1-biolo | biops-czeka | czeln-dwaj | dwoja-glosy | glosz-jakis | jakko-ksiaz | ksiec-miesz | miewa-narzu | nasla-niezm | niezn-ogarn | oglad-pelni | pelno-ponie | poniz-prezn | prezy-przet | przew-rowno | rowny-schwy | schyl-sprac | spraw-szuka | szum-ujal | ujarz-warn | warne-wtarg | wtem-wysnu | wysok-zapad | zapal-zlacz | zlago-zzart
Part
11554 2 | ludzkości, mętne poczucie, że zapał bywa szkodliwy, przeświadczenie,
11555 11 | upaja się jego potęgą, jego zapamiętałą, na wszystko ślepą wolę
11556 11 | cały ten twardy, kamienny, zapamiętale spychający się w zatracenie,
11557 1 | tego procesu, traci możność zapanowania nad nim. Sen o swobodzie
11558 1 | która prowadzi poprzez zapanowanie nad procesem stanowiącym
11559 4 | może tu być mowy o zwykłem zapanowaniu nad światem, - przez przystosowanie
11560 9 | silnym wzruszeniem, gdy zapanuje ona nad całym, zacieśnionym
11561 10 | nieskończenie konkretne życie zaparcia i wysiłku stanowi istotę
11562 11 | zagłodzone chłopskie dziecię w zapartej chacie, a moczar życia trzyma,
11563 8 | zetknięcie z życiem, ten zapas doświadczeń, które zmieniły
11564 14 | królewskie, ci dwaj duchowi zapaśnicy.~Mowa czynu wydaje się nieraz
11565 7 | jak to się wydaje ludziom, zapatrującym się na historię poprzez
11566 9 | musi być przebyte - tak zapatruje się na nie Zola. Życie musi
11567 7 | sam stosunek odnajdujemy w zapatrywaniach Norwida na zasadnicze zagadnienie
11568 4(**) | moim punktem widzenia, a zapatrywaniami wymienionych w tekście myślicieli
11569 7 | jego stosunek do świata, zapatrzenie w wieczny spokój wiary,
11570 14 | odpowiedź ginie, ginie w tym zapatrzeniu we własne szamotanie się.
11571 12 | bladej twarzy myśliciela, zapatrzonej w krwawe ślepia sfinksa.
11572 3 | braki i luki, wołające o zapełnienie, ten żyje wśród rzeczy niegotowych,
11573 12 | działania, która nam zdaje się zapewniać zachowanie wartości***.
11574 8 | społecznej nawyknienia itp. zapewniające woli panowanie nad życiem.
11575 10 | stwierdza, ma w sobie spiż zapewniający trwanie, nie potrzebuje
11576 5(*) | włościaństwa, a raczej pierwiastków zapewniających przeważny wpływ nad włościaństwem
11577 5 | zaklęciem i talizmanem, zapewniającym nieprzerwane krążenie energii,
11578 5 | przesycona będzie pierwiastkami, zapewniającymi techniczną, ekonomiczną,
11579 6 | dopiero jutro dojrzeje - zapewniamy sobie własną atmosferę kulturalną.
11580 6 | życie, które prowadziło do zapewnienia mu pewnej części tych dóbr,
11581 6 | pewnym warunkom, aby mieć zapewnione spożycie, miał zasłużyć
11582 6 | podstawie tak utrzymanego i zapewnionego życia. Wytwórczość, praca
11583 10 | zrozumienia jej sztuczności. Zapewniwszy sobie podstawę "poznania",
11584 12(*) | nauki jest jednoznaczność zapisów naszych instrumentów". Por.
11585 3 | pokropi ksiądz, i o ile jest zapłacony, na cmentarz odprowadzi.
11586 8 | niepodobna się w niej nie zaplątać. Z Zachodu pobraliśmy to
11587 1(*) | Mohort, ale sami później zaplątali się w gąszczu pomysłów pasożytniczych
11588 1 | nieustannie nam towarzyszą; zapominamy jak straszliwe wprost znaczenie
11589 11 | chwile, gdy leży ono jak zapomniany przez ocean żwirek na piaszczystym
11590 5(*) | rzeczą, abyśmy o tym nie zapomnieli : dzięki właśnie politycznemu
11591 14 | gromadzkiego żywota przełamują zaporę, jaka odgradza świat ludzkiej
11592 10 | życie. Groźną rzeczą i pełną zapowiedzi jest śmiech - oznaką rzeczywistości.
11593 2 | albo też wreszcie powrót w zapowietrzone, zatrute ogniska "domowe".
11594 2 | niezależnego od nas bytu, zapoznajemy całą jej życiową naturę,
11595 7 | byśmy się z nim bliżej zapoznali. Musimy tu oczywiście poprzestać
11596 8 | ostatniego dziesięciolecia zapoznaliśmy się z całym szeregiem wybitnych
11597 10 | jedyna, nie myśl już, lecz zapoznana, nieuświadomiona rzeczywistość,
11598 3 | stworzonej przez długie wieki zapoznanej kultury, reminiscencje,
11599 2 | ruchu młodo-polskiego i zapoznanie dziejowego znaczenia lat
11600 3 | się oczywiście, chociaż zapoznawała go ona: przeciwnie ona sama
11601 8 | warunki życia za pomocą zapożyczeń z obcych kultur i łudzimy
11602 8 | stylem życia. Tu analiza ta zaprowadziłaby mię zbyt daleko: wypowiadam
11603 2 | teoretyczne: wszystko, co tylko zaprząta świadomość ludzką - wylegitymować
11604 10 | właśnie, czemu te formy zaprzeczają, co lekceważą one, co jest
11605 7 | nie znaczącego życia, do zaprzeczającego nas Boga Pozorów.~Zdaje
11606 4 | igraszki. Idzie tu nie o zaprzeczanie rzeczywistości, lecz o analizowanie
11607 14(**) | swobodą jest nie zuchwalstwo w zaprzeczaniu, nie ciągnięcie samego siebie
11608 11 | pomimo wszystko trwa ono, to zaprzeczano życie. Nie prawo więc i
11609 7 | nie został utracony, że zaprzeczony przez powierzchowne prawa
11610 8 | coś własnego tym wszystkim zaprzeczonym światom, występuje ono z
11611 3 | i jego zaprzepaszczone, zaprzedane życie zajaśniało od jakichś
11612 12 | całkiem już dorożkarskim zaprzęgiem Miciński jeździ jak jakiś
11613 3 | że stal się cud i jego zaprzepaszczone, zaprzedane życie zajaśniało
11614 3 | istotnie liczba zmarnowanych, zaprzepaszczonych duchów i dzieł polskich
11615 3 | itd. nawet w najbardziej zaprzepaszczonym zakątku tajgi jakuckiej,
11616 10 | naszych dusz, w nie trzeba zapuścić kotwicę woli, w nim ostać
11617 7 | fikcja uczuciowa, tak łatwo zapuszczająca korzenie w umysłach w czasie
11618 5 | krzepnącej i coraz głębiej zapuszczającej korzenie - pracy. Ten stan
11619 2 | sprawę, zlania się z nią, zapuszczenia korzeni w istotny czarnoziem.
