Part

  1   Raps|          łączy i zasila.~Zdało się, że się nieba skłon odchyla.~ ~
  2   Raps|         oczyma mnie uderza i wiąże,~że tak pół-ruchu stoję: dłoń
  3   Raps|         dący ponad fale,~a grzmiał, że stałem się jak twory kruche,~
  4   Raps|    pozwalała tchu chwytać i blasku,~że marły wciąż ciałami wryte
  5   Raps|     Niepamięć rzucon, w Zatracenie,~że drżałem trwogą, jako drżą
  6   Raps|        jakoweś spróchniałe~i czuję, że je kościec, nie dłoń trzyma~
  7   Raps|          kościec, nie dłoń trzyma~i że się kruszy kość, gdy silniej
  8   Raps|      obsuwał złom granitu;~uczułem, że się łyska wierzch pokrowca~
  9   Raps|          wskrzeszać narodu Gloryje,~że i mnie, chodem król, a dreszcz
 10   Raps|         postawy uroczyste, skromne;~że światłość na ich czołach
 11   Raps|            ich czołach posłannicza,~że dumy-szczerbce i jeszcze
 12   Raps| dumy-szczerbce i jeszcze niezłomne;~że w serca szpona się wpiła
 13   Raps|      zbrodnicza~zawodów, męczeństw, że klęski pogromne~wielką nad
 14   Raps|             ręce przesuwana drżące,~że czułem po tych rękach: rozerwana~
 15   Raps|        skarżyły, tak były płaczące,~że prawiem szedł przez ręce
 16   Raps|           skargami jęczą i żalą się ze dna; -~tak w nich dźwięczała
 17   Raps|            co zaschły ślozą strute;~że jedno znamy, jako dziady
 18   Raps|            znów w sosnowej trumnie,~ze świeżych pni ciosanej, z
 19   Raps|            wie, ale przedsię czuje,~że szczęście jest, co w piersiach
 20   Raps|       myślom z chaty pałace buduje;~że potem taki człowiek jest
 21   Raps|             rozbrzmiewa.~ ~LI~A on, że w dźwięku czasem się zasłucha,~
 22   Raps|          nim ulicę calutką~zamkły - że stają w mieczyskach rycerze,~
 23   Raps|      rycerze,~a trąby grają hymnus, że dreszcz bierze...~ ~LV~Tutaj
 24   Raps|                LV~Tutaj to - widzę, że lata - minęły.~Któż to,
 25   Raps|            przez Śmierć bohaterski?~że kości jego i prochy spoczęły~
 26   Raps|            prochy spoczęły~opodal - że on mnie dziś duch braterski:~
 27   Raps|          światłach gromnicy;~czuli, że mój nad nimi duch ulata,~
 28   Raps|            mój nad nimi duch ulata,~że są jak mali zranieni orlicy,~
 29   Raps|      podwojów już parto zawory -~ci ze śpiewami już poszli przelotni~
 30   Raps|             a groby wkoło widziały, że kochał.~ ~LXII~"Widziałem
 31   Raps|       piętnie prochów jęli~ramiony, że się pożar w nich roznieci!~
 32   Raps|           chwila jest duchowa cudu,~że oto wtenczas są przesilne
 33   Raps|           posępni~a grają im dzwony~ze wszystkich kościołów~a grają
 34   Raps|                3. A grają im dzwony~ze wszystkich kościołów~a szumią,
 35   Raps|                4. A grają im dzwony~ze wszystkich kościołów~ogromne,
 36   Raps|        wróżebne.~ ~6. A idą posępni~ze wszystkich kościołów~z cechami,
 37   Raps|           posępni~a grają im dzwony~ze wszystkich kościołów zawodne~. . . . . . . . . . . . . . . .~
 38   Raps|     pogrobne.~17. A grają im dzwony~ze wszystkich kościołów~ogromne,
 39   Raps|             Tam proch królewski mój ze czcią wieziony.~W taką to
 40   Raps|           trzewach skonu tajemnice;~że sam w tych ciągłych łzach
 41   Raps|                XCIII~Rozpoznawałem, że kochał się w trunach,~kołysząc
 42   Raps|             myśl jakby w szalupach;~że czytać znał, jak w powikłanych
 43   Raps|     przegniłych trupach;~mniemając, że go to do życia wiodło,~że
 44   Raps|           że go to do życia wiodło,~że brał te trupie piszczele
 45   Raps|            ten grób, trumny weselą;~że jakby innych radości nie
 46   Raps|              bieg ponika,~gwarzyli, że się Dziecię zjawi w żłobie;~
