Piesn

 1  1    |       trzyma.~Pisarz, co mu rzecz jego głowę zbyt zawróci,~Póki
 2  1    |    uwielbi w kościele pamięci;~Na jego dziełach nigdy Groell kosztu
 3  1    |           umiał,~Kto mało siebie, jego zaś nikt nie rozumiał.~Ale
 4  1    |          pochwali autora, książkę jego kupi.~Nie tylko to po ziemiach,
 5  2(2) |      Wirgilijusz Maro, naśladowca jego. Nie wiedzieć, komu przyznać
 6  2(3) |    rymotwórców polskich. Sielanki jego, czy-li własne, czy z dawnych
 7  2(3) |          pisma prawidłem.~Słodkie jego sielanki który tylko czyta,~
 8  2    |           zapały?~Czyż w tkliwych jego pieniach nie czuć serca
 9  2    |          zwierciedle się w rymach jego zobaczyli.~Mścił się za
10  2    |         przodków gada,~Nie uszedł jego pióra. A tak umie szydzić,~
11  2(16)|       powzięli nadzieje,~Że nam z jego pomocą szczęście zajaśnieje...~
12  3    |       rozjątrzony~Zamach na życie jego? 4 Póki nie zostanie~Tak
13  3    |          był teatr ubogi.~Miejsce jego trzymały szkolne dyjalogi,~
14  3(8) |           pisał, jako się z listu jego okazuje: "Wczora dopiero
15  3    |         attycką w dowcipnej widać jego scenie;~Lecz gdyby był chciał
16  3    |       uważny w potrzebie.~Nie ten jego charakter, lecz waleczny,
17  3(16)| nieprzyjacielem Augusta, godzi na jego życie; wydaje się uknowany
18  3    |        istota kształtną wyjdzie z jego ręki,~I kamień ma swa piękność,
19  3    |           lat Wirgilijusz poszedł jego torem,~A po nim w drugi
20  3    |         tak wszystkim rządzi wola Jego~I cokolwiek w przedwiecznych
21  3    |          Przez winne wielmożności Jego poważenie~Nie możem Go,
22  3    |     swojej z stworzeniami dzieli.~Jego twarzy widzeniem szczęśliwi
23  3    |  wszystkiego, On karze, nagradza,~Jego nieokreślona wszystkim rządzi
24  3    | przeznaczenia,~A wszyscy ze czcią Jego przyjmują skinienia.~Jednak
25  3    |  uczyniłeś synem~I dawszy wielkie jego cnót wyobrażenie~Poświęciłeś
26  3(19)|      panowanie Plutonowi i godnym jego towarzyszom: Cerberom, Centaurom,
27  3    |         ludzkie wgląda,~Niech zna jego słabości, co dziwak, co
28  3    |       Boga i ludzi~Gotów uczynić, jego nędza bliźnich budzi;~Chętnie
29  3    |        Dobro ludzi jedynym starań jego celem,~On prawdziwym ludzkiego
30  3(26)|    Terencyjusz. Sławny jest wyraz jego: Homo sum - humani nihil
31  4    |        poruszy,~Jeźli się w krasy jego szpetna plama wkradnie,~
32  4    |           i cnota~Kieruje krokiem jego - otwarte ma wrota~Do szacunku
33  4    |        zaszczyt odebrał,~Że rodem jego siedm miast uszlachcić się
34  4(1) |        szczególniejszą cechą pism jego, podnosi i zadziwia umysł
35  4    |        kryształowej wody,~Tu oczy jego ciągną rozłożyste gaje,~
36  4    |       depce,~Idzie w las, cichość jego do ucha mu szepce;~Błąka
37  4    |            Ten pewnie i piękności jego czuć nie umie.~Lecz w nich