Piesn

 1 Przed|    swymi kładzie, co Francuzi u siebie za cudo literatury poczytują,
 2  1   |     dosięga,~A zawsze kontent z siebie, gdy dwa słowa sprzęga.~
 3  1(2)|  dźwiękach, proporcyjonalnie od siebie odległych, zaspakaja słuchacza
 4  1   | malujesz rozbita?~Każda rzecz z siebie samej niech będzie obfita,~
 5  1   |       najwięcej umiał,~Kto mało siebie, jego zaś nikt nie rozumiał.~
 6  1   |      one nagrodę z czasem godną siebie:~Dobre dzieła zostaną, złe
 7  1   |         dziewicy.~Każda rzecz z siebie samej własnych ozdób czeka;~
 8  1   |     obmowy?~Trzeba, byś sam dla siebie był krytyk surowy.~Pospolicie
 9  1   |          W tych obliczu zdejm z siebie wyniosłość pisarza.~Lecz
10  2   |       elegija żale:~Wziąwszy na siebie długi strój czarnej żałoby,~
11  3   |         drugich, człowiek sam z siebie się śmieje.~Więc ty, co
12  3(2)|  występek, ile śmiesznym jest z siebie i wzgardy godnym, do trajedyi
13  3   |       różne czyniły widowiska z siebie,~Udawały, co w piekle, co
14  3   |     pewnie Achilles pociągał do siebie,~Jeźliby był cierpliwy,
15  3   |  pieniądze;~Jak wosk przyjąć na siebie wszelkie zdolny wady,~A
16  4   |    innych zdania sądzi, a kto z siebie myśli.~Ledwie nie każdy
17  4   |        naśladować piora -~I sam siebie nie wsławisz, i skrzywdzisz
18  4   |         czytelnik wybaczy,~Mimo siebie przepuści lekkie błędy piora,~
19  4   |      Przy twoich głosach poznał siebie doskonale,~Jak twarz swoję