Piesn

 1 Przed |      rozumowi zostawia. Horacy, człowiek wielkiego dowcipu, umyślnie
 2  2    |       Nim się dzielnie tłumaczy człowiek nieszczęśliwy.~Ten, co go
 3  3    |          Śmiejąc się z drugich, człowiek sam z siebie się śmieje.~
 4  3    |    tworu, lecz wyziewem piekła.~Człowiek dobry z natury, cnota go
 5  3(16)|   podobieństwo do prawdy, ażeby człowiek, z którym tak wspaniale
 6  3    |         co filut wierutny,~A co człowiek poczciwy. Biegły w świata
 7  3    |        Nie dba, że go przeklina człowiek nieszczęśliwy;~Ni z niego
 8  3    |         Ni z niego obywatel, ni człowiek poczciwy.~Zabobonnik fałszywą
 9  3    | rozrzutnik ręka, drugą zdziera.~Człowiek poczciwy wszystko dla Boga
10  3    |         mieni się - i z wiekiem~Człowiek coraz to innym staje się
11  3    | przyjmuje uchem starszych rady.~Człowiek dojźrzały wszystko roztropnie
12  3    |        boki rwie, mądry takowem~Człowiek gardzi widokiem. Gdzie się
13  3    |         Niechaj góry nie bierze człowiek niecnotliwy;~Niech złość,
14  4    |          Idąc naprzeciwko niej, człowiek nic nie zrobi.~Ta jest Muza
15  4    |         drugich poniżeniem.~Zły człowiek się wynosi ludzkim pognębieniem~
16  4    |         jakże myśleć trudno!~Tu człowiek widzi wszystkie przyrodzenia
17  4    |         się namiętność. Raz się człowiek gniewa,~Znowu nagle w głębokie
18  4    |         serca swego tajnie,~Wie człowiek, jako z ludźmi ma żyć obyczajnie;~