Psalm

  1 1  |           przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić
  2 1  |             w postępowym locie!~Gdy się zużyją przez chwil i prób
  3 1  |             on nie umiera -~Choć to się śmiercią nazywa u ludzi!~
  4 1  |             nie otulon, znów na jaw się budzi!~A to się zowie: narodzin
  5 1  |         znów na jaw się budzi!~A to się zowie: narodzin godzina!~
  6 1  |             Tak coraz wyżej ku Panu się wspina,~Ciała i dusze własne
  7 1  |        Niedoścignięty, nad wszystko się pali:~Spokój - a jednak
  8 1  |            i światła pożarów;~Mnożą się mleczne pierścienie i pręgi,~
  9 1  |         Przestrzeń pełniejszą potęg się wydaje -~- Czas coraz bardziej
 10 1  |                 Czas coraz bardziej się przeterażniejsza .-~A jednak
 11 1  |        który wie sam siebie,~Rozlał się po wszej ziemi, a został
 12 1  |            cząstką jego - niech wie się Twej woli~Cząstką na ziemi -
 13 1  |            ziemskim kapłanem,~Jeśli się cierniów nie wstydzi korony,~
 14 1  |         ciałem twym - ciało!~Stanie się tobą, co Jemu się stało!~
 15 1  |            Stanie się tobą, co Jemu się stało!~On wcielił w siebie
 16 1  |             nad Taboru szczytem~Już się otacza wieczności przedświtem,~
 17 1  |            los twój ziemski w pełni się dokona,~I ty. Ludzkości,
 18 1  |        Chrystus, w światła wzbijesz się okręgi!~Z czoła się twego
 19 1  |        wzbijesz się okręgi!~Z czoła się twego grzech wszelki twój
 20 1  |             białe powietrze~I w nim się ważyć będziesz - spowietrzniona! -~
 21 2  |             weźmie z Syna~I rozleje się Duch Święty! -~ ~A nie trony -
 22 2  |            wyżsi, Panie?~I garniemy się wiekami~W ostateczne Zmartwychwstanie?~ ~
 23 2  |                 Wszak z planety, co się rozciął~Na odłamków tyle -
 24 2  |            chwilką,~W której począł się dzień Boży!~ ~Czas już zedrzeć
 25 3  |        miłości bym nie miał, stałem się jako miedź brząkająca albo
 26 3  |          nowy!~ ~Gdy z kolebki Duch się budzi,~Niemowlęctwem wolnych
 27 3  |            rodem,~Ten Moskalem stał się z ducha,~Ten mongolskich
 28 3  |           wiecznie -~A z nich żaden się nie splami~Terroryzmem -
 29 3  |         czyja kwitnie w blizny?~Kto się palił wciąż ofiarą~Na ołtarzach
 30 3  |   przepaścią ciemną jeszcze,~Skrzył się cały w żary wieszcze?~Kto
 31 3  |     wieszcze?~Kto sam z władz swych się rozbierał.~Narodowi pootwierał~
 32 3  |           zadał drugim ran!"~ ~Lecz się grzechy mazać winny,~Gdy
 33 3  |     cierpienia -~Tak jak Feniks, co się zmienia -~Nieśmiertelny -
 34 3  |             ofiary -~Gróźb nie lęka się ni kary -~Bo zdeptała świat
 35 3  |        którym tylko moc ujemna.~Wie się ona przeznaczoną~Do noszenia
 36 3  |         życia, aż powoli~Wydobędzie się z niewoli;~- Walka trudna
 37 3  |            i trud boli~Lecz podnosi się kształt zmienny,~Wreszcie
 38 3  |            Duch z daleka~Wdziewa na się pierś człowieka. -~Głaz,
 39 3  |             wiecznie, wszędzie~Rwie się w górę z Bożej myśli!~Z
 40 3  |         nich skąpana~Znów odnajdzie się aniołem -~Że się zmaże hańby
 41 3  |          odnajdzie się aniołem -~Że się zmaże hańby kartę!~Że królestwo