11620 14 | Wyzwolenie, lecz tym właśnie - zapuszczeniem ołowianki w duchowe głębiny,
11621 2 | jakąś formę świadomości, zapytać powinniśmy się, w jaki sposób
11622 6 | Jakiego przeświadczenia? - zapytam. Skąd powstaje ono, co czyni,
11623 7 | samowoli. I jeżeli dziś zapytuje p. Berent - kto był twórcą
11624 14 | wędrówką Odysa, który gdzieś w zaraniu życia~wyrzekł się czynu
11625 6 | jak ta, którą zwiastował Zaratustra. Oto niema już ś. p. zasługi.
11626 10 | autoparodię. Nietzsche - Zaratustrę - dytyramb. Carlyle nie
11627 3 | stare łachmany prawdziwą zarazą i podlegać będą spaleniu
11628 10 | oni własnym przykładem, zarażają swym umysłowym męstwem nieskończenie
11629 14(**) | wrogiem ten, kto usiłuje zareabsorbować żywe siły narodu w procesie
11630 2 | jeszcze przypływa renta, zarobek, dochód, miesięczna pensja.
11631 10 | odnaleźć można niejasne, zarodkowe próby uświadomienia tego
11632 14 | ukazywała mi się w niejasnych zarysach*****. Znalazłem ją jasno
11633 14 | że widzieli ją w wielkim zarysie Mickiewicz, Norwid, Towiański,
11634 2 | nas, z taką plastycznością zarysowały stosunki, zachodzące pomiędzy
11635 13 | niej społeczną tragedię zarysowaną w samej fabule; nie zdano
11636 11 | płomienie, mącący jego jasność, zarysowujący się w wiecznym ogniu przypadkową,
11637 14 | jakiegom nie miał, gdy zarysowywał się przede mną jej gorączkowy
11638 10 | wielkie architektoniczne linie zarysowywały się z ponadżyciową jasnością. -
11639 6 | struktura społeczna nie zarysuje się przed nami, jako tło
11640 3 | napływają, kościół nimi zarządza, rozdziela je; w ten sposób
11641 12 | systemat naszych czynnych zarządzeń, mających znaczenie wobec
11642 6 | stal, błyszcząca w słońcu. Zarządźmy hurtowną wyprzedaż starego
11643 2 | wrogów. Jeżeli Lasserre zarzuca mu to, że jest buntem, to
11644 10 | Moim przyjaciołom, którzy zarzucają mi "hegelianizm", "manię
11645 14 | siądziemy na koń; czapkami zarzucimy świat cały. Na koń narodzie!
11646 8 | forma, upiór fanatyzmu. Zarzucono rosyjskiemu pisarzowi, że
11647 8 | istota człowieka, ale jest to zarzutem z punktu widzenia tylko
11648 5(*) | deklamacji (a wielka część zarzutów przeciw narodowej demokracji
11649 9 | zawahać, zanim się zwolni od zarzutu demagogizmu - Nietzschego,
11650 7 | życia. Powinna! Widzę już zarzuty, że usiłuję gwałcić życie
11651 3 | Organizacja życia na takich zasadach, jak gdyby było ono nie
11652 4 | Bergsona. Młoda Polska na zasadniczem rozdrożu świadomości kulturalnej.~
11653 9 | samym już swe istnienie, swą zasadność. Gdy jednostka przetworzy
11654 9 | proces zbiorowego istnienia, zasadzać się może jedyne wyzwolenie.~
11655 12 | wszystkim ma pojęcie bardzo zaściankowe, jego zagłodzony intelekt
11656 2 | swojego pomniejszającego, zaściankowego piętna. Tu wszystko zależało
11657 14 | woli, w kastelu jego myśli zasiadła słabość. Musimy dokonać
11658 8 | żywiołu, który w niej tętni, zasila Ją swą krwią i dumą. Żyjące
11659 2 | pot swego wysiłku, czym zasilił kruszące się w nadmiernej
11660 10 | się z sobą, wewnętrznie zasklepionych charakterów. Meredith ukazuje
11661 14 | jasnej samowiedzy - zostaje zaskoczona przez krwawe widmo. Wali
11662 14 | własne, skupione w sobie, zasłuchane; wola, to nieustanny gwałt
11663 8 | marzycielstwem zatopionym, zasłuchanym w przemijających światach
11664 13 | skarga płynąca powietrzem i zasłuchująca się we własnym swym echu.
11665 6 | było jako pewien rodzaj zasługiwania. Tylko zasługiwanie i nic
11666 6 | rodzaj zasługiwania. Tylko zasługiwanie i nic więcej. Zmienia się
11667 7 | romantyzmu: zjawisko ciekawe i zasługujące, byśmy się z nim bliżej
11668 3 | już niewiarygodnym i nie zasługującym na uwzględnienie byłoby
11669 6 | zdolnych żyć - ten nie zasługuje już zaiste na nic, bo to
11670 6 | na swoją zastaną, daną, zasłużoną własność, psychika kulturalna.
