Psalm

 1 1  |     niebiescy.~Św. Paweł, List 1 do Koryntian, rozdz. XV~ ~Dusza
 2 1  |    zżółkłe i strząśnięte,~Wciąga do siebie siły, im odjęte -~
 3 1  |         Ludzkości dzieje -~Drogą do niebios planety koleje!~
 4 1  |    zasłużeni~- A wszyscy razem - do innych przestrzeni,~Gdy
 5 1  |  anielstwo ludziom wypromieni!~A do dnia tego wiodące tu wschody~
 6 2  |          was sierotami - przyjdę do was.~Św. Jan, rozdz. XIV~
 7 3  |         jest. ~Św. Paweł, List 1 do Korynttan, rozdz. XIII~ ~ ~
 8 3  |          z błota stary świat!~My do innych idziem lat,~Promień
 9 3  |          splami~Terroryzmem - by do szaty~Purpurowej brał szkarłaty~
10 3  |     świętej dumie~Poprowadzi Lud do bitwy,~Kto prowadzić Lud
11 3  |       ścinan w boju~Lub zapędzan do Sybiru -~Oni tylko - dotąd
12 3  |         z nieba,~A nie z ziemi - do rozkucia~Marzącego w śnie
13 3  |         Wie się ona przeznaczoną~Do noszenia tu korony!~Lecz
14 3  |        spychać nigdy w dół,~Lecz do coraz wyższych kół~Iść przez
15 3  |        ku niebu pnie już głowę -~Do aniołów pieśnią wzdycha,~
16 3  |         mdłe panienki,~Jak różę, do ręki!~Powie siostra: "Bracie,
17 3  |          zbliża~Tłum plugawy ten do ciebie!~Łańcuchami żmij
18 3  |        Łańcuchami żmij złączeni,~Do twojego idą krzyża,~Co na
19 3  |          ci umarli,~Co nie wejdą do twych włości!~ ~*~Polsko
20 4  |         wstępie pieśń przechodzi do ocenienia stanowiska całej
21 4  |              I mnie prowadził aż do rusztowania~Śród przekleństw
22 4  |         upiorem,~Co powtórzyć ma do joty~Historycznych kręgów
23 4  |           wieczną buntownicą -~I do siebie stoją sporem -~Im
24 4  |       Odkąd rajski wąż~Pchnął je do rozstroju,~Dusze z ciałmi
25 4  |     Sennych ludzi~Na nadzieję!~I do ciemnej zbieży studni,~By
26 4  |    anioły, gońce~Zatracenia!~ ~*~Do kata-anioła~Każden z wieków
27 4  |          padając - dojdzie chyba~Do roślinnej istni grzyba! -~
28 4  |        swych pędu~Wezwie drugich do obłędu -~Za każdym się krokiem~
29 4  |       tajnice~Nie zstępując - bo do Boga,~Wiesz, że jedna tylko
30 4  |       Boga, co w niebie,~Powraca do ciebie~Miłości spływ! -~
31 4  |       stroju,~O wiekuisty Panie,~Do ostatniego boju~Polska Twoja
32 4  |    spieszę,~Bo zapraszam w gości~Do niebieskich włości~Ludzkie
33 4  |       dumny -~Wbijał gwoździe ci do łona,~Jak do desek trumny -~
34 4  |         gwoździe ci do łona,~Jak do desek trumny -~Patrz! świat-kat
35 4  |         w krew i błoto!~Od morza do morza -~Porwał się do noża -~
36 4  |      morza do morza -~Porwał się do noża -~Bratobójczo się przewala,~
37 4  |    Zepchnięte narody -~I zlatują do ciemności~Coraz głębiej -
38 5  |        srebra i szablą ze stali!~Do serc, wsmętnionych w cierpienia
39 5  |          I krzyż - lecz taki, co do gwiazd Twych zbliża -~Najwyższe
40 5  |          Tyś przegiął jak kłosy,~Do pełniejszego dla nas wszędzie
41 5  |      Rozdarta w sobie - a zemstą do końca~Przeciw ludzkości
42 5  | zmartwychwstanie -~Usta rozwarte do wesela krzyku -~Ku nam z
43 5  |       Ach! wiem! - ta chwila już do nas należy;~W ostatniej
44 5  |     chmurę,~Na Twych niebiesiech do Ciebie się modli,~By nie
45 5  |      bielejąca,~Coraz to wyżej - do góry!~ ~Spójrz na Nią, Panie! -
46 5  |   Wściekłych piorunem przybijasz do darni,~A zacnych zbawiasz -
47 Odp|       zwiędniałą,~A ciągnącą lud do siebie~Niesłychanym Bożym
48 Odp|         Nowe fale - rzeki Boże -~Do zbolałych serc nie wnika,~
49 Odp|           Panie, ręce podnosiemy do Ciebie,~Odpuść nam nasze
50 Odp|       cierpieli mocno, wołaliśmy do góry,~Jak gołębie: Nie ciśnij!~
51 Odp|    naturą~Panująca - Boży strój,~Do którego Bóg nagina~Wszystkie