Piesn

 1  1    |      mu trzeba torem bieżyć do swej mety,~Czego szukać, a czego
 2  1    |    sobie pochlebia,~Nie znając swej wartości, zamiaru uchybia;~
 3  1    |     raczej wytwornych,~Szukają swej zalety lub szumnymi słowy~
 4  1    |   zwalone, w gruzach wielkości swej płaczą.~Wichry walą odwieczne
 5  1    |      oczyma,~Przyzwoitego toku swej rzeczy się trzyma.~Pisarz,
 6  2    |     zmysłami kłóci.~Stąd szuka swej zalety, stąd czeka pochwały 7.~
 7  3    |   dwudziestu leciech zostaną w swej cenie -~Niech namiętność,
 8  3    |    góry,~Udały się do skarbnic swej matki natury.~Wstał teatr,
 9  3(15)|        Krebillona, że w jednej swej sztuce teatralnej Katylinę
10  3    |      tym razie czarna dusza, w swej zemście zaciekła,~Nie ludzkiego
11  3    | wszystkie w niej wyraża skarby swej istoty,~Tak pisarz doskonały,
12  3    |        jeżeli nie umie wydać w swej postaci~Natury - całą korzyść
13  3    |   nieskończenie,~Nie ma granic swej mocy, jak wszystko z niczego~
14  3    |      chytrością i siłą prawicy swej wsparci~Na swą stronę wygraną
15  3    |       cnoty swoje, przez broni swej dzielność~Sprawiedliwie
16  4    |  Prawdziwa wartość musi używać swej chwały.~Nie na tym sadź
17  4    | dotykało żywo,~Wtenczas czucia swej duszy na papier wyleje~I