 42 3  |    mieszkały w przyszłym niebie!~By się na nic nie przydało~Chrystusowe
 43 3  |            ma -~W miejscu serca wąż się zżyma~I wyłażą z piersi
 44 3  |           zdrady -~Obrzydliwym gnąc się ruchem,~Każda wije się łańcuchem,~
 45 3  |         gnąc się ruchem,~Każda wije się łańcuchem,~Z drugą wiąże
 46 3  |            łańcuchem,~Z drugą wiąże się w przestrzeni!~Już się coraz
 47 3  |        wiąże się w przestrzeni!~Już się coraz bardziej zbliża~Tłum
 48 3  |            grobie kości~Nie skleiły się z radości,~Trup nie parsknął
 49 3  |   Przewrócili losów szale~I rozbili się na skale,~Kędy wiecznie
 50 3  |             na skale,~Kędy wiecznie się wyrodni~Rozbić muszą - bo
 51 4  |    trzeciemu, zaraz po ich ukazaniu się, zatem na niemały czas jeszcze
 52 4  |        leżących zarzutów i pomysłów się opisze. -Teć albowiem nie
 53 4  |       idealną własnością. -Kształtu się nie przywodzi - ideę tylko
 54 4  |          nie przywodzi - ideę tylko się podaje!~Pieśń owa w uroczych
 55 4  |         podobnego na ziemi polskiej się nie zdarzy. - Dalej, szydząc,
 56 4  |    utrzymuje, że chyba upiory snuły się wieczorem po drodze zadumanego
 57 4  |         zmarłych po księżycu mgliły się kurhany - lub też nad zasypiającymi
 58 4  |   nadpowietrznych duchów obrywające się postaci, przelatujące w
 59 4  |         przestrzeniach -"a ty zląkł się, syn szlachecki".~Po takowym
 60 4  |             w głębiach czasu gotuje się wichrowy płomień, co, wybuchnąwszy,
 61 4  | apokaliptycznych pałające - i rzucą się na lud, i popchną go - a
 62 4  |             Śmierci, przechadzające się po ziemi -a w nich i z nimi
 63 4  |        wybierze za środek wcielenia się swego -ludów zatracenie -
 64 4  |           drżą, matki ronią, ziemia się rozpada i gruzy po gruzach
 65 4  |            światem nowa zorza unosi się w górze - a pod jej blaskami,
 66 4  |       uroczystą o rychłe ziszczenie się dopiero co wyżej przytoczonych
 67 4  |           mnie,~Gdym przeczuwał, że się w Ciemnie~Zasuwamy, a nie
 68 4  |            a nie w Zorzę -~I że Lud się zhańbi może!~Prawdę mówisz -
 69 4  |          mówisz - pewnym męstwem~Ja się nigdy nie pochlubię -~Ja
 70 4  |         wstyd mi noża!~Jakbym zląkł się - na stolicy~Z gwiazd i
 71 4  |      sprośne słowa -~- Sam by zląkł się i Jehowa! -~Tak się lękam
 72 4  |           zląkł się i Jehowa! -~Tak się lękam i truchleję,~Kiedy
 73 4  |        Lepszy grom!~Zmartwychwstaje się spod gromu -~Nie zmartwychwstaje
 74 4  |             sromu!~Tyś odważny - ja się boję~Kazirodczych ran!~Bojaźń
 75 4  |   przeczułeś zdarzeń?~Nie wcieliłeś się w to ciało,~Co tak cierpieć
 76 4  |            rozdarta -cała -~Tak jak się czuła dniem przed rzezią
 77 4  |             moich marnych na gardło się śmiała! -~Bodajbym nawet -
 78 4  |        przekleństw gminu - co tobie się kłania~I milionowym dziękuje
 79 4  |           mnie, wieszczu, wciąż śni się ta doba -~Lecz wiem, że
 80 4  |       wieszcz stary!~Cóż o Duchu ci się śni?~Duch twój wiecznie
 81 4  |         ciałmi nad otchłanią~Pasują się i ranią~Bratobójczo wciąż!~
 82 4  |             I ojcobójstwami~Ciągnie się i plami~Płynący Czas!~Któż
