Akt, Scena

 1 Osob   |     STASZEK~~~~KUBA~~~~~~ŻYD~~~~RACHEL~~~~~~MUZYKANT~~~~ISIA~~~
 2  1,  18|       SCENA 18.~PAN MŁODY, ŻYD, RACHEL~RACHEL~Ach, bon soir.~ŻYD~
 3  1,  18|          PAN MŁODY, ŻYD, RACHEL~RACHEL~Ach, bon soir.~ŻYD~Moja
 4  1,  18|       bon soir.~ŻYD~Moja córka.~RACHEL~Jedna mnie tu zwiodła chmurka,~
 5  1,  18|             ŻYD~No, niech sobie Rachel poswywoli.~No, pan się mną
 6  1,  19|            SCENA 19.~PAN MŁODY, RACHEL~RACHEL~Ensemble jak z feerii,
 7  1,  19|     SCENA 19.~PAN MŁODY, RACHEL~RACHEL~Ensemble jak z feerii, z
 8  1,  19|        błyska, muszą się zbiec.~RACHEL~Zlatują się w dobrej wierze,~
 9  1,  19| skrzydłach pani tu przyszła - ?~RACHEL~Na skrzydłach myśl moja
10  1,  20|        muszę służyć mojej pani.~RACHEL~Może słóweczko z wymówką,~
11  1,  21|                       SCENA 21.~RACHEL, POETA~RACHEL~A pan mi zostawia
12  1,  21|         SCENA 21.~RACHEL, POETA~RACHEL~A pan mi zostawia siebie.~
13  1,  21|     POETA~Pani mnie interesuje.~RACHEL~Ja się patrzę i miarkuję.~
14  1,  21|       od pierwszego spojrzenia?~RACHEL~Ach, myśli pan, tak z niechcenia?~
15  1,  21| niechcenia?~POETA~Trzask gromu.~RACHEL~Spudłować można.~POETA~Otóż,
16  1,  21|    miłość, Amor, strzała złota.~RACHEL~Amor, Amor, bóg, bożyszcze,~
17  1,  21|         pani - a już błyski - ?~RACHEL~Pan sądzi, że koniec bliski;~
18  1,  21|        głowy do nóżek:~Galatea!~RACHEL~Co, ja nimfa ?~To samo mi
19  1,  21|        że to człowiek pracy - ?~RACHEL~Limfa:~to jest taki, jak
20  1,  21|       żąda z pierwszej ręki - ?~RACHEL~Jak od kwiatów, od jabłoni,~
21  1,  21|      POETA~I czegóż pani życzy?~RACHEL~Miodu, rozkoszy, słodyczy~
22  1,  21|        POETA~A miłość wolna?...~RACHEL~Ach, marzyłam o tym zawsze!~
23  1,  21|         pożaliło się jej biedy?~RACHEL~Przestałabym marzyć wtedy.~
24  1,  36|                SCENA 36.~POETA, RACHEL~POETA~Pani się kiedy zakocha~
25  1,  36|      kiedy zakocha~w chłopie...~RACHEL~Pan może wywróży.~Mam do
26  1,  36|     ociec~na ten literacki ton.~RACHEL~Na wszystko dla mnie pozwala;~
27  1,  36|        u pani, ojciec i chłopi.~RACHEL~Ogromnie dużo wierszy czytałam.~
28  1,  36|        POETA~Pisała pani kiedy?~RACHEL~Nie chciałam.~Gust ten właśnie
29  1,  36|     pani za pan brat z poetami.~RACHEL~Ach, pan ciągle mnie łaje -~
30  1,  36|    gdzie w komorze~nie sama...-~RACHEL~Przyszłam na chwilę,~gdzie
31  1,  36|        nieświadomie~panience...~RACHEL~A tak, a tak...~POETA~A
32  1,  36|     drużbą pocieszy~i zgrzeszy.~RACHEL~A tak, a tak:~przez ogród
33  1,  36|      gdy ja będę w cieple stać.~RACHEL~No, nie trza się o mnie
34  1,  36|        pani się trochę dąsa - ?~RACHEL~Patrz pan różę na ogrodzie~
35  1,  36|    POETA~Pani na imię Rachela ?~RACHEL~Czy to postać rzeczy zmienia?~
36  1,  36|       imię pani tak liryczne...~RACHEL~Prawda, śliczne - - ~a teraz
37  1,  36|     śpiewy...~POETA~I chochoła!~RACHEL~Już pan wierzy?!~Już to
38  1,  36|   weselna feta~na wielką skalę!~RACHEL~A! teraz pana pochwalę.~
39  1,  36|         szal - ~więc już adie?!~RACHEL~Nie dorosłam do wielkich
40  2,  21|                SCENA 21.~POETA, RACHEL.~POETA~To pani, o, proszę
41  2,  21|       To pani, o, proszę wejść.~RACHEL~Idę za panem jak cień;~pan
42  2,  21|      jak płomieniste widziadło.~RACHEL~Byłam w ten szal owita cała~
43  2,  21|      nasze przeinacza widzenia.~RACHEL~Ja prawie że jestem w trwodze -~
44  2,  21|      POETA~To są ludowe baśnie.~RACHEL~Chodzą hałaśnie~w huczącym
45  2,  21|        dostrzegam w ogrodzie...~RACHEL~Tak bardzo ciemno...~POETA~
46  2,  21|       Ktoś wyrwał krzew różany.~RACHEL~Czy ten, co był w słomę
47  2,  21|  odziany?~POETA~No ten chochoł.~RACHEL~Ktoś połamał? -~a myśmy,
48  2,  21|        tu ze wszech jak do ula.~RACHEL~W powietrzu atmosferyczna
49  2,  21|        ten wieczór, jak ta noc.~RACHEL~Przedziwna, przedziwna Moc,~
50  2,  21|     kamienia~ulecieć - w górę -~RACHEL~Na szczyty!~POETA~Walküra!~
51  2,  21|         szczyty!~POETA~Walküra!~RACHEL~Dzisiejsze sny,~po tej nocy
52  3,  6 |                        SCENA 6.~RACHEL, POETA.~RACHEL~Ach, panie,
53  3,  6 |         SCENA 6.~RACHEL, POETA.~RACHEL~Ach, panie, jak to piękna
54  3,  6 |         stała~na tym wichrze...~RACHEL~A, ten pęd; a potem te głosy
55  3,  6 |         mnie zapomni,~i jak się Rachel oprzytomni,~to będzie marzyć~
56  3,  6 |  smutkiem - a Smutek to Piękno.~RACHEL~A jak struny się jakie rozpękną~
57  3,  6 |        a tam - to się spotkamy.~RACHEL~No a cóż ten serdeczny żal~
58  3,  6 |   liryka,~czy feleton powieści.~RACHEL~A moja muzyka~serca - prawie