Psalm

  1 Inc|                Teofil Szemberg, Wyprawa na Wołoszczyznę~ ~
  2 1  |          przybiera~I w nie otulon, znów na jaw się budzi!~A to się
  3 1  |             kolebka konieczne są niżej,~Na tych planetach, gdzie świt
  4 1  |              dalsze natchnienie!~Jak my na ziemi w godzinie zachwytu~
  5 1  |              wszystkiego jest wszystkim na wieki;~Choć coraz bliższy.
  6 1  |                po wszej ziemi, a został na niebie!~A my wszyscy i wszędzie
  7 1  |                 niebios planety koleje!~Na nim to, na nim pójdą zasłużeni~-
  8 1  |              planety koleje!~Na nim to, na nim pójdą zasłużeni~- A
  9 1  |                 b Twą piękność walczyły na ziemi~I krzyż lat wielu
 10 1  |               wie się Twej woli~Cząstką na ziemi - i choć go świat
 11 1  |               ramiona!~Ręce pokładniesz na białe powietrze~I w nim
 12 2  |                wam, aby~z wami mieszkał na wieki.~17. Onego Ducha prawdy,
 13 2  |                Ją zwiastował siedzącym ~na ziemi i wszelkiemu narodowi,
 14 2  |                  dość już długo~Brzmiał na strunach wieszczów żal!~
 15 2  |               korony~Pierwsze ujrzą Cię na niebie -~Lecz niewinnie
 16 2  |              ludów nie miał brata,~Ten, na czyim już pogrzebie~Były
 17 2  |                 planety, co się rozciął~Na odłamków tyle - tyle -~Będzie
 18 2  |                Nowe błyszczy Hieruzalem~Na padole starej ziemi!~ ~Długa
 19 2  |                  rzucać psalmy -~Kwiaty na dół - pieśni w górę!~ ~O!
 20 2  |                  dość już długo~Brzmiał na strunach wieszczów żal!~
 21 3  |              Kto się palił wciąż ofiarą~Na ołtarzach tej Ojczyzny?~
 22 3  |          dwugłowy!~ ~Wszędzie, wszędzie na planecie~Braci moich ryty
 23 3  |             śnieg~I więziła Cytadela!~ ~Na alpejskich skał wyżynie,~
 24 3  |              śródziemnych fal błękicie,~Na italskim Appeninie,~Na hiszpańskich
 25 3  |                  Na italskim Appeninie,~Na hiszpańskich Sierrów szczycie,~
 26 3  |          hiszpańskich Sierrów szczycie,~Na germańskich niw równinie,~
 27 3  |         moskiewskich wszystkich lodach,~Na francuskim każdym polu,~
 28 3  |           wiernie przechowanem~Ona stoi na mogile,~W której zmartwychwstańców
 29 3  |            jedyną tu koroną~Wylać Ducha na miliony!~Ciałom wszystkim
 30 3  |          przywian Duch z daleka~Wdziewa na się pierś człowieka. -~Głaz,
 31 3  |                wbrew~Sennych zbudzi nie na ludzi -~Zbudzi sennych na
 32 3  |               na ludzi -~Zbudzi sennych na zwierzęta! -~Miasto świateł
 33 3  |            cnotę!~Bohatyrów on przekaci~Na trupach ich braci!~On przyuczy
 34 3  |            namaszczeń cnoty znakiem.~Że na ziemi być Polakiem~To żyć
 35 3  |                przyszłym niebie!~By się na nic nie przydało~Chrystusowe
 36 3  |            sławiańskich niw pustyni~Już na wieki było ciemno! -~ ~Jakież
 37 3  |               Do twojego idą krzyża,~Co na wzgórzu, w czystym niebie.~
 38 3  |              Plwają śliny swe nieczyste~Na twe ciało promieniste -~
 39 3  |                Zarzucają z wężów wieńce~Na przebite twoje ręce,~Na
 40 3  |                 Na przebite twoje ręce,~Na twe stopy marmurowe!~Oni
 41 3  |               zwycięż ból -~A wstaniesz na nowo,~A wstaniesz Królową~
 42 3  |               już!~Dziesięć Ludów czeka~Na myśl - lub człowieka -~Myśl
 43 3  |              narody:~Stań nad niemi~Ich na ziemi~Ideałem!~ ~Przeciw
 44 3  |              rzućcie noże,~By nie klęły na was wieki,~Że cel wieków -