11671 14 | mowę nocy, gdy się ją raz zasłyszało, gdy się weszło już duszą
11672 4(**) | krytyka, cudzą pracę zawodowo zaśmiecająca, żyć przecież z czegoś musi.~ ~
11673 10 | przebudzić się, czy też zasnąć do jej poznania. Zawsze
11674 12 | najróżniejszych tradycji zasnuwa wreszcie całą powierzchnię
11675 6 | jest właściwie zbiorowość zasobów, warunków, form społecznie
11676 1 | taki stosunek do całego zasobu myśli, uczuć, wartości wytworzonych
11677 8 | stawiało nam wymagania, które zaspokajać będziemy przy pomocy obcych
11678 12 | Miciński szuka zaklęć, które by zaspokoiły wiecznie szarpiący mu duszę
11679 14 | odżywa w nas i domaga się zaspokojenia. Jeżeli nie istnieje w nas
11680 6 | poczucie prawne zostaje zaspokojone przez bezpośrednie, praktyczne
11681 9 | na miejsce świadomości, zastającej taki lub inny gotowy świat,
11682 5 | siebie wczesną młodością zastał. Czy nie było tak, jak gdyby
11683 2 | życiowe. Kogo lata 1904-1906 zastały panem swego duchowego świata,
11684 4 | nowoczesnej myśli, która zastanawiając się nad starożytnymi społeczeństwami,
11685 10 | swoich książek z prawdziwie zastanawiającym entuzjazmem o "humorze".
11686 10 | Meredithowskich finezji) - zastanawiała się nad pewnymi zagadkowymi
11687 13 | co mówili o sadyzmie, nie zastanawiali się nad tym, jakie zagadnienie
11688 3 | wszystko żyje się przecież.~Czy zastanawialiście się, co i jak czują ginące
11689 10 | wiele z tego, co przedtem zastanawiało nas w literaturze angielskiej
11690 3 | prostu z niechęci myślenia, zastanawiania się nad czymkolwiek, która
11691 1 | jako stan wrażliwości, coś zastanego, coś, co jest samo przez
11692 8 | rozkładu odziedziczonej, zastanej, przypadkowej kultury. Zamiast
11693 13 | w granicach niewinnego zastania), ten nigdy nie będzie w
11694 13 | dla kogo istnieje jakiś zastany przez psychikę i niezawiniony
11695 7 | indywidualne - to historia zastąpiona przez cud). Jednocześnie
11696 8 | metafizyk jednodniowych jest zastarzałe polskie nieuctwo, niedbała
11697 4 | myślenia czyni u nas walkę z zastarzałymi narowami myśli bardzo trudną.
11698 3 | przestać wydawać kupony, listy zastawne, pensje miesięczne - wtedy
11699 5 | spożywających: - tu jest zastęp oporu i pracy, - więcej
11700 3 | pozostałymi problematami zastępowały dzwonek kościelny, opłatek
11701 14 | się tylko znakiem myśli, zastępstwem tej, którą mógł on czuć
11702 13 | dźwigane. Polskie poświęcenie zastępujące wszelkie formy jest tylko
11703 8 | rozkładowa psyche, ta tafla zastoju - ukazuje się nam jako jakiś
11704 8(*) | której całkowicie można by zastosować te uwagi. Chorobie tej ulegają
11705 4 | wyjścia dla apologetycznych zastosowań pragmatyzmu, w ten mniej
11706 5 | samowiedzy, nie miano dla niej zastosowania. Związek pomiędzy życiem
11707 8 | Postaramy się to wykazać w zastosowaniu do naszego polskiego kulturalnego
11708 9 | widział to z niezrównaną, zastraszającą, klasyczną jasnością. Zola -
11709 3(*****) | mam więc powodu właściwie zastrzegać się, że krytyka katolicyzmu
11710 10 | przed losem, zbywając go zastrzeżeniem, że to nie wchodzi w rachunek,
11711 14 | obliczu śmierci na wieki zastyga, raz na zawsze już staje
11712 11 | go w sobie, rozpławiają, zastygają w nim. Jest tylko dymiące
11713 7 | unoszeni przez wielkie, zastygłe już, obce sobie ciała Egiptu
11714 7 | zatrzymuje się na powierzchni zastygłej i zakończonej fizjognomii,
11715 7 | tworzenia, lecz tak, jak zastygło ono w uderzonej przez nie
11716 10 | oka wydaje się ta poezja zastygłym światem, z wolna jednak
11717 2 | blaskiem, taką złowieszczą łuną zaświeciły wam w oczy te lata 1904-
11718 11 | trawionych przez nędzę, gdy zaświta dzień wiosenny. To wszystko
11719 1 | co jest samo przez się. Zaszczepiamy w duszy swej roślinność,
11720 5 | robotnicza, ona jedna - zdoła ją zaszczepić całemu społeczeństwu.~Lecz
11721 8 | narzuciła ona nam bezwład i zaszczepiła poczucie nieodpowiedzialności:
11722 9(*) | poprzedników. Na szczęście zaszczyt ten nie jest zasłużony przez
11723 2 | i publicznej lichoty nie zaszkodzi ani nie pomoże, że w każdej
11724 3 | tego, co było w łachmany zaszyte, jak złoto i cenne metale.
11725 10 | właściwym oddechem jej, zatajoną duszą jest myśleć, chcieć
11726 7 | samo życie wewnętrzne, zatajone pod tą kamienną maską jest
11727 8 | są właśnie takie ośrodki zatamowanego, niesprawdzanego życia.
