Piesn

 1  1|   satyrycznego Opaliński ducha~Choć rozum kontentuje, nie głaszcze
 2  1|      jednaką zachowujesz mowę,~Choć będzie najwspanialsza i
 3  1|       Chwalą obraz, że wielki, choć niezgrabnej ręki.~Myśl jest
 4  1|    przykrym głuszy brzmieniem.~Choć wiersz pełny, nic nie wart,
 5  1|       Ten cię w duszy szacuje, choć zewnątrz się dąsa.~Lecz
 6  2|  ozdoby swe zbiera,~W których, choć nie bogato, przystojnie
 7  2|       Muzy pieskliwy,~Zabrzmi, choć niedorzecznie, w głos trąby
 8  2|         Udaje zewnątrz smutek, choć go w sercu nie ma,~I zmyślone
 9  2|       Błogosławi przykrościom, choć srodze mu ciężą,~I całuje
10  2|        króla Augusta w Satyrze~Choć niemiłą Polakom prawdę mówi
11  2|         teraz nie uchodzi.~My, choć od nich nie lepsi i starzy,
12  2|      Lub, co gorsza, wymienia. Choć wiersz piszesz gładki.~Za
13  3|        masz dziwoląga,~Co by - choć na natury głos zatyka uszy -~
14  3|       Zdaje się coś być obcym, choć do niego zmierza.~Jednak
15  3|       Nie dotrzymał nam słowa, choć obiecał siła,~Tak drobną
16  4| potrzeba wzajemna:~Bez natury, choć sztukę znasz, musisz się
17  4|       Tak i dowcip bez sztuki, choć wiele dokaże,~Jednak często
18  4|      wyrok daje tonem śmiałym,~Choć to tylko właściwym jest
19  4|   zyska w pamięci kościele,~Co choć mało, lecz piórem napisał
20  4|     wydają tony,~Ani strzelec, choć wprawny, choć usilnie mierzy,~
21  4|        strzelec, choć wprawny, choć usilnie mierzy,~Nie zawsze
22  4|     chciałem skazać drogę.~Oby choć taką korzyść to pismo przyniosło;~