Part

 1   Raps|          grzmiąca wrzawą.~O łzy! te, co radością trysłe cieką.~
 2   Raps|                     VIII~A przez te łąki idą dusze~pochodów
 3   Raps|      gdzie stąpią.~ ~X~Już przez te łąki u połowu drogi~rzeka
 4   Raps|         ramiona~kamienne, ludzie te o twarzach rzewnych,~o twarzach
 5   Raps|       tam płyną głuche,~jak Noc, te strugi w step, w odwieczne
 6   Raps|         zaplotem uwstrętnia~głąb tę odmętną czeluści nieczystej.~"
 7   Raps| zesztywniałe,~sprzed oczu znikły te odległe skłony~przestrzenne; -
 8   Raps|         grobu czarny, zgnilizna, te łuny!~Szły po mnie dreszczem
 9   Raps|         zatrząsł samym sobą; - - tę rubaszną~gawiedź ciekawą
10   Raps|         wybrane; -~jedne im oczy te łzami ozdobne,~jak perły
11   Raps|      czyste i niepokalane;~o łzy te święte, wzruszeniem płynące~
12   Raps|                      XLIII~Potem te kości moje ktoś wybierał;~
13   Raps|         kość była nazwana,~przez te ich ręce przesuwana drżące,~
14   Raps|       bezwiedne~sam - i poznałem te dusze spowiedne.~ ~XLV~Jako
15   Raps|          i miałem ostać Sam - na te nieszpory~cicho płonących
16   Raps|          wspomnienia,~a Echa się te długie w łańcuch wlekły;~
17   Raps|         władna pokoleniu.~I rany te serdeczne jeszcze świeże,~
18   Raps|     trumniskiem zgarbione~Anioły te boże jaśniące,~ ~2. Skąd
19   Raps|        uczynki zbrodnicze~i moję tę przemyślną gospodarność.~
20   Raps|         do życia wiodło,~że brał te trupie piszczele za godło.~ ~
21   Raps|         radości nie znali,~tylko te, gdy cmentarze światłem
22   Raps|         rany posiniałe,~że przez te rany Sławą są okryci~i że
23   Raps|        rany Sławą są okryci~i że te rany właśni bracia im zadali,~
24   Raps|       komora;~wnosiły mrok i noc te chusty boże,~po siwych ścianach
25   Raps|          patrzę - sala mroczna~i te leżące na deskach okruchy~
26   Raps|         obleją jemu twarz; - tam te zaskrońce~mają studzienny
27   Raps|     strutej do garścieni,~a męty te chowają jak lektwarze~z
28   Raps|    trząsą~kwietne, gałęźmi ponad te mokrzyska~zwisłe; gontyna
29   Raps|      mokrzyska~zwisłe; gontyna i te, co tam z nią są~w ruinach,
30   Raps|       XXXIII~Po nocach widywałem te brzaski~z okien zamku ku
31   Raps|          złowrogo -~a ponade mną te chmurne straszydła~orłów
32   Raps|          Tęsknota kiedyś pożenie te dusze,~które raz pycha i
33   Raps|       ciche ustronne poddasze,~i te losy nam nieprzebłagalne;~
34   Raps|        nas dziś klęczących;~jako te osty, bodiaki, kąkole~siekę -
35   Raps|      okrutna godzina~rozstania i te ręce na cię wrogie~wciąż
36   Raps|      widzę - - -~ ~LXXVII~Wszędy te widma, zjawiska, złudzenia~
37   Raps|        stoi.~ ~LXXXVI~Upodobałem tę powieść szeptaną~na wieczornicach,
38   Raps|          sili.~ ~LXXXVIII~I znów te orły moje, znów zbiegnięte~
39   Raps|         łomów strome, kręte~i ja tę Sławę rojący podziemną,~
40   Raps|        daleką roztoką~wierchów - te na nich wichry borealne -~
41   Raps|          Ducha!~To Ducha śmierć, te wieńce, chwalba miła.~Uciekać!
42   Wier|          było, ergo miarę psuje~(tę artystyczną miarę, zwaną
43   Wier|   jeszcze was nieraz wprowadzę w te progi,~gdzie panem jedno
44   Wier|          Czyś już jest młodszy o te roki,~które ci smutek bierze?~
45   Wier|     odzyskał już swobodę~i myśl, tę myśl pogodną,~i chęć tych
46   Wier|          świerszcza jak dzwońce,~te nasze po ścierniach goniące.~
47   Wier|       łzawił.~"Okiść", ach, znam tę okiść z śpiewu Tetmajera~
48   Wier|    przeoczył, napisze Laskowski,~te same wiążąc słowa i rymy,
49   Wier|     pociska Zeus i Bóg,~bądź jak te gwiazdy-opętańce,~co same
50   Wier|       mną w niebios kręgu,~widzę te fale wód, jak biega~we sprzęgu
51   Wier|         wiele~mówić, by myśl się tę wypowiedziało,~która się
52   Wier|       czynu duszę w żywym ciele,~tę, której czas i dzień wskazuje,~
53   Wier|         ogarnąć ten parów,~który tę przyjmie myśl, co będzie -
54   Wier|        Potem już będą poglądać w tę stronę,~gdzie zgasły gwiazdy
55   Wier|       weneckie pod błękitną falą~te kartki i te listy uspokoi.~
56   Wier|        błękitną falą~te kartki i te listy uspokoi.~Pan mówi,
57   Wier|     chwała;~w jej świecie chwilę tę przechodzień -~młodość,
58   Wier|      gwiazdy zapalała -~gdy dziś te gwiazdy wkoło świecą,~zda
59   Wier|    komnat - zawstydzoną w czynie~tę - co jak Święta zmarła w
60   Wier|       jest ważniejsze,~i kwiatki te; mieczyki, co w szklance