11728 14 | tu z zawieszenia życia, z zatamowania wszystkiego, co bezpośrednie:
11729 14 | cofał się do spozierania, do zatapiania wszystkiego w tej psychice
11730 13 | życie uznały one uczuciowe zatapianie się w sobie, nie chcą poddać
11731 3 | wszystkie wasze z wszechświatem zatargi. I tak od odcienia do odcienia
11732 14 | eksploatowanie stanowiska, na którym zatarła się różnica między złudzeniem
11733 14 | rzeczywistością załamującą się w zatoce śmierci. Poeta stworzył
11734 11 | cichy strumień pokory, zatoka przebaczenia i spokoju -
11735 8 | polskie samoistne, swobodne, zatomizowane dusze na dzieło zbiorowego
11736 11 | w nich momenty samotnego zatopienia w sobie, wielkiej ciszy
11737 9 | których cała psychika jest zatopiona w tym wyolbrzymionym przez
11738 8 | Pod jego marzycielstwem zatopionym, zasłuchanym w przemijających
11739 13 | myśl rodzi z siebie życie, zatraca znaczenie własnego swego
11740 1 | sobie wartości kulturalne, zatracając te właściwości życiowe i
11741 7 | istotą był sam duch, to zatracający siebie wśród wydarzeń, to
11742 10 | Myśl włoska, o ile nie zatracała swej samowiedzy, czuła się
11743 13 | bezsiły i zguby. Poczucie zatracenia roztacza naokoło siebie
11744 10 | niebywałego, nie znanego nie zatracić? Poznanie posługuje się
11745 8 | na dzisiejszym poziomie, zatraciliśmy zmysł dziejowej przyczynowości,
11746 13 | wszędzie, nawet poza martwotą zatraconych, dążących w zagładę już
11747 13 | podstawę zbiorowego istnienia. Zatraconym zostało u nas samo pojęcie
11748 3 | apokaliptyczne dziejowego sądu i zatraty po głowie snuły, jasnym
11749 7 | nie uczynicie tego, nie zatroska się o to nikt. Kto chce
11750 3 | Wracajcie dziateczki do swych zatrudnień, idźcie wszyscy razem, lichwiarz,
11751 11 | stanowi. Liryzm to dusza nie zatrudniona, dusza sama z sobą; cóż
11752 3 | ciasny, klasowo obcy wam, zatrważający świat.~Ja nie umiem tworzyć
11753 12 | wyobrażeniami itd., aby mógł zatrzymać się na każdym układzie wierzeń,
11754 14 | nierozwinięcia woli, na jakim zatrzymał się Wyspiański. Z jednej
11755 13 | najgłębszych chyba pokładów. Zatrzymano się na pierwszej powierzchni
11756 3 | łatwością, jeżeli zamiast zatrzymywać się na ideologicznej powłoce,
11757 3 | tkwiła polska rodzina, nie zatrzymywał się oczywiście, chociaż
11758 2 | porzuciwszy buntownicze sztandary, zatykał na okopach swego ducha ścierkę,
11759 5 | najbardziej zwartych, w sobie zaufanych, jedną z najbardziej heroicznych,
11760 14 | przeciwko niemu, wydaje się zawadą.~Potęga zdaje się krwawić
11761 14 | zachodnim człowiekiem, kto tu zawaha się lub odpowie na korzyść
11762 9 | Proudhon, i można się zawahać, zanim się zwolni od zarzutu
11763 5 | bracia - przed chwilą właśnie zawarli układ z losem i teraz sami
11764 10 | Religijna, tragiczna powaga zawarta jest w każdym postanowieniu;
11765 11 | stawia świat, o jego twardej zawartości? To wszystko nie istnieje
11766 7 | przepaść. Cały romantyzm polski zawarty jest w symbolicznym rzucie
11767 10 | każda i każdy twój czyn zaważą na losie ludzi, należących
11768 8 | ostro każdemu usiłowaniu zaważenia nie tym, czym się jest,w
11769 3 | nie przelotnych pokoleń zaważyli, to ta nade wszystko, która
11770 10 | zabobony tej przyczynie zawdzięczają swą oporność. Demokracja
11771 8 | wartości, pochodzenie swe zawdzięczające całemu bez wyjątku organizmowi
11772 6 | wmówiony, niż szczery - zawdzięczający swe powstanie rożnym autosugestiom
11773 3 | tradycję kulturalną. Jemu to zawdzięczamy ten beztroskliwy i pomadkowy
11774 3 | wiernych i duchowieństwem zawiadującym ich życiem duchowym. Życie
11775 7 | w nich jako siła czynna, zawiązek życia, nie zaś martwy przedmiot
11776 3 | oto jest moment, w którym zawiązują się pąki, dojrzewać mające
11777 14 | wyrażoną intencją. - Tu zawiązuje się wola, lecz nie ma nic
11778 7 | twórczości nie w tym się zawierał, że wiarę swoją w pustce
11779 14(**) | historycznych i ich ideałów. Zawierała ona w sobie element buntu
11780 8 | stworzyć pierwiastki, które zawierały w sobie niejasne wizje wydobywającej
11781 3 | ostatecznego nędzarza nie zawiesi działania praw Newtonowskich,
11782 14 | niebywałej roli: musi sama zawiesić nad sobą twarde prawo, i
11783 13 | Uczynił zaś to właśnie, zawiesił wszystko na pytajniku. Czy
11784 14 | poprzestaje na symbolu: zawiesza ona ponad światem swoją
11785 14 | wielkim duchom, które tu zawieszam nad wami, czy po wiekach
11786 14 | nieznanym życiem: i to zawieszenie jest właściwą sceną duchową,
11787 8 | samą siebie kontemplacji, zawieszonej nad piekłem życia, które
11788 10 | sobie organizm. Niezręczne, zawikłane okresy Vica nagle zdradzają
11789 10 | twórcą wewnątrz dziejowo zawikłanego losu, nie ponad nim. Nie
11790 13 | że nie zawodzi. W naszym zawikłanym życiu, gdzie wszystko, zdaje
11791 7 | wymagające opracowania - zawiłe i trudne; łatwiej jest dać
11792 2 | ekonomicznego, - musi nieustannie zawisać w powietrzu, walczyć ze
11793 13 | wewnętrznych czynów. Na duszy jego zawisł cały świat dusz: ma on za
11794 11 | sam grunt historii. Dusza zawisła jak cierpiący żywioł nad
11795 6 | tylko od waszej woli - to zawisło. Nikt nie może przeszkodzić
11796 2 | aby los i kierunek życia, zawisły od procesu ekonomicznego,
11797 2 | pojmowaniu było czymś równie zawisłym od kaprysu łaski pańskiej,
11798 6 | rzetelnej życiowej treści, zawisnąć, jak gdyby w próżni nie
11799 7 | naszą istotą w próżnię: zawiśnięcie w sferze samowoli i dźwignięcie
11800 14(**) | bezczelnością jest uporczywe, zawistne, zaglądanie w kieszeń p.