 47   Raps|             Go w postaci ogrodnika,~że wstał, choć zbrojna straż
 48   Raps|          jakby duchem chory;~widać, że wielkiej chwały nie dosięże;~
 49   Raps|        wielkiej chwały nie dosięże;~że często ledwo sił zyska pozory; -~
 50   Raps|          pokazywali rany posiniałe,~że przez te rany Sławą są okryci~
 51   Raps|           te rany Sławą są okryci~i że te rany właśni bracia im
 52   Raps|            właśni bracia im zadali,~że się w poświęceń łzach i
 53   Raps|          się naród jak ugorne pole,~że chwasty kłosom przerosły
 54   Raps|       czysty siew coraz hałaśniej -~że już zaczęto ze zbóż plewić
 55   Raps|          hałaśniej -~że już zaczęto ze zbóż plewić role.~ ~CI~Mówili
 56   Raps|            szarpią bogi,~obiecując, że żyły złote w nim odgadną .. .~
 57   Raps|           Więc krwią i kością nagle ze żywymi,~stałem się kowal
 58   Raps|      brzęczy~jeszcze w uszach - - - że będę nad nimi~wódz! - A
 59   Raps|         nich wpiłem surowe~i badam: że są bliscy tych rozpaleń,~
 60   Raps|          razy są błyskawicowe - ...~że się rozpaczy gad na ołtarz
 61   Raps|              rzuciłem w mówcę młot, że piersią bryznął~ ~CIV~i
 62   Raps|          gdy się Archanioł rozwijał ze złotem,~w perłach, z tą
 63   Raps|          mam duchem silne skrzydła,~że nie na jeden dzień mam państwo
 64   Raps|          klękli przed widziadłem,~i że początek już znaczy się
 65   Raps|       początek już znaczy się kary,~że, w tej koronie spadłej,
 66   Raps|        koronie spadłej, ja upadłem,~że dla mnie z grobów wychodziły
 67   Raps|          brał i błyskawice~gniewu - że ledwom nalazł hamowanie,~
 68   Raps|      kadzideł powłoczna~w smugach - że jakieś wijące się duchy; -~
 69   Raps|        wijące się duchy; -~ja sam - że tak mię opuścili do czna~
 70   Raps|            wiedzą o mnie, żem król, że panuję; -~tej chwili moich
 71   Raps|      Chrystusową dźwignięto mogiłę,~ze skalistego wykutą wyłomu;~
 72   Raps|             widziadłem człowieczem,~że choć rzecz była w pół-śnie
 73   Raps|             tobie Bóg myśli zamyla,~że ty ze zdradą przeciw mnie
 74   Raps|             Bóg myśli zamyla,~że ty ze zdradą przeciw mnie knującą~
 75   Raps|         berło w ręce zdrajcy-brata,~że ja purpurę zmieniam w czerwień
 76   Raps|          bijące~młotem pod zbroją - że byłem zdradzony~przez duchy,
 77   Raps|          przyłbicą,~przeżegna mnie, że zbędę klątwy brudu;~gdy
 78   Raps|             duszę jako kłamną. ..~- że już leciałem na oślep przed
 79   Raps|       rozgonić; -~a tu mnie mówią - że się lekko wsparły~na trupie -
 80   Raps|         lekko wsparły~na trupie - i że jakby chciały bronić~przystępu;
 81   Raps|           chciały bronić~przystępu; że wszerz skrzydła rozpostarły~
 82   Raps|           żadnej części nie uronić;~że ich nie śmiano tłuc: - już
 83   Raps|           zamku ku stronie wiślany,~że tam cudy na znak bożej łaski,~
 84   Raps|           cudy na znak bożej łaski,~że już biskup ze czcią pochowany,~
 85   Raps|          bożej łaski,~że już biskup ze czcią pochowany,~że nad
 86   Raps|          biskup ze czcią pochowany,~że nad trumną są widzialne
 87   Raps|         trumną są widzialne blaski,~że się zapach rozchodzi różany,~
 88   Raps|            zapach rozchodzi różany,~że on święty... że u jego ciała~
 89   Raps|             różany,~że on święty... że u jego ciała~tłumy kalek ...
 90   Raps|          jego ciała~tłumy kalek ... że Bóg przezeń działa.~ ~XXXIV~
 91   Raps|          Urosła między ludem wieść, że mnie koronę~Archanioł z
 92   Raps|              czułem pleśni~w sercu, że serce się do dźwięku garnie;~
 93   Raps|         dziś pełna komnata zamkowa;~że psy, trzymane na moich komorach,~
 94   Raps|      rozdarłem zasłonę~tajemnic ... że już wstają trupy ścięte,~
