bold = Main text
    Part                                        grey = Comment text

501   Wier|            jak Ból po górach nosi i w dźwięk słów przybiera.~Czterowiersz
502   Wier|           niniejszym [?] przymusza:~w tym sensie pisze Laskowski "
503   Wier|              stąd wzięła się dziura~w pomyśle Tadeusza - w Laskowskiego
504   Wier|         dziura~w pomyśle Tadeusza - w Laskowskiego głowie,~aż
505   Wier|         krzyknął: To poemat zaledwo w połowie.~I gdy Hosick ogłosił
506   Wier|       połowie.~I gdy Hosick ogłosił w "Kraju", że ja szyję~[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]~ ~
507   Wier|      krzywdę znosił,~byś uniósł [?] w sercu dar i z darem leku~
508   Wier|       przeciwności~i zła nie czynił w obrony potrzebie,~a będziesz
509   Wier|            uzyskasz, coś żądał,~gdy w czyny moje - ty nie będziesz
510   Wier|        wiedz, że z mą wolą jest - i w moim prawie,~i z mojej woli -
511   Wier|            Zorzana [?J płynie krasa w róż.~Chaosu lotem zmierz
512   Wier|            lekarz mi przykazał zimą w domu siedzieć.~ ~S. Wyspiański~
513   Wier|          rzeczkę, nad mój strumień,~w duszącej mgle nieporozumień~
514   Wier|          cieką,~wiary potęga rośnie w mocy,~nad rzeką, łąką, nad
515   Wier|              nad mrokami~noc gaśnie w zorzach,~w świtach, błyskach,~
516   Wier|       mrokami~noc gaśnie w zorzach,~w świtach, błyskach,~i słońce
517   Wier|            roztoczą,~wiara nade mną w niebios kręgu,~widzę te
518   Wier|             biega~we sprzęgu wałów, w brył rozprzęgu~w górę się
519   Wier|             wałów, w brył rozprzęgu~w górę się piętrzą, w doły
520   Wier|       rozprzęgu~w górę się piętrzą, w doły legą,~jak nowe fale
521   Wier|         moja, księgi moje,~schylony w karty księgi patrzę,~od
522   Wier|         patrzę,~od kart tych patrzę w wód rozwoje,~z ksiąg karty
523   Wier|       rozwoje,~z ksiąg karty rzucam w fale twoje,~o morze, morze,
524   Wier|           tylko fal powrotne rzuty,~w czas wód rozgwaru, w wód
525   Wier|         rzuty,~w czas wód rozgwaru, w wód skłębieniu,~na brzeg
526   Wier|       siedzę,~z ksiąg, co przepadły w zapomnieniu,~wydarte z kart
527   Wier|            księgo - - oczy patrzą - w wód roztoczy,~o księgo -
528   Wier|            trzeba, że łatwość miała w tej nauce;~więc gdy wyraz "
529   Wier|          czasie~nowy frazes papudze w pamięć wbić znów da się.~
530   Wier|        przyjąć nie mogę, jako daru.~W zamian gdyby choć parę gałązek~
531   Wier|          ziemi,~gdzieśmy przysięgli w jedności żyć z niemi.~Lecz
532   Wier|            oto człowiek szedł dołem w ulicy,~mający duszę i wedle
533   Wier|             niosą twe juki,~użytych w podróż dla wytrzymałości,~
534   Wier|        podróż dla wytrzymałości,~by w czas posuchy pruto im wnętrzności~
535   Wier|        perła-myśl o wielkim czynie,~w promieniach słońca da oczom
536   Wier|        nagle i tak bystro ujawnioną w czynie;~przyjaźń, choć działa
537   Wier|          same szmaty teatru ozdobą,~w słowie na scenie chcę mieć
538   Wier|            zapłacony;~lecz chcę, by w dziele stworzyć myśl przytomną,~
539   Wier|              Pozwólcie Radzie wejść w meritum sprawy~i nie wtrącajcie
540   Wier|         sprawy~i nie wtrącajcie się w kontrakt dzierżawy.~ ~SW~
541   Wier|       omdlewa;~czyliś ty tylko jest w tych głosach z oddalenia,~
542   Wier|           tych głosach z oddalenia,~w echach z innych światów,~
543   Wier|      wypowiedziało,~która się staje w milczeniu w kościele,~a
544   Wier|         która się staje w milczeniu w kościele,~a która duszę
545   Wier|      kościele,~a która duszę mieści w sobie całą,~zdolną do czynu
546   Wier|         całą,~zdolną do czynu duszę w żywym ciele,~tę, której
547   Wier|             skarbnicy strzec należy w ciszy;~za mało, bowiem są
548   Wier|           ciszy;~za mało, bowiem są w postaciach wielolice~i mówić
549   Wier|            nad granicę~i serce bije w nich, i żądzą dyszy,~a gdy
550   Wier|             ukazywać~mają się złote w niebiosach rydwany,~którymi
551   Wier|           siłą porwany.~Śpią ludzie w jugach, koń stąpa w chomątach,~
552   Wier|          ludzie w jugach, koń stąpa w chomątach,~nim myśl, puszczony
553   Wier|             Potem już będą poglądać w tę stronę,~gdzie zgasły
554   Wier|        stracone,~i będą wierzyć, że w tym ich okolu~ma być zwycięstwo
555   Wier|                                     W CZYICHŻE RĘKACH BYŁEM MANEKINEM]~