11801 3 | czynem odrąbała. Warneńczyk, Zawisza, Żółkiewski, Jan III. są
11802 1 | wyzwolenia jak tylko przez zawładnięcie tym procesem dziejowym,
11803 3 | łachmanów**, dopóki nie zawładniemy naprawdę tym, co rzeczywiście
11804 11 | Konstrukcje bywają zazwyczaj zawodne: pomimo to jednak jest coś
11805 14 | nas entuzjaści z urzędu, zawodowi uprawiacze krzepiącego lenistwo
11806 4(**) | ale krytyka, cudzą pracę zawodowo zaśmiecająca, żyć przecież
11807 7 | nieustannym przerastaniu czynności zawodowych, rękodzielniczych w świat
11808 13 | ma pewne szansę, że nie zawodzi. W naszym zawikłanym życiu,
11809 14 | czy zdołacie na mnie nim zawołać? To jest tragedia: wzięła
11810 2 | Enfoncéz les romantiques! zawołał stawiając z łoskotem na
11811 5 | słuchają żywioły, niech zawrze w sobie świat tajemnych
11812 5 | ukazała się samej sobie Polska zawziętej, zapamiętałej woli życia,
11813 3 | czas niczego od nich nie zażąda, oni jemu nic nie dadzą.
11814 3 | miłości własnej, ambicji, zazdrości - Bóg wie czego, którzy
11815 14 | ona ponad nie i ogarnia: zazębia się w każdy najbardziej
11816 7 | Zdawało się, że zostanie zażegnane tu przeciwieństwo między
11817 12 | intelektualne wyładowują lub zażegnują cale procesy psycho-fizjologiczne.
11818 14 | i Meleagrem. W Legendzie zaziera poprzez te drzwi, które
11819 3 | swoją prywatną jasność. Nie zazierała tu żadna zagadka, bo nikt
11820 8 | Sprawozdawcy filozoficzni zaznaczali niejednokrotnie jako jedną
11821 8 | zaś polega na tym, co już zaznaczaliśmy niejednokrotnie. Samotna,
11822 7(****) | sfałszowaniem tekstu. Tu tylko zaznaczam, że w kraju, gdzie za jedyną
11823 9 | punkcie duchowego życia; zaznaczamy tylko te spośród nich, które
11824 11 | jego okresu podkreślanej, zaznaczanej tendencyjnie ludowości.
11825 4 | najdokładniej określić przez zaznaczenie, że myśl nowoczesna nie
11826 9 | zaczątkowym. Tu poprzestajemy na zaznaczeniu tych tylko rysów, które
11827 8 | przesłania mgła, powstająca z zaznaczonych powyżej dążeń apokaliptycznej
11828 10 | cudzoziemca. Psychologia zaznajamiania się z obcymi kulturami jest
11829 11 | psychiczna Kasprowicza. Gdy się zbada i rozpozna logikę, z jaką
11830 3 | których dzisiaj myśl błądzi, zbadałem setki sylogizmów: cała ta
11831 14 | się byłoby dowolnością. Zbadaliśmy bezpośrednio lub pośrednio
11832 8 | krytyków, że wszechstronne zbadanie kultury umysłowej i artystycznej
11833 10 | Chrześcijaństwo, a raczej katolicyzm zbankrutował w nim; cofnął on się wstecz
11834 3 | jest on genialny, czy nie zbawi on kraju?~Pragnę, aby było
11835 7 | Tylko nie szukajcie tu zbawiającej formuły. Nie mam jej. To
11836 11 | odkupienie: tak! tak! - Zbawicielu, tak! tak! - ty, co nie
11837 10 | fikcji, niektóre bywają zbawieniem - myśli Renan; fikcje zawsze
11838 3 | nadal będą brać udział w tej zbawiennej pracy. Byle Kmicic pojął
11839 3 | przyszedł Salwator, który Polskę zbawił pod Wiedniem i pozostawił
11840 7 | stwarzające atmosferę nie zbędną dla rozwoju tych cech psychicznych,
11841 2 | nie na takim, lub innym zbiegu wypadków, lecz na samej
11842 8 | zwolna nurtują w niej i zbierają się fermenty słabości i
11843 10 | historia co najwyżej człowieka, zbierającego stare akty sądowe, lub człowieka,
11844 9 | dzielnice miast, tłumy, zbiorowiska, upaja je sobą, wytwarza
11845 8 | pobłażania dla indywidualnych i zbiorowych złudzeń. Ciężar życia, które
11846 12 | zakrętach można zginąć, zbłąkać się, skryć przed samym sobą.
11847 14 | przeżycie Wyspiańskiego. Zbłąkał się między ułudę, gdyż nie
11848 4 | do której jak najbardziej zbliżać się powinna stanowiąca plany
11849 4 | wynikiem.~Obecnie pragmatyści zbliżają się do tego punktu widzenia.
11850 12 | był jedną z najbardziej zbliżonych do tego ideału indywidualności
11851 7 | musiał widzieć niebezpieczne zbocze, ku któremu pochyla się
11852 2 | traktuje się jako pomyłkę, zboczenie, to właśnie, co jest najistotniejsze,
11853 13 | podstawy ich w tym świecie.~Zborowski symbolizuje tu tę budującą
11854 2 | pańszczyźnianego chłopa, inwentarza i zboża. Cała połaniecczyzna siada
11855 14 | Wali się na scenie krwią zbroczony upiór żołnierza, zrywa się
11856 13 | stanowiska odpowiedzialności zbrodniarza. W Biesach podkreśla, że
11857 10 | wiarę narodową, własną zbrojną i zwycięską narodową duszę.
11858 14 | wyjdzie nikt z sali. Duch zbrojny Grochowa, duch legionów
11859 9 | widzenia, zwłaszcza gdy się zbudowanie zacieśni do demoralizującego
11860 3 | dogasania. Polska tragiczna: zbudzenie się dziejowej siły. Problem
11861 4 | człowieka nad żywiołem, gdy zbudzi się w nas opór przeciwko
11862 14 | ta zrywa się nagle jakby zbudzona, zmienia ona w podstawy
11863 11 | cała nasza, chociażby nawet zbuntowana psychika jest jej dziełem.
11864 8 | jakiego ta kultura wyrasta. Zbuntowani wobec przemocy utraciliśmy
11865 6 | zrozumienia prawa, niż wykolejony, zbuntowany przeciwko samemu sobie konsument.