 95   Raps|         jakby głosy dźwięczne długo~ze dna, czy śpiewy gdzieś w
 96   Raps|             w niej się ogień żarzy,~ze smutku-że, tęsknoty -~we
 97   Raps|            w niej się ogień żarzy -~ze smutku-że, tęsknoty~we Słońcu
 98   Raps|            wiew poczułem cmentarny;~że może Znak ten Śmierci dla
 99   Raps|            chcę z wami!" - i czuję, że łzami się dławię.~ ~LIV~
100   Raps|           krwią tą rzeźną pokalani,~że się we mnie duch zaląkł,
101   Raps|         mnie duch zaląkł, posmucił;~że mnie czarni opadli szatani~
102   Raps|      ogromnej szeżodze~zapamiętał - że teraz po leśnym ugorze~krzyk
103   Raps|          raz pycha i chwalba ujęła,~że, pustą wszędy odgadując
104   Raps|          fatalne; -~czy ty sądzisz, że duch we mnie kona~i że Doli
105   Raps|              że duch we mnie kona~i że Doli waga domierzona.~ ~
106   Raps|            lice,~twoja lubość i to, że ty młody,~ty się śpieszysz
107   Raps|            LXVII~Któż się zadziwia, że ojciec odgadnie~śmierć syna
108   Raps|            śmierć syna i mękę syna;~że siła czucia, która światem
109   Raps|          światem władnie,~oznajmia, że bije godzina,~że ma uderzyć
110   Raps|          oznajmia, że bije godzina,~że ma uderzyć cios, pod którym
111   Raps|             trwogą nietajoną stało,~że Śmiały, byłem jak twory
112   Raps|             wbił do roli~po krzyż - że walkę podejmował z woli.~ ~
113   Raps|                           LXXVI~To, że ty ze mną razem, dziecię
114   Raps|                     LXXVI~To, że ty ze mną razem, dziecię drogie,~
115   Raps|             tobą strasznym piekłem,~że cię tak zżęli, jako kłosy
116   Raps|           gdzież twoi są drużbowie,~że nie śpiewają w kole - ?~
117   Raps|           słodki miód, ty miła,~byś ze mną długo żyła;~milszaś
118   Raps|        zamku wesele ..."~ ~LXXXII~A że proch mój złożono w Ossjaku,~
119   Raps|            grobowiec,~na nim konia, że na tym rumaku~ja powrócę,
120   Raps|             moją własną pogardzony;~że się w mych oczach żar błękitny
121   Raps|      Opowiadali to za moich czasów,~że gdzieś w Karpatach Król
122   Raps|            przy koniach, zbrojni; - że do tych tarasów~dostąpić
123   Raps|       wzięty,~może skamienieć; więc że lud się boi~i że skrzydlaty
124   Raps|   skamienieć; więc że lud się boi~i że skrzydlaty ktoś we wrotach
125   Raps|    dzisiejszej chwili~wieczyste - - że się duch do lotu sili.~ ~
126   Raps|                wyrzekłem był Słowo,~że śpiących najdę! . . . . . . . .~ ~
127   Raps|         wraca myśl o klątwie mojej,~że płonie twarz we krwawych
128   Raps|          ogrójca;~bom lico szarpał, że krwią włos się poi,~że pod
129   Raps|              że krwią włos się poi,~że pod koroną hełmu moja głowa~
130   Raps|    kamieniach tej pustynnej głuszy;~że się zdawało nieraz: skała
131   Raps|             w wichrach lotną Sławę,~że kiedym patrzył zdumiały
132   Raps|             granic dla swych pędów,~że już ich oczy sięgły w przepaść
133   Raps|          już duch nie słucha~ręki - że ręka pół-ruchu zmartwiała....~
134   Raps|             pęd, stały w urwiskach,~że zda się, zdolna do wyskoku
135   Raps|           śnie: żem jest odmieniec,~że odsuwają się skalne wierzeje~
136   Raps|      odsuwają się skalne wierzeje~i że mój orszak w tym śnie kamienieje.~ ~
137   Raps|         kamienieje.~ ~CIV~I śniłem, że jest świt, lecz we mgłach
138   Raps|         spętał sromotny:~czuję już, że i mój koń wrasta w ziemię~
139   Raps|           mój koń wrasta w ziemię~i że mi senność klei oczy - gnie
140   Raps|          głaz - a tym okrutną męką,~że tak w pół-ruchu, miecz poły-wyjęty,~
141   Raps|       promienie ku mnie słało ... -~że prawdę gwarzą ludowi prorocy,~