 83 4  |             By wysrebrzał cień -~Aż się ranek wypołudni~W bieluteńki
 84 4  |               jęk - i szum -~Wlecze się tłum: -~Będzie sąd! -~ ~*~
 85 4  |       Każden z wieków woła:~"Zlituj się nade mną! -~Gdzież zbawień
 86 4  |            Obalon, przyklęka -~Leje się żar~Zgryzotnych kar -~Duszni
 87 4  |            W tę przepaść,~Wspierają się społem!~Jak łańcuch z pierścieni,~
 88 4  |         Twarze obok twarzy -~Miłość się im marzy~Przy zgonie! -~ ~*~
 89 4  |             Zstępujący grom -~Świat się przepromieni~W diamentowy
 90 4  |            Co go niesie w dal! -~On się pali,~Przepostacia -~Jak
 91 4  |            z wieków w wiek,~Bo stał się sąd!~Łez krwawych ściek~
 92 4  |          bez wstępnych sił~Zśliznął się po wiekach w tył!~Wie, że
 93 4  |      Przejąć dobro wiekuiste?~Z was się każden nad odłogiem~Własnej
 94 4  |       zwierzęciejecie. -~Bo kto sam się bóstwi w świecie,~Ten na
 95 4  |            swego szału~Odczłowiecza się pomału -~Aż się stanie taki
 96 4  |        Odczłowiecza się pomału -~Aż się stanie taki lichy,~Że, padając -
 97 4  |       drugich do obłędu -~Za każdym się krokiem~Przenazwie prorokiem -~
 98 4  |          katem!~Aż, nie wątpiąc, że się zbożył,~Że, jak Boga stwórcą
 99 4  |          jak Boga stwórcą znał,~Tak się stwórcą sam tu stworzył,~
100 4  |               ludzkie życie:~Stanie się i katem ciał!~ ~*~Nie tak
101 4  |          ciał!~ ~*~Nie tak z Duchem się obcuje,~Nie tak w Ducha
102 4  |             obcuje,~Nie tak w Ducha się wstępuje!~- Gdy pochylisz
103 4  |            twoja - twardą stalą,~Co się błyszczy nieskalanie,~A
104 4  |          czynów łańcuchem~Połączasz się z Duchem -~A z Boga, co
105 4  |     Ludożercze bronie!~Boże! zmiłuj się nad wami!~Między dwiema
106 4  |          jej lać wszelką,~By sprawy się jęła!~Trząść przed wzrokiem
107 4  |            rozczochrana -~Zakochała się w szatanie,~Świadczyła mu
108 4  |              ale leczy!~I woła: "Ja się spieszę,~Bo zapraszam w
109 4  |           każdym krajem,~Wytracając się nawzajem!~Patrz! świat-kat
110 4  |             morza do morza -~Porwał się do noża -~Bratobójczo się
111 4  |           się do noża -~Bratobójczo się przewala,~Wije na kształt
112 4  |             puste cisze~Nad gruzami się kołysze~Bluszcz wietrzany!~
113 4  |        promienistym ciele!~- Zwiesz się: - Bogumiła -~Czerwonym
114 4  |       świecisz w bieli!~Ledwo stopa się twa zetrze~Z wierzchołkiem
115 4  |        twych skrzydeł tęczą~Obalają się i jęczą~Jak przed Boga cieniem! -~ ~*~
116 4  |       wieściął~ ~Wokół ciebie - Zło się pieni;~Ty nie zważasz przecie -~
117 4  |             od nich wieczną -~- Tak się zmartwychwstaje!~
118 5  |             garnie zdobyczy -~Spaja się z braćmi - a dumnych roztrąca,~
119 5  |        słońca!~Teraz gdy rozgrzmiał się już sąd Twój w niebie.~Ponad
120 5  |     uiskrzyły!~Teraz gdy rozgrzmiał się już sąd Twój w niebie~Ponad
121 5  |           wolnością tylko Twój Duch się wciąż swata -~Nikt niewolnikiem
122 5  |  wszechświata!~Teraz gdy rozgrzmiał się już sąd Twój w niebie~Ponad
123 5  |         długo było Twe kochanie,~Aż się rozwiała w perzyny i dymy,~