556   Wier|             wieczór 1905, kwiecień.~W czyichże rękach byłem manekinem~
557   Wier|             żyją,~że już nie wierzą w nic, co w sobie kryją.~Może
558   Wier|            już nie wierzą w nic, co w sobie kryją.~Może w nich
559   Wier|              co w sobie kryją.~Może w nich nie ma nic i mówią
560   Wier|          moi,~kiedyś utopią ich lub w ogniu spalą~archaniołowie
561   Wier|         ludzie litośni ocalą,~chcąc w nich klucz widzieć do zamku
562   Wier|         obalą -~zobaczą wtedy - kto w zamku mym - w zbroi!~Ileżem
563   Wier|           wtedy - kto w zamku mym - w zbroi!~Ileżem takim wrót
564   Wier|           kazał otworzyć,~rzuciwszy w ogień - co żywe ma ożyć.~
565   Wier|           róże chylą się ze dzbana;~w uszach mi dźwięczy myśl
566   Wier|           weszła już z lampą Aurora~w chustce krasej. - Do widzenia.~
567   Wier|                            CZY PANU W OCZY KIEDY ŚMIERĆ ZAJRZAŁA]~
568   Wier|          1905. Kraków.~ ~Czy (Panu) w oczy kiedy śmierć zajrzała? -~
569   Wier|         śmierć zajrzała? -~mnie ona w oczy patrzy co dzień,~z
570   Wier|   wszystkiego jej przegląda chwała;~w jej świecie chwilę tę przechodzień -~
571   Wier|          świecą,~zda się, że widzę, w przepaść lecą . . .~Któż
572   Wier|           wszakci ten winien, który w łonie~siew rzucił iskier
573   Wier|                   Odeszli, schodząc w dół przez drogi zbocze,~
574   Wier|           On nad nimi rósł, za nimi w podobłocze,~coraz górniejszy,
575   Wier|          rozległy, przestrony,~rósł w grzywy dachów, rósł w baszt
576   Wier|          rósł w grzywy dachów, rósł w baszt dziwne głowy~i wołał
577   Wier|          baszt dziwne głowy~i wołał w Miasto, aż het za łan polny~
578   Wier|      pustkowie;~niechaj witając cię w witalnej mowie,~imion niemiłych
579   Wier|          imion niemiłych nie wnoszą w podwoje.~Dymitr z Goraja
580   Wier|             do komnat - zawstydzoną w czynie~tę - co jak Święta
581   Wier|           tę - co jak Święta zmarła w tej ustroni.~ ~Nie upodlenie
582   Wier|               Nie upodlenie to, kto w walce pada,~czyli zwyciężon
583   Wier|       zbywam zbytnich piór,~już idę w krąg swobody,~już słyszę
584   Wier|          słyszę, biją dzwony~wysoko w niebios strop -~trup dawno
585   Wier|         zmarł szczęśliwy,~ściskając w dłoni krzyż - ?~Czy ten,
586   Wier|            chcą,~by hart był zawsze w sile,~by wciąż ich wzruszał
587   Wier|          łzą na chwilę.~By hart był w dźwięku słów,~by jęk był
588   Wier|          dzisiaj muszę rzec~tym, co w mym Chórze żyli,~niech wiersze
589   Wier|           żyli,~niech wiersze rzucą w piec,~bo oni się - - gapili.~ ~
590   Wier|                      CZY UWAŻACIE - W MGIEŁ ZAWŁOCZY]~ ~Czy uważacie -
591   Wier|          ZAWŁOCZY]~ ~Czy uważacie - w mgieł zawłoczy,~że im głębszy
592   Wier|         niebieskich skry prawdziwe.~W jeziora zwierciadlanej toni~
593   Wier|       odzwierciedlone ognie drgają,~w obłocznej ziół palonych
594   Wier|          trwałą,~bo nieśmiertelność w nich zogniono.~ ~
595   Wier|            mieczyków żółtych wiązkę w szklance~i sadzawki na Skałce
596   Wier|            przez okno,~wsłuchać się w wiatru szum. więcej ma wagi~
597   Wier|            kwiatki te; mieczyki, co w szklance tu mokną,~na śmierć
598   Wier|            tam kamienny pewien tron w marmurze~w Duomo, i niezwykle
599   Wier|     kamienny pewien tron w marmurze~w Duomo, i niezwykle strojny
600   Wier|    romantyczne na słupach podcienia~w Santa Foska. Koniecznie
601   Wier|   RAKOWSKIEGO]~Rozbieżeli się gońcy w różne świata strony,~najwięcej
602   Wier|              najwięcej ich pobiegło w morze na południe,~Wyczółkowski
603   Wier|           na południe,~Wyczółkowski w Hiszpanii jest, toście sąsiedzi,~
604   Wier|          jest, toście sąsiedzi,~Pan w Ligurii, a znany (Panu)
605   Wier|        Ligurii, a znany (Panu) Lack w Wenecji siedzi~na Giudecce
606   Wier|             jakby się kończył świat w barwnej spowiedzi,~- zaś
607   Wier|            barwnej spowiedzi,~- zaś w Barcelonie tyle jest piękności,~
608   Wier|          piękności,~że Wyczółkowski w Kraków się nie spieszy~i
609   Wier|           relację wczorajszego dnia w radzie Komisji.~Jak to nużąca
610   Wier|              a czasem tak olbrzymia w wyobraźni~i tak znacząca.
611   Wier|           wyobraźni~i tak znacząca. W poniedziałek będzie~stanowcze
612   Wier|            lecą,~to nie wiem, czyli w drodze gdzie nie giną,~więcem