Part

  1   Raps|         grzmiąca wrzawą.~O łzy! te, co radością trysłe cieką.~O
  2   Raps|           trzosła~deszczowe kropel, co zanim rozprysły,~świeciły
  3   Raps|           toń straszna i dno rzeki, co zdębiona,~wodnistą ku mnie
  4   Raps|        odsłoniona. -~I zrozumiałem, co chciałem uczynić,~czerpając
  5   Raps|        czystą i niewinną;~nie znać, co będzie, i nie znać, co było;~
  6   Raps|              co będzie, i nie znać, co było;~żyć chwilą czasów
  7   Raps|       czasów jedną, wieczno-płynną,~co jest dla myśli i działań
  8   Raps|             się uświęconym;~gdy to, co w życiu zdziałano skończonym,~
  9   Raps|             to jeno strzępy z szat, co złote były?~Jedwab spopielił
 10   Raps|              A czymże są wielkości, co się śniły?~z których-em
 11   Raps|             próchnom marnym kłamie!~Co było w tobie potęgą, umarło.~
 12   Raps|   nieustraszną:~sypiąc się w proch, co jeszcze łudził zsiadły;~
 13   Raps|           czyje,~jakby mię prosił o co czy dziękował;~ślubował
 14   Raps|             się poświęcać, mając za co; - -~do pocałunku głowę
 15   Raps|       których nie spatrzy~człowiek, co by się moim łzom urągał~
 16   Raps|    Ojczyźnie".~ ~XL~Nie rozumiałem, co mówił, co szeptał.. .~Jakież
 17   Raps|           Nie rozumiałem, co mówił, co szeptał.. .~Jakież to chwały
 18   Raps|         ktoś wybierał;~podawał tym, co na kościele stali; -~lecz
 19   Raps|            się ścina w lód polewa~i co śpiewniejsze fale już zamarżą,~
 20   Raps|        piaski żwirne,~strugami łez, co zaschły ślozą strute;~że
 21   Raps|        wiedziałem jeszcze pomsty za co;~jużem rozumiał sercem:
 22   Raps|       sercem: ktoś wydzierca!~Ktoś, co korony tknął! - O to kołacą~
 23   Raps|             Święta pieśń szczęścia, co się w każdym śpiewa,~choć
 24   Raps|           czuje,~że szczęście jest, co w piersiach się przelewa~
 25   Raps|            sfery świata~ów dźwięk - co nagły jak wulkan wybucha~
 26   Raps|      piastun-król szczodry i hojny,~co siadł do stypy z bracią
 27   Raps|           niech spoczął po trudach, co męczą,~mąż, który wielkie
 28   Raps|         mleczów szczęku~dobywanych, co przed nim ulicę calutką~
 29   Raps|          iżby zgnilizną nie cuchło,~co ma być strawą żywych i snuć
 30   Raps|          siły wciąż mnożą,~a z ócz, co się trwożą,~łzy wielkie
 31   Raps|          zszedłszy, tłum proszalny,~co mię zbiegł darzyć łez obiatą
 32   Raps|      kościołów~z cechami, wieńcami,~co kwietne, pachnące,~w tysiące
 33   Raps|             wije się rzeką świateł, co migocą;~wlókł się olbrzymi
 34   Raps|        wezgłowie we strzępach!~Nam, co jesteśmy żywota potrzebni,~
 35   Raps|          jesteśmy żywota potrzebni,~co się tułamy w urwiskach i
 36   Raps|           był ten krzyk jak piorun, co uderza.~ ~LXXXIX~Jako wulkanny
 37   Raps|            w własnym lubowali jęku;~co twarze przysłoniwszy w kirach
 38   Raps|           wodze narodu, ich właśni,~co przewodzili nad ludem krzykami,~
 39   Raps|         role.~ ~CI~Mówili wszystko, co powinien czynić~naród -
 40   Raps|              i ten korowód mnichów, co przyklęka~z zapalonymi gromnicami
 41   Raps|   przesądnych oczach coś się stało,~co potępiło mnie i druzgotało.~ ~
