niemniej
 5     8|            materializmu dziejowego. Na dnie tego wszystkiego odnajdujemy
 6     8|          zarysowuje się niewyraźnie na dnie dusz i zestawiając z nim
 7    10|             organów trzepocącej się na dnie duszy, ożywiającej nas swym
 8    10|   indywidualnej, którą odnaleźliśmy na dnie humoru. Myśl musi ogarnąć
 9    10|               dziedzinie. I dzisiaj na dnie nowoczesnych dążeń teoriopoznawczych
10    12|                istnienia, płakał mu na dnie duszy jakiś tęczowy cień,
11    13|               nasze, trzepocące się na dnie piersi jak ptak życie okazuje
12    13|             ona kochać siebie nawet na dnie, jeżeli nie ma zaginąć,
13    13|         podobnych i bliskich - leży na dnie wszelkich odczuwań rzeczywistości
14    13| nierzeczywistości w sztuce; to leży na dnie protestów przeciwko "pesymizmowi".
15    13|       osobliwość stylu Żeromskiego, na dnie upojeń jedynością tkwi poczucie
16    13|                że wola może istnieć na dnie bezpośredniego, bezwiednego
17    14|            Samobójstwo duchowe leży na dnie każdego esteiyzmu, gdy jest