Piesn

 1 Stan  |        zmiesza,~Możeż tak śpiewać jak ten, co bawi~I trefną ludzi
 2  1    |              hołd winny sobie.~Próżno ten rymotwórca na parnaskie
 3  1    |              nie dzieli dary Aganipy.~Ten słodkim rymem ognie miłosne
 4  1    |           rymem ognie miłosne opiewa,~Ten ostrym epigramem wskróś
 5  1    |              żadnego nie lubi.~Lecz i ten niech się z próżnej łatwości
 6  1    |         sztuka.~A kto rzeczy pilnuje, ten rymów nie szuka.~Wielu idąc
 7  1    |           zawsze zdrowy rozum tworzy.~Ten, który mi rycerza żwawego
 8  1    |                Tę korzyść otrzymacie, ten pożytek w zysku,~Że będziecie
 9  1    |    potrzebnego nie masz w nim układu.~Ten, który ma porządek w przyzwoitym
10  1    |               ścieśnienia się sztuki,~Ten nie ma o pisaniu najpierwszej
11  1    |             na koniec zadrzemię.~Mało ten pisarz znaczy przed światem
12  1    |             śpiewać tonem.~Szczęśliwy ten, co w wierszach rozmaitym
13  1    |              różnej potrzebują farby.~Ten, co bierze bez braku, nic
14  1    |      szlachetnie i dla samych dzieci.~Ten, co czerpa z prawdziwej
15  1    |            sprawić nie możesz. O, jak ten szczęśliwy.~Co raz umie
16  1    |            przykre dźwięki wydawały~I ten pisał najlepiej, ten najwięcej
17  1    |       wydawały~I ten pisał najlepiej, ten najwięcej umiał,~Kto mało
18  1    |         splutą żółć za pokarm liże...~Ten to srogi dziworód, łez ludzkich
19  1    |               w pisaniu skory.~Rzadki ten, co i dobrze, i prędko napisze,~
20  1    |           chwały dostąpić pragniecie.~Ten, co się wprzód przy końcu
21  1    |         pochlebia, i tym, co oświeca.~Ten ci w oczy przychwala, za
22  1    |           przychwala, za oczyma kąsa,~Ten cię w duszy szacuje, choć
23  1    |              to mówisz, w tym wierszu ten wyraz jest podły?~Daruj
24  1    |        zwiodły~Omylne przywidzenia! - Ten wyraz niezgrabny,~Ja bym
25  2    |               człowiek nieszczęśliwy.~Ten, co go na wygnanie August
26  2    |               i my będziem czuli.~Jak ten, najukochańszej co płakał
27  2    |                lecz ludzi nie draźni.~Ten prawdziwy duch satyr, ta
28  2    |      nielitościwy na uszy, gaduła,~Ni ten, co się wad jednych chroniąc,
29  2    |          chroniąc, w drugie wpada,~Ni ten, co o siekaczach swoich
30  2    |      szwankują swobody.~Tak zacny mąż ten nasze upominał dziady,~By
31  2    |              szanuj obyczaje.~Nauczyż ten dobrego, co występkom łaje~
32  2    |            samymi nie napełnia słowy.~Ten, co dobrze wecować każdą
33  2    |             Od Wschodu się nam dostał ten zabytek wierszy;~Z Greków
34  2    |               ojczystym przestroił,~A ten, w którym się tyle wielkich
35  3    |          winnicę i narobił szkody;~Za ten go grzech zabito. Odtąd
36  3    |             sobie poklaski zapewniał,~Ten zadziwiał umysły, ten serca
37  3    |      zapewniał,~Ten zadziwiał umysły, ten serca rozrzewniał.~Ci akcyi
38  3    |             byli stawiani 10.~Dopiero ten, co mądrym być ważył się
39  3    |          pierwsze mieć prawo.~Gdy mąż ten trwożył teatr duchem tchnąc
40  3    |              Mógłby się większą sławą ten zacny mąż cieszyć.~Dziś
41  3    |               uważny w potrzebie.~Nie ten jego charakter, lecz waleczny,
42  3    |         nadyma, tym porywczość włada,~Ten wszystko oślep czyni, tym
43  3    |             dało przyrodzenie.~Błądzi ten, który mniema, że traicznej
44  3    |               nim miejsca. Próżno się ten wprząga~Do szlachetnej roboty
45  3(17)|            praca,~Której daje posiłki ten, co się obraca~W polu z
46  3    |               prawdę z fałszem braci,~Ten samę prawdę w bajki wystawia
47  3(18)|                                       Ten jest zamiar teatralnych
48  3    |          obejmuje rzecz całą rozumie,~Ten w samym nieporządku porządnym
49  3    |              Bez najmniejszej wysady. Ten, który nadęcie~Hukliwą trąbą
50  3    |             góra urodziła.~Jak mi się ten podoba, co się nie nadyma,~
51  3    |             przybił nawy swoje.~Wiele ten był i ziemią, i morzem trapiony,~
52  3    |            jest wzorem,~Kto go kocha, ten będzie niepodłym autorem.~
53  3    |         niepodłym autorem.~Już ojciec ten poetów polskie suknie wwleka,~
54  3    |               jarzmie trzyma ścisłem,~Ten się za tym ugania, czym
55  3    |            poiły w Kruszwicy.~Inaczej ten, co ziemię rznie ostrymi
56  3(23)|            przypadki życia ludzkiego. Ten, zdaniem Kwintylijana, wszystkich
57  3    |            nie było słuchacza.~Ciężko ten przeciw sztuce poeta wykracza,~
58  3    |        czułość wskroś serca przenika.~Ten, co wydał człowieka, którego
59  3    |             zamiarem.~Tak z pożytkiem ten całą Warszawę zabawił,~Co
60  4    | niebeśpiecznej odlewania wierszy~Musi ten być ostatni, kto nie będzie
61  4    |      zbytecznie nie sadź się rozumie:~Ten sam dobrze napisze, a sądzić
62  4    |           napisze, a sądzić nie umie,~Ten zna, co jest dobrego, a
63  4    |              napiszesz wiele.~Większą ten sławę zyska w pamięci kościele,~
64  4    |                wyzna nieomylnie.~Hołd ten szczerej prostoty racz przyjąć
65  4    |          żebrał,~A dopiero po śmierci ten zaszczyt odebrał,~Że rodem
66  4    |               uszlachcić się chciało.~Ten, co wojnę szatana opiewał
67  4    |             autora nie czuje rozumie,~Ten pewnie i piękności jego
68  4    |           wypisawszy pokazał bożkowi.~Ten, ażeby zapłacił dobrze krytykowi,~
69  4    |              nie każdego zdobi:~Niech ten sądzi o drugich, który sam
70  4    |           ludzie, i przeciwkostopy,~A ten swoje w potomne wieki podał