 42   Raps|           Boży Sąd otwarty!?~ ~VIII~Co miały znaczyć łamane gromnice,~
 43   Raps|           fatalna,~pod stopy Ducha, co klnie - - Królo-zwalna!!~ ~
 44   Raps|           przybocznych zagadnę -~Po co?! - Rozkażę! Muszą! Krew!
 45   Raps|        wieczystych; stuwieczna~Moc; co ramiony objęła przestworze~
 46   Raps|              plamistych jaszczurów,~co starodawną tam szeleszczą
 47   Raps|     mokrzyska~zwisłe; gontyna i te, co tam z nią są~w ruinach,
 48   Raps|           spadłe bogi, światowitne,~co stopą wryte w ziem, ponad
 49   Raps|             chłopców, pląsy dziwek,~co szły częstować stare Bogi
 50   Raps|          ziemne gliny pół-kaleczem,~co na świadectwo przyszło,
 51   Raps|            niech strzegą.~Nie wiem, co moje mściwości przemogło ...~
 52   Raps|          coraz odtąd rzedną~rodowi, co się dawniej tłumem pchali;~
 53   Raps|           zebrać pomocnych i wrócić co rychło;~zapalić wszystkie
 54   Raps|             był krzyż napowietrzny,~co się nade mną chwiał na chmurach
 55   Raps|         woda wchluśnie na kamienie;~co szybsza fala poły-ruchu
 56   Raps|             ciszę,~łowiec pogłosów, co, chyższe niż groty,~gasły
 57   Raps|            pogody - -~i ta bladość, co przesłania lice,~twoja lubość
 58   Raps|          widział przed sobą~śmierć, co mię długą więziła żałobą.~ ~
 59   Raps|            LXXI~słuchać, czy szepcą co o moim synu,~czy gwarem
 60   Raps|            wielkiej gorętwie serca, co mu powie~głos Boga - miał-li
 61   Raps|             się słup smolny~ogniem, co z piersi wciąż nowy wybucha;~
 62   Raps|            truciznę - - - mój brat, co wie o tem,~a twarz śmiejącą
 63   Raps|         oczach żar błękitny spalał,~co niegdy łyskał w kamieniach
 64   Raps|           teraz, gdym już wiedział, co nade mną -~tam! do nich!
 65   Raps|             muzyką ponurą~od skał - co wracał burzą piorunową;~
 66   Raps|            jakby przepadł był głos, co przeklina.~ ~XCI~Więc przebiegałem
 67   Raps|             wklęte w trupach;~dziw, co dał powód do baśni i pomów;~
 68   Raps|           lic, w złotym słońcu tym, co ciska zorze,~uczułem, jako
 69   Raps| postaciowała:~ci są rycerze śpiący, co w pół-ruchu,~w polocie jeszcze
 70   Raps|            C~Śpiący rycerze, to ci, co bezczynni,~ci, co gnuśnieją
 71   Raps|            to ci, co bezczynni,~ci, co gnuśnieją za domem czy doma;~
 72   Raps|    gnuśnieją za domem czy doma;~ci, co jakimiś już dziełami słynni,~
 73   Raps|             CIII~O moich ludzi mało co troskliwy,~z myślami w ciągłej
 74   Raps|            kosych drzew - - "Sam tu co duchu!!" - -~a tylko głos
 75   Wier|           wieniec woniejących ziół,~co czarodziejską upoiwszy siłą~
 76   Wier|             swatem. -~Rzuć pojęcia, co cię wiążą,~zerwij więzy -
 77   Wier|          inaczej.~Inaczej niźli wy, co nie kształcicie wzroku,~
 78   Wier|             Bóg szablony i szematy,~co talentowi krzyczycie "proroku!",~
 79   Wier|           własnym, że, mówię, taki, co ma głowę~swoją i wszystko
 80   Wier|             wierność,~historii tej, co książek paginy rachuje -~
 81   Wier|              wszak nic niewarte to, co dotąd macie~w sferze dramatu
 82   Wier|            chłopiec mały chodziłem, co czułem,~to później w kształty