 45 3  |               losów szale~I rozbili się na skale,~Kędy wiecznie się
 46 3  |               wyrodni~Rozbić muszą - bo na zbrodni!...~ ~Hajdamackie
 47 4  |               nie posiał Bóg Syna Swego na świat, aby sądził świat,
 48 4  |                 ich ukazaniu się, zatem na niemały czas jeszcze przed
 49 4  |                  że nigdy nic podobnego na ziemi polskiej się nie zdarzy. -
 50 4  | apokaliptycznych pałające - i rzucą się na lud, i popchną go - a stąd
 51 4  |   najmisterniejszą sztuką odmalowanych!~Na takiej treści wieszczby -
 52 4  |                noża!~Jakbym zląkł się - na stolicy~Z gwiazd i tęcz
 53 4  |               niebiosa -~Ukraińska kosa~Na nich Krzyżem wybawienia -~
 54 4  |                 w dole,~Z przekleństwem na czole~Polska Szlachta, polskie
 55 4  |          wieszczu, stój!~Oto jutro rano~Na powstański bój~Polskie Pany
 56 4  |             wieszczem -~I plam nie było na ojczystej niwie!~Bodajby
 57 4  |             wieszcze,~A z moich marnych na gardło się śmiała! -~Bodajbym
 58 4  |             przed sądem~Za potwarz moją na Lud nieskalany,~Co żadnej
 59 4  |                 trądem,~Usłyszał wyrok: na śmierć lub kajdany!~I ty
 60 4  |                 zaczyna,~Nim tu narodom na świecie uderzy! -~Więc przed
 61 4  |                 natury,~Co świat chwyta na tortury -~To indyjskich
 62 4  |          poczęta~Oszaleje!~I jej dzieje~Na tej ziemi~Szkaradnemi!~Potok
 63 4  |             Rankiem budzi~Sennych ludzi~Na nadzieję!~I do ciemnej zbieży
 64 4  |              łańcuch z pierścieni,~Łono na łonie -~- I zetknięte dłonie -~
 65 4  |                 Wiek każden w piorunie,~Na złocistej łunie,~Co go niesie
 66 4  |                pali,~Przepostacia -~Jak na morzu z fal,~Przepostacieni~
 67 4  |            bracia!~Oto z gwiazd korona,~Na czasie niesiona -~Ludzkości
 68 4  |            Własnej próżni wspina Bogiem~Na paluszkach wzdętej pychy! -~
 69 4  |               się bóstwi w świecie,~Ten na odwrót swego szału~Odczłowiecza
 70 4  |               klęczący, spojrzysz wkoło~Na niesprawiedliwości -~Klęski -
 71 4  |          tkliwie -~I dotrzymasz wiernie~Na nieszczęścia niwie!~Śród
 72 4  |            lochów piekielnych~Czyhają - na dzielnych -~Co, czarni i
 73 4  |                 jeszcze -sądy Pańskie -~Na czas, czasów zwrot!~Rzeczpospolity
 74 4  |          Bratobójczo się przewala,~Wije na kształt gada,~Podnosi -
 75 4  |             Zostaje ruina -~I nadgrobek na niej świata!~- Chrystus
 76 4  |                ich kości -~Ich prochy - na fali -~A żyjących, co zostali,~
 77 4  |                 Sprośne Pany!~Bez koron na głowie,~Lecz z rózgą ze
 78 4  |          słychać ryki~Rozrzynanych ciał~Na cześć Molochowi.~Tak panują
 79 4  |                Europie!~Śród nawałnic - na potopie~Jedna świecisz w
 80 4  |             lica -~Świat cię zabił - aż na mękę~Sam jest wzięty - a
 81 5  |                Zmarłych żywymiś trzymał na walk polu!~Choć nas nie
 82 5  |                 choć w grobie złożeni -~Na bojowiska każdego przestrzeni~
 83 5  |            powrotne, wstające z mogiły,~Na wstyd Europie - ciało uiskrzyły!~
 84 5  |                nich podnieść się życiem na nowo,~Odkrólewszczona -
 85 5  |                 wdową -~I dotąd płacze, na Twojego Syna~Za to, że plemion
 86 5  |                 czynów~Bez starożytnych na czole wawrzynów,~Z żałob
 87 5  |                własną bezpłodnie~Kończą na ziemi wszystkie ziemi zbrodnie!~
 88 5  |                Panie!~My nad otchłanią, na ciasnym przesmyku -~Skrzydła
 89 5  |                  Skrzydła nam rosną już na zmartwychwstanie -~Usta
