Akt, Scena

 1  1,  2 |   DZIENNIKARZ, ZOSIA.~DZIENNIKARZ~Pani to taki kozaczek;~jak zesiądzie
 2  1,  2 |            DZIENNIKARZ~To sprawka~pani wdzięku, pani jest bardzo
 3  1,  2 |          To sprawka~pani wdzięku, pani jest bardzo miła,~pani tak
 4  1,  2 |            pani jest bardzo miła,~pani tak główkę schyliła...~ZOSIA~
 5  1,  2 |    osobliwy.~DZIENNIKARZ~I czemuż pani się gniewa?~ZOSIA~Że pan
 6  1,  7 |       sobie wyglądacie.~KLIMINA~I pani ta tyz nie marnie.~RADCZYNI~
 7  1,  10|           myślałem, że coś świta,~pani prawie obrażona - ?~MARYNA~
 8  1,  10|        POETA~Tak wzajemnie:~Ja od pani, pani ze mnie.~MARYNA~A
 9  1,  10|        Tak wzajemnie:~Ja od pani, pani ze mnie.~MARYNA~A na cóż
10  1,  15|        się przy tańcowaniu.~POETA~Pani marzy o kochaniu -~co tam
11  1,  15|         marzy o kochaniu -~co tam pani serce czyje.~MARYNA~Może
12  1,  15|      serce zatem - - ?~POETA~Umie pani strzelać batem - - ?~MARYNA~
13  1,  15|        tym, gdzie kto śpi wysoko,~pani wie coś z głuchych wieści;~
14  1,  15|           zajęta?~POETA~Widzę, że pani pamięta,~jaka komu etykieta~
15  1,  18|       wstydzi.~PAN MŁODY~Przyszła pani z nami potańcować;~jeśli
16  1,  18|          z nami potańcować;~jeśli pani szuka parki,~przygarniemy
17  1,  19|       ukąpane tęczą,~PAN MŁODY~Ma pani słuszność, ćmy brzęczą~najwięcej
18  1,  19|           PAN MŁODY~Na skrzydłach pani tu przyszła - ?~RACHEL~Na
19  1,  20|          damę,~muszę służyć mojej pani.~RACHEL~Może słóweczko z
20  1,  21|         mi zostawia siebie.~POETA~Pani mnie interesuje.~RACHEL~
21  1,  21|      POETA~Bellerofon leci oklep.~Pani poezją przesiąkła;~ledwo
22  1,  21|          słówek parę brząkła~Muza pani - a już błyski - ?~RACHEL~
23  1,  21| koncypient jurysta.~POETA~Więc go pani zaniedbuje,~że to człowiek
24  1,  21|         nie indywidualista.~POETA~Pani żąda z pierwszej ręki - ?~
25  1,  21|            więc...~POETA~I czegóż pani życzy?~RACHEL~Miodu, rozkoszy,
26  1,  35|             znałem takich, proszę pani,~pięć lat byli zaręczeni - ~
27  1,  36|           36.~POETA, RACHEL~POETA~Pani się kiedy zakocha~w chłopie...~
28  1,  36|      inszy który;~skarżył się już pani ociec~na ten literacki ton.~
29  1,  36|      Wszystko się w poezji topi~u pani, ojciec i chłopi.~RACHEL~
30  1,  36|    wierszy czytałam.~POETA~Pisała pani kiedy?~RACHEL~Nie chciałam.~
31  1,  36|           żywa.~POETA~Ze świętymi pani przestaje;~za pan brat z
32  1,  36|           ku swojej wygodzie~chce pani za pan brat z poetami.~RACHEL~
33  1,  36|        POETA~To szczytnie; -~ach, pani się trochę dąsa - ?~RACHEL~
34  1,  36|            co mówi Rachela.~POETA~Pani na imię Rachela ?~RACHEL~
35  1,  36|        rzeczy zmienia?~POETA~Ach, pani się zarumienia; -~cieszę
36  1,  36|          zarumienia; -~cieszę się pani imieniem -~sproś pani, jakich
