Piesn

 1  1    |    zawsze jest najpierwsza, na niej cała sztuka.~A kto rzeczy
 2  1    |       nie ślepym trafunkiem.~W niej się zielenią lasy, w niej
 3  1    |      niej się zielenią lasy, w niej się łąki śmieją,~Grzmią
 4  1    |      zewsząd niesforne brał do niej ozdoby~I z różnych części
 5  1    |       gdy struktury~Nie znać w niej ni biegłego architekta ręki,~
 6  1    |        czeka;~Nie przylgnie do niej wzięta okrasa z daleka.~
 7  2    | wyrazem nie głuszy.~Wszystko w niej prosto idzie. Sam głos przyrodzenia~
 8  2    |    świetnych myślach błyska.~W niej staje w całym świetle sztuka
 9  2    |      prawideł nauki~I nieład w niej szczęśliwy wyskokiem jest
10  2    |  zapędem myśli mieć powinna.~W niej się mieści i miłość, i rozkosz
11  2    |      jeszcze dowcipne mieści o niej zdanie.~Epigrammatów wiele
12  3    |       słusznej przyczyny~Ani z niej nie wychodzi. A to już naganie~
13  3    |     niewielką ma sławę;~Same w niej są rozmowy, nie masz zawikłania~
14  3    |      Żadnej czucia iskierki ku niej nie miał w duszy.~Każda
15  3    |        się tęczą~I wszystkie w niej wyraża skarby swej istoty,~
16  3(16)|      nastąpić, ale musi być do niej ważna przyczyna, bez której
17  3    |        natura tłumaczy?~Inny u niej głos szczęścia, a inny rozpaczy.~
18  3    |       i życiem bogaci.~Każda w niej cnota - bóstwa nazwisko
19  3    |       bajki znosimy użycie,~Od niej bowiem rzecz bierze i postać,
20  3    |        i nic zbytniego nigdy w niej nie mieści,~I płynnego jej
21  3    |       będzie się pospólstwo na niej z śmiechu pękać,~Lecz zdrową
22  4    |      sposobi:~Idąc naprzeciwko niej, człowiek nic nie zrobi.~
23  4    |         Ta jest Muza poety, od niej ma natchnienie,~Ona mu rodzi
24  4    |       Leje myśl nową, tworzy z niej oryginały,~Które nieśmiertelności