11866 2 | literaturę stworzyła garść zbuntowanych przeciwko wam nędzarzów:
11867 3 | swym odczuciu, ten może być zbuntowanym przeciwko życiu niewolnikiem,
11868 11 | poskarży, przed kim się zbuntuje lub ukorzy, gdy jest sama?
11869 4 | Idzie o co innego. Idzie o zburzenie pojęć o pozażyciowym, gotowym
11870 1 | rozterka ta prędzej czy później zburzy harmonię danej kultury.
11871 3 | dzieł Hoene-Wrońskiego miał zbutwieć - nie uczyni to wydawania
11872 8 | najprędzej niezrozumiałą i zbyteczną stała się ta moja książka.
11873 8 | tym, aby przedstawić jako zbyteczne irracjonalne, indywidualne
11874 13(**) | słuszne i grzeszą tylko zbytecznem umiarkowaniem.~
11875 2 | bliźniego, samozaparcie, zbyteczność dla celów ogólnych wyrafinowania
11876 14 | kultury europejskiej, o zbyteczności metod naukowych, o okrucieństwie
11877 11 | znaczy to chcieć uczynić zbytecznym. Dusze jednostkowe tkwią
11878 2 | cechy umysłu i woli całkiem zbytecznymi, niewłaściwymi nawet. Logika
11879 11 | zwycięski, tryumfujący jest zbytnim ułatwieniem sobie życia.
11880 3 | szeregu kwestii, pozwala zbywać niczym, ot przeżegnaniem
11881 8 | milionów. Wzruszeniem ramion zbywają się podziwu godne - przez
11882 10 | dzień w ukryciu przed losem, zbywając go zastrzeżeniem, że to
11883 3(****) | ich, na którym całkowicie zbywało takiemu olbrzymowi, jak
11884 8 | odczuwać ten ich przebieg, nie zdając sobie nawet sprawy z tego,
11885 9 | nazywamy świadomość kulturalną, zdającą sobie sprawę, że na jej
11886 13 | duszę. Raz pora, abyśmy zdali sobie sprawę, że polski
11887 10 | dzieje przezierają spomiędzy zdań i słów: poza pismami Carlyle'
11888 13 | wszystko, zdaje się, jest zdane na los przypadku, gdzie
11889 8 | jest zewnętrzne, na zawsze zdanego sobie. Żadne prawo nie powstaje
11890 9 | te odcienie żyją w każdym zdaniu i dlatego też każde zdanie
11891 13 | zarysowaną w samej fabule; nie zdano sobie sprawy z czegoś innego,
11892 8 | niezastąpionym, posterunkiem zdanym własnemu swojemu heroizmowi.
11893 10 | trzeba w siebie - a nawet nie zdawać sobie sprawy z tej wiary,
11894 4(******)| Socjaldemokracja rosyjska, gdyby zdawała sobie sprawę z tego, że
11895 5(*) | bardziej reakcyjna, niż nawet zdawałby się tego wymagać przeciętny
11896 7 | psychika. Romantycy nasi nie zdawali tej sprawy na los przypadku,
11897 7 | naszej, elementy, które zdawały się prowadzić w kierunku
11898 7 | medalów i poprzestać na zdawkowych frazesach. W podobny sposób
11899 12 | jeśli miał go w ogóle - zdechł na motylicę. W porównaniu
11900 9 | choć myśl nie może się zdecydować, co to właściwie ma znaczyć.
11901 13 | Żeromskiego koniecznej i zdecydowanej jednostronności woli, przesłania
11902 8 | położenie nasze daje się zdefiniować w ten sposób: z minuty na
11903 12 | stanu przesłania nam ściśle zdefiniowany zakres konsekwencji danego
11904 9 | warstwy obowiązek choroby, zdegenerowania, przedwczesnej śmierci,
11905 13 | głębokiego bólu grozy, jakie go zdejmują na myśl, co jutro przyniesie
11906 10 | to wszystko mogło w ten zdejmujący czcią świat ruin.~I nasuwa
11907 13 | artystycznej myśli - strach zdejmuje o ciężar jaki wziął ten
11908 10 | na użytek karierowiczów i zdeklasowanych. Sama intencja "przyrodniczego"
11909 14 | gorzej, człowiek został zdeptany we własnych oczach i gdy
11910 8 | zetknięcie wytwarzało tu tyle zderzeń i załamań, że sam Nowaczyński
11911 3 | przenikał, chyba całkiem już zdezynfekowany, nieszkodliwy. Można więc
11912 3 | ot przeżegnaniem się lub zdjęciem czapki przy spotkaniu księdza,
11913 4 | oblicze bytu. Przytłoczona, zdławiona tym ciężarem przemyka się
11914 5(*) | własny rachunek - wszelkie zdławione przez życie aspiracje pojedynczych
11915 14 | polskiej tragedii. Więc zdobądźcie się na tę śmiałość: życie
11916 13 | ale tylko w ten sposób zdobędziemy dostęp do najgłębszego rdzenia
11917 6 | czerpać środki do życia; zdobycie ich - to sfera obowiązku;
11918 9 | rzetelnego wysiłku, jakim zdobyte zostało wszystko, co stanowiło
11919 8 | polskie nie jako pewien zdobyty, ustalony poziom życia,
11920 7 | uczestniczymy w niej, tworząc, zdobywając ją w dziejach, tworząc rzeczywiste,
11921 6 | i nie duchem, lecz siłą zdobywamy na nim wszystko, że wnętrze
11922 8 | efektów rozkłada mozolnie zdobywane nawyknienia myśli: działa
11923 9 | wytwarzania i pracy, twardego i zdobywanego w nieustannym łamaniu się
11924 3 | porządkowania treści staje się jej zdobywaniem - poznaniem. Sama treść -
11925 7 | rezultatem, mozolnie i z trudem zdobywanym. Swobodnym jest tylko ten,
11926 8 | spoglądać na świat okiem zdobywczym: wydrzeć mu musimy własny
11927 3 | nieszczęścia lub sławę, a zdobywszy je, korzyli się przed własnym
11928 10 | objawienie to, w co nie zdołałby uwierzyć sam, gdyby miał
11929 1 | elementy. Gdybyśmy nawet zdołali przeprowadzić zasadę całkowitego
11930 2 | duchowego świata, tym nie zdołały one wstrząsnąć zbyt silnie:
11931 5 | sercu i myśli miar, które zdołałyby objąć cały ogrom klęski.