124 5  |         łonie,~By nad nich podnieść się życiem na nowo,~Odkrólewszczona -
125 5  |           Odkrólewszczona - i stała się wdową -~I dotąd płacze,
126 5  |        wionie!~Teraz gdy rozgrzmiał się już sąd Twój w niebie~Ponad
127 5  |          Król czy gmin jaki dopuści się zdrady~Słowu Twojemu -przepada
128 5  |       miriady!~Teraz gdy rozgrzmiał się już sąd Twój w niebie~Ponad
129 5  |         bezgłębnym wybrzeża!~I pnie się - wzdyma - rośnie ku nam -
130 5  |           nią spojrzym okiem,~Jeśli się jednym ku niej ruszym krokiem,~
131 5  |          nicestwo pościelom!~Zmiłuj się, Panie! broń nas - bądź
132 5  |          sługi -~Że nim wiek począł się ten dziejów drugi,~My w
133 5  |         Twych niebiesiech do Ciebie się modli,~By nie związali nam
134 5  |             Z wolna ku Tobie wznosi się bezmiarem -~Wszystkie się
135 5  |           się bezmiarem -~Wszystkie się ku Niej gwiazdy rozmodliły,~
136 5  |        przestrzenie~Czekają - modli się bardzo po cichu -~Poza Nią,
137 5  |             widzi, marna, co dzieje się w górze - ~Nie widzi, marna,
138 5  |             takie za nas tam dręczy się serce!~ ~O Panie, Panie!
139 5  |            o nadzieję -~- Jak kwiat się sypie - więc nie o zgon
140 5  |      kolebką mała,~Przez moc ofiary się wyanielała -~I polskiej
141 5  |             A światu męscy - my, co się nie boim~Od wieków walczyć
142 5  |            Co za nas Twego doprasza się słuchu,~My, zawieszeni pomiędzy
143 5  |          wolę;~Teraz gdy rozgrzmial się już sąd Twój w niebie~Ponad
144 Odp|           pisze;~Że ktoś na kształt się proroka~Stawi ludziom -
145 Odp|        Kiedy wzbiera czynu fala,~On się kładzie wstecz kamieniem,~
146 Odp|        stanął sporem?~Możeś spotkał się z upiorem,~Z całym dawnym
147 Odp|          lecz mogiły....~A ty zląkł się? syn szlachecki!~ ~Może
148 Odp|            na kurhany...~A ty zląkł się?! syn szlachecki!~ ~Skądże
149 Odp|            w oczy bije,~I bezsennym się urąga;~Bo my z bezsennego
150 Odp|        Rakka!~Ten przeklęty... więc się bój!~Polski lud - to Ojciec
151 Odp|         pójść - i zdmuchnąć.~ ~Więc się bój - bo nie ja grożę,~Marny
152 Odp|             i z szelestem~Rzucające się na Lud -~Strachy - które
153 Odp|            szepcą: - Jestem!~ ~Więc się bój - bo Duch się wdziera,~
154 Odp|              Więc się bój - bo Duch się wdziera,~Już podnosi góry,
155 Odp|          wyszła zza obłoku,~Ludziom się pokaże.~I na żniwie i na
156 Odp|               cała w błyskach~Ludom się pokłoni,~Pastuszkowie przy
157 Odp|             pożyczą.~Gwarząc zbiorą się Włodarze~Z kosami na roli...~
158 Odp|     Włodarze~Z kosami na roli...~Bo się w światłach, w snach pokaże~
159 Odp|      kameliach.~Chór nadchodzi,~Zda się w łodzi~O brzeg trąca.~Nad
160 Odp|           czyń Twoje czyny.~Niechaj się Twoje Imię na wysokościach
161 Odp|          wysokościach święci,~Niech się święci trzy razy!~Abyśmy
162 Odp|             jak gołębice rozleciały się w chmury,~Zatrwóż! - niech
163 Odp|          błyskawicy, Panie, obaczym się z daleka,~Brat pozna swego
164 Odp|           krwawość w światła.~Anioł się z Aniołem zetrze,~Chrystus
165 Odp|          ciał złamy;~I z Chrystusem się spotkamy,~A spotkania plac -