142   Wier|        milczał, a mnie zdawało się, że pieśnią krzyczy.~Że tam
143   Wier|            się, że pieśnią krzyczy.~Że tam stały w stal zbroic
144   Wier|         giermki, i lirni, i dziady,~że kniaź Kiejstut, gdy swoją
145   Wier|             przyznają premie~za to, że dbałem o format infuły,~
146   Wier|         jest pewnikiem.~Stąd sądzę, że są moje myśli naukowe~równie
147   Wier|             dyplomem,~i stąd sądzę, że kogo Bóg obdarzył domem~
148   Wier|             obdarzył domem~własnym, że, mówię, taki, co ma głowę~
149   Wier|          się w tym człowiek zdolny,~że nie dość pedantyczny jest
150   Wier|           raju.~Żyję, by zwało się, że żyłem ...~nad jakąś rzeką,
151   Wier|            za tą ścianą - -~i wiem, że znów się zbudzę rano.~7.
152   Wier|          mnie ujrzycie, takim lotem~że postać mam już jasną,~to
153   Wier|            skrzepić siłę -~powiada, że przez analogię~uznaje całość
154   Wier|           tym myśleć z trudem,~wie, że trylogia mu nie szkodzi.~"
155   Wier|               jakże ci zazdroszczę,~że tam stoicie w zimnie, ostrym
156   Wier|        ciche - coraz cichsze,~chyba że myśl, jak wichr, przeleci
157   Wier|          Boga, Sarnecki się zdziwi,~że tak wrósł w pierś narodu -
158   Wier|          tak wrósł w pierś narodu - że myśl czyją krzywi~jego koncept
159   Wier|          Bolesławowym śnie - rzekł, że nieudały~ten wiersz, i kazał,
160   Wier|        mówisz i kosówce:~przyznaję, że czterowiersz ten kogo poruszy,~
161   Wier|           Hosick ogłosił w "Kraju", że ja szyję~[. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]~ ~
162   Wier|  kogokolwiek na twej drodze stawię,~że jest przeciwny i będzie
163   Wier|             i będzie oporny,~wiedz, że z mą wolą jest - i w moim
164   Wier|            sztuce,~przyznać trzeba, że łatwość miała w tej nauce;~
165   Wier|            Lizdejki,~gdyby kamyczek ze ścian owej wieży,~gdyby
166   Wier|         perły twe przez gęste sito,~że ziemie chwastem zarosły,
167   Wier|     chwastem zarosły, nie kwieciem;~że przeto chyba gdzieś na wód
168   Wier|      zapewnienie mam pismem podane:~że ktokolwiek potrafi śpiewać,
169   Wier|           ambicji się głoszę -~ale, że wolny - służyć jestem gotów;~
170   Wier|          tym przeto duszy panująca,~że pokonanym dajesz promień
171   Wier|           naraz zniknione - ?~Czyli że wrócą - za czas znów się
172   Wier|          czas znów się jawią;~czyli że grożą - czy sercem się bawią - ?~
173   Wier|        kątach~i nie przeczuwa nikt, że ukazywać~mają się złote
174   Wier|           stracone,~i będą wierzyć, że w tym ich okolu~ma być zwycięstwo
175   Wier|      wszyscy cudzym kształtem żyją,~że już nie wierzą w nic, co
176   Wier|          przeto,~o ilem im podobny, że to mnie zaletą?~ ~SW~ ~
177   Wier|            listy uspokoi.~Pan mówi, że są "żywe" - zbyt się żalą,~
178   Wier|             powiędłe róże chylą się ze dzbana;~w uszach mi dźwięczy
179   Wier|      gwiazdy wkoło świecą,~zda się, że widzę, w przepaść lecą . . .~
180   Wier|        zbrodzień?~Któż winien jest, że światło płonie?~wszakci
181   Wier|         winien, czy jest zbrodzień,~że chwilę sądzi się przechodzień -~
182   Wier|         zaiste nie widzą nic złego,~że biorą tego, którego chcą
183   Wier|        uważacie - w mgieł zawłoczy,~że im głębszy mrok nas mroczy,~
184   Wier|        siedzi~na Giudecce i (mówi), że tam słońce zachodzi tak
185   Wier|     Barcelonie tyle jest piękności,~że Wyczółkowski w Kraków się
186   Wier|            jaka drobna.~Tak drobna, że aż prawie nic niewarta,~
187   Wier|           głosowanie.~Mam nadzieję, że mi się teatr nie dostanie.~ ~
188   Wier|        czupryną,~i chyba orła wyślę ze szponami,~by Panu podarł