11932 2 | o ile się przyda, o ile zdołam dla siebie, dla swoich,
11933 1 | historii nie jest związane ze zdolnościami i dążeniami czynnymi, lub
11934 8 | czynnościom i rozwijanym przez nie zdolnościom w społeczno-ekonomicznym
11935 13 | nasze, to ta nieustanna zdrada wobec samych siebie dokonywana,
11936 9 | kształtuje je. - Absolutna zdradliwość środowiska społecznego,
11937 8 | czynienia z wymykającymi się, zdradliwymi stanami duszy. Kto chce
11938 7 | Duszy własnej nie chcecie zdradzić - twórzcie więc kształt
11939 13 | jest w nim.~Tu bowiem jest zdradzona przez uczucie, przez kryjące
11940 8 | jako atmosfera, otaczająca zdrowe, swobodne, niesfałszowane
11941 4 | niezbędne są do moralnego zdrowia.~Dzięki Bergsonowi i Sorelowi
11942 2 | pewnej kariery. I stąd ten zdrowy śmiech, ten szczeropolski
11943 2 | jest to bezwzględnie rzecz zdrożna? W czym może człowiek znaleźć
11944 13 | w tym oddźwięku grozy i zdumienia. Lack pomylił się tylko
11945 10 | ale tu właśnie jako ta zdumiewająca cielesno-psychiczna rzeczywistość.
11946 3 | partactwo, umieją w sposób zdumiewająco roztropny wyzyskać i sprzedać.
11947 10 | zjawisk i rzucić przed oczy zdumionych europejskich narodów jak
11948 2 | społeczeństwa jest najbardziej zdyskredytowana. Gdy romantyzm upada, gdy
11949 8 | poza nią można wewnętrzne zdyskwalifikowanie dziejowe, zanik konstruktywnych
11950 14 | widownię wywleka okaleczała i zdziczałą duszę; ukazuje ją w świetle
11951 1 | charakterystyczne przykłady prawdziwych zdziczeń duchowych, powstających
11952 8 | umysłowych, graniczące ze zdziczeniem zobojętnienie przesłaniają
11953 8 | mnie samym wzbudzają nieraz zdziwienie. To pewne jednak, że znaczna
11954 12 | Trzeszczą w jego uścisku żebra, jak Jakubowi, gdy walczył
11955 3 | je podtrzymywano: jedni żebrali, inni pracowali, inni byli
11956 8 | kobiety jest litością, o którą żebrzą, Jest symptomatem groźnym:
11957 9 | jedynej pracy. Gdybyśmy zechcieli szczerze przemyśleć własne
11958 10 | się to przez pośrednictwo żeglugi i morza. Morze jest nieustanną
11959 6 | swe wydarte pozaludzkiemu, żelaznemu światu prawo. Nie zasługa
11960 8 | treści. Karton naśladuje żelazo, glina spiż: pod presją
11961 14 | okresie. Wstąpcie w poranione, zepchnięte na dno przez dzieje świata
11962 2 | potrzeba jej na jednodzienny żer. Polska, to jest organizm
11963 13 | dla narodu. Złudzenia. Żeromscy piszą dla tych, co świadomie
11964 3 | literatura Wyspiańskich, Żeromskich, Kasprowiczów, Przybyszewskich (
11965 3 | właśnie: darowanym przez Boga żerowiskiem dla bogobojnych polskich
11966 9 | życiowe, nowe namiętności itp. zerwą tamy stawiane przez pewien
11967 6 | rezultat. Trzeba bowiem zerwać ze wszystkimi dotychczasowymi
11968 14 | psychice właśnie, z którą zerwał. To jest fatalne, błędne
11969 9 | że tradycja ta została zerwana. Bynajmniej. Do dziś dnia
11970 14(**) | moim z nim stosunku i jego zerwaniu rola dodatnia była całkowicie
11971 14 | pojęcia tylko. Dzisiaj zeschła już ta gałąź. Życie zbiorowe
11972 6 | bezwartościowym, nie myślmy, żeśmy już poznali i osądzili świat
11973 10 | zachowuje jej moc zespalającą, zespala on sam wysiłek jako taki,
11974 10 | wartości a zachowuje jej moc zespalającą, zespala on sam wysiłek
11975 4 | tylko jedno: prawdą jest ten zespół myśli, którym posługując
11976 10 | się na energię codziennego zespolenia ze zbiorowym trudem, wytworzyć
11977 7 | wartości w tej dziedzinie: zespolenie Polski, jako idei czynnej,
11978 10 | polskiego procesu życiowego, zespoleniem się w nim całej polskiej
11979 12 | zdolnych wytworzyć ten skutek, ześrodkować na sobie to spotęgowane
11980 7 | polskie usiłowania historyczne ześrodkowują się w samym kraju. Podstawą
11981 12 | empiryzm bezwzględny, niechaj zestawi empiryzm świadomości naukowej
11982 13 | duchowej pracy. Można Reymonta zestawić z Sieroszewskim albo Sienkiewiczem -
11983 7 | samych wyników dojdziemy, gdy zestawimy inne zakresy twórczości
11984 14 | zmienia się w takie celowe zestrajanie duszy, aby powstało z niej
11985 8 | zwalcza on ten wspólny rys zesztywnienia duszy, majestatyzmu, brak
11986 12 | raz przecież chciałaby się zetknąć z rzeczywistością i pracą.
11987 4 | filozoficznym - pragmatyzm zetknął się z prawowierną szkolną
11988 11 | jakie wyniki mogłaby wydać, zetknąwszy się z szerokimi warstwami
11989 6 | istnienie. Bynajmniej. Nie zetknęliśmy się jeszcze ani na chwilę
11990 9 | poziomie ludzkości nowoczesnej, zetknęły się jako z pierwszym niemal
11991 9 | postęp, ten - na pewno, - nie zetknie się nigdy w życiu umysłowym
11992 11(*) | logika są tylko formami zewnętrznymi głębokiej, nieuświadomionej
11993 3(***) | Połanieckich - każdy już zgadł, że mówię o Quo Vadis. Zaklinam
11994 4 | lub inny sposób iść się zgadza - nieustanny cichy apel
11995 2 | skądinąd pomiędzy nimi, zgadzają się w zasadniczym określeniu
11996 4 | neomarksiści (z którymi zresztą nie zgadzam się w dalszych wywodach
11997 14 | odbicie, blask gwiazdy, co zgasła, nim doszły do nas jej promienie.