 83   Wier|      świerków kilkunastu,~ten czar, co Polskę budzi w duszy?~Czy
 84   Wier|         pogodną,~i chęć tych dążeń, co są młode,~bo dusza tych
 85   Wier|       smutki jeszcze wrócić,~kraść, co już dawno ukradzione.~3.
 86   Wier|         może po raz wtóry~ten trud, co mnie zabijał~22-ego lipca
 87   Wier|           poi~wchłaniając nocy woń, co od drzew biegła,~słów nocnych
 88   Wier|          stoi.~(Kordiału dając nam, co żale koi).~Mówiłem, jak
 89   Wier|             cudem,~rozumie naraz, o co chodzi,~przestał już o tym
 90   Wier|             Miciński karmią się nim co dzień.~"Królewna"? - Walewskiego
 91   Wier|               i każdy przechodzień,~co dwa dni ledwo w Zakopanem
 92   Wier|             wspomina Pana Tadeusza,~co mię do powiedzenia niniejszym [?]
 93   Wier|          Tadeusz lepszy, okazalszy,~co Mickiewicz przeoczył, napisze
 94   Wier|            jak te gwiazdy-opętańce,~co same swych szukają dróg.~
 95   Wier|      rzucają, kędy siedzę,~z ksiąg, co przepadły w zapomnieniu,~
 96   Wier|             to bowiem z Wiary jest, co mi rumieni~różanym świtem
 97   Wier|       rumieni~różanym świtem myśl i co mię budzi.~Im częściej na
 98   Wier|         sztuki~dla tych wielbłądów, co niosą twe juki,~użytych
 99   Wier|              więc twoja siła i moc, co porywa,~ani jest chwilą,
100   Wier|             która jest pora ujawić, co czuje.~Za wiele - bowiem
101   Wier|             który tę przyjmie myśl, co będzie - panią,~będącą kunsztem,
102   Wier|             panią,~będącą kunsztem, co bóstw razi oczy,~lecz nim
103   Wier|            że już nie wierzą w nic, co w sobie kryją.~Może w nich
104   Wier|       otworzyć,~rzuciwszy w ogień - co żywe ma ożyć.~Addio - padła
105   Wier|              mnie ona w oczy patrzy co dzień,~z wszystkiego jej
106   Wier|             przechodzień -~młodość, co gwiazdy zapalała -~gdy dziś
107   Wier|               a żar gdy poczuł ten, co pali,~żąda pochodnią nieść
108   Wier|            wolny".~ ~O, niechaj ci, co czcić chcą dumę twoję,~dziś
109   Wier|           zawstydzoną w czynie~tę - co jak Święta zmarła w tej
110   Wier|           podobni do owczego stada,~co stopę cudzą na kark własny
111   Wier|        któryż jestem żywy,~czy ten, co leci wzwyż -~czy ten, co
112   Wier|            co leci wzwyż -~czy ten, co zmarł szczęśliwy,~ściskając
113   Wier|            dłoni krzyż - ?~Czy ten, co skrzydeł loty~przez żywot
114   Wier|            miał związane -~czy ten, co ciska groty~o krzemień gwiazd
115   Wier|        gwiazd krzesane - ?~Czy ten, co legł przykryty~kirami i
116   Wier|         kirami i całunem -~czy ten, co mija szczyty~i drogę tnie
117   Wier|          tnie piorunem - ?~Czy ten, co legnie zmożon~przed świątyń
118   Wier|           własnych progiem~czy ten, co niezatrwożon~na Sąd ma stanąć
119   Wier|             dzisiaj muszę rzec~tym, co w mym Chórze żyli,~niech
120   Wier|            żyją światłem mocy.~Noc, co zatraca nas cmentarnie,~
121   Wier|     wspomniał o tym;~nie wierzę, by co z tego było - tak ważnego,~
122   Wier|             i kwiatki te; mieczyki, co w szklance tu mokną,~na
123   Wier|            się postać~i zjawiać się co dnia z budzącą wieścią,~