 90 5  |                Twe ramiona,~Spieszą już na dół od nieba po ziemię,~
 91 5  |                pokoleń i gruzy, i kości~Na swych topielach piętrzy
 92 5  |       odrodzenia dobie!~Jeśli zawrotnym na nią spojrzym okiem,~Jeśli
 93 5  |              zórz nam światło poblednie na skroni~I Syn nad nami Twój
 94 5  |              będzie nam Pocieszycielem!~Na dnie jej sobie nicestwo
 95 5  |                 Z Jej świętym w śmierci na ustach imieniem!~Niech im
 96 5  |            zmarłych tych ubrana chmurę,~Na Twych niebiesiech do Ciebie
 97 5  |              też ludzie podli.~ ~Spójrz na Nią, Panie! - gdy z dusz
 98 5  |                  Coraz to wyżej - jakby na powieniach,~Wschodzi, niesiona
 99 5  |          powieniach,~Wschodzi, niesiona na tych bladych cieniach,~Płynie
100 5  |               wyżej - do góry!~ ~Spójrz na Nią, Panie! - Śród Serafów
101 5  |             tronu Twego rozklęczona -~A na Jej skroniach lśni polska
102 5  |                niżej,~Krew krzyżowanych na tysiącach krzyży~Poddanych
103 5  |                zgon wrogów -~- Zgon ich na chmurach jutrzejszych już
104 5  |                 gwiazd bunty rozwiewasz na szczęty~Jak serc przewrotność -
105 Odp|                               ODPOWIEDŹ NA PSALMY PRZYSZŁOŚCI~SPIRYDIONOWI
106 Odp|             ziemską dolę,~W żywot ducha na księżycu.~W pieśniach wołasz: "
107 Odp|          zasługą, upaść z chmur;~To nie na słońc, gwiazd granicy~Z
108 Odp|                 Duchem i sztandarem~Być na ziemi - to być w niebie.~ ~
109 Odp|              jak perłami pisze;~Że ktoś na kształt się proroka~Stawi
110 Odp|             wiersze, gdyby cugi,~Wysłał na świat, równym kłusem,~I
111 Odp|                piersi naszej wychodziła~Na kształt gwiazdy, lub miesiąca,~
112 Odp|       wychodziła, rosła,~Czasem lekka - na potoku,~W listku róży, Sylf
113 Odp|               niewidzialna,~Przez poetę na świat lana;~Wolna - jako
114 Odp|               kładzie wstecz kamieniem,~Na ruch ludzki nie pozwala;~
115 Odp|                sztandar jego:~Krzyk: - "Na Boga czerwonego!~Ty - kto
116 Odp|                 oderwany,~Znów poleciał na kurhany...~A ty zląkł się?!
117 Odp|          przedział?~Prawdę mówisz? Nie, na Boga,~Wiem, żeś prawdy nie
118 Odp|                krzyknął:~"Stójmy tak! - na ojców koście!"~I twój Anioł,
119 Odp|         krzykiem strachu!...~Bo to sen, na końcu pieśni,~Że magnaty
120 Odp|          wichrów uwić płaszcz i lice,~I na ciebie - jak na świécę~Iść -
121 Odp|                 lice,~I na ciebie - jak na świécę~Iść - i dalej pójść -
122 Odp|                 szelestem~Rzucające się na Lud -~Strachy - które mówią:
123 Odp|                moc czerpie...~Nad nią - na sierpie~Z blasków księżyca,~
124 Odp|          Bogarodzica~W zorzy czerwonej,~Na wywróconej~Tęczy porannej;~
125 Odp|             gwiazdami złotemi,~Postawić na ziemi,~Ogłosić królową~Piękność -
126 Odp|           obłoku,~Ludziom się pokaże.~I na żniwie i na toku~Ujrzą ją
127 Odp|               się pokaże.~I na żniwie i na toku~Ujrzą ją żniwiarze;~
128 Odp|             Zaśpiewają o niéj.~Ujrzą ją na łąkach trzody~I smętnie
129 Odp|            zbiorą się Włodarze~Z kosami na roli...~Bo się w światłach,
130 Odp|               Niech będzie Twoja wola i na ziemi i w Niebie,~Przez
131 Odp|                  Niechaj się Twoje Imię na wysokościach święci,~Niech
132 Odp|             przeklina;~I błękitom rzuci na tła~Przemienioną krwawość
133 Odp|                zetrze,~Chrystus wejdzie na ciał złamy;~I z Chrystusem