11998 14 | polu wzrokowym na wieki zgasłego narodowego ducha. Wszystko
11999 3 | poetyckiej wartości dzieł zgasłej Deotymy. Tak bowiem już
12000 14 | siebie w świetle oczu, które zgasły. Poeta myśli, widzi organami
12001 11 | przebaczenia. Niech wiara zgaśnie w sercu - a czystość, dla
12002 14(**) | wszystkie wysiłki psychiczne zginą. Dlatego p. Balicki wypowiedział
12003 2 | ocalała: jeszcze jest. Jeszcze zginają się barki nad naszą ziemią,
12004 3 | chociaż Hektor kamieniecki zginął, to przyszedł Salwator,
12005 13 | człowieka, a wystarczy, aby nie zginęła, to bezwiedny i milczący
12006 2 | historyczne, opisowe stanowisko. Zginęłoby mnóstwo złudzeń subiektywnych,
12007 13 | inne, sztuczne i sam poeta zginie gdzieś wobec siebie. Wygląda
12008 3 | kryptami, pełnymi zaduchu i zgnilizny. Nic nie istnieje jednak
12009 8 | Sprawdzianem jaźni nie jest zgoda jej samej z sobą: życie
12010 9 | ironiczną, nie oglądającą się na zgodę lub niezgodę naszej świadomości,
12011 8 | Gdy poprzestajemy na życiu zgodnym z naszym ja psychicznym,
12012 7 | Mickiewicz przecież nie zgodziłby się na wszystkie twierdzenia
12013 10 | jeszcze świadomie przeżyć zgon upadającego Rzymu. Chrześcijaństwo,
12014 3(******)| charakterystyczną wydało mi się zgorszenie, jakie wywołał on nie tylko
12015 3 | obłudny półzmrok. Dla jednych zgorszeniem jest sam fakt jakichkolwiek
12016 9(**) | Odsyłam zgorszonego czytelnika do książki G.
12017 14 | zwierzę ludzkie. Czujecie się zgorszonymi? Kipling ukazuje właściwie
12018 11 | Przeczytajcie to, co mówi Gebhart o zgorzkniałości i dziwactwach ostatnich
12019 2 | zabiło serce, tyle razy zgrzeszyła myśl, osłabł artysta, tyle
12020 9 | się nieustannie trzask i zgrzyt, głuchy jęk deptanej subtelności.
12021 7 | tych związków miało tym zgubniejsze następstwa, że odrębność
12022 10 | odznacza się przedziwnym zharmonizowaniem intelektualnego spokoju
12023 7 | on sam nie władał nawet ziarenkiem piasku. Byt narodowy - utwierdzony
12024 7 | naród, - a brakowało mu ziarn piasku pod stopami: głowa,
12025 6 | i to i tamto, wyhoduje z ziarna złoty kłos, a i ze śmiecia
12026 3 | świat". Pot poddanych złotym ziarnem ku Gdańskowi płynął galarami
12027 2 | pamiętacie powrót do domu Zielonego Henryka Gottfrieda Kellera,
12028 14 | strukturze geograficznej ziem polskich, jako momencie
12029 3 | rycerstwo stało się polskim ziemiaństwem: "karmiło świat". Pot poddanych
12030 5(*) | średniej i drobnej własności ziemskiej. Nawet polscy agrariusze
12031 7 | w samym jego dziejowym, ziemskim przeznaczeniu. Ludzie ci
12032 8 | rozrzutni" - szukają, szukają, ziewając, jakichkolwiek przeżyć,
12033 9 | Społeczna rzeczywistość, zignorowana przez świadomość symboliczną,
12034 10 | niedostatecznie uwzględnionego, zignorowanego niemal przez Mickiewicza.
12035 11 | ku niemu ramiona, i jemu zimno w tej strasznej szarudze,
12036 11 | męski i hartowny, a nie zimny, dźwigający, a braterski -
12037 3 | praw, wszędzie obecnych, zimnych, niedostrzegalnych, jak
12038 7 | życie, pozostawiają nas zimnymi lub przynajmniej nie wzruszają
12039 10 | nieprzewidzianą, absolutnie zindywidualizowaną pracę myśli nie jest tu
12040 7 | konkretnej, życiowej - absolutnie zindywidualizowanej wiary.~Dla Słowackiego duch
12041 8 | swój na drodze absolutnego zindywidualizowania. Odwrotną stronę tego procesu
12042 4 | skupienia to tylko, co jest już zintelektualizowane, zawarte w słowie, byłoby
12043 14 | które nami rządzi... aż się ziści~tajnych wyroków czas...
12044 8 | tu wychowywać, wyzwalać, ziszczać. Zamiast tego dochodzi ona
12045 8 | o tym wyborze, jest cała ziszczona już poprzednio istota człowieka,
12046 14 | mogłaby być dokonana, jest zjadliwą chorobą współczesnej myśli
12047 3 | jest ten świat pozaludzkich zjaw, którego obecność czuł głębokim
12048 10 | właśnie po raz pierwszy zjawione, nie przewidziane. Wszystko
12049 11 | stąd powstaje możność tych zjednoczeń: tworzy on dusze walk, powietrzne
12050 11 | Liryzm Kasprowicza jest zjednoczeniem w uczuciu poza dziełem,
12051 14 | rozpaczliwe dźwiganie się ku zjednoczeniu duchowemu z potęgą historyczną
12052 8 | psychiczne twórczości, aż złączą mu się one i zleją w niebywałe
12053 7 | naprzód podani ku ziemi, ku złączeniu się z realnym, krwistym
12054 1 | którymi ściśle rezultaty te są złączone. Jules Gaultier, jeden z
12055 10 | twórcze dno duszy naszej: złączyć całą naszą wolę z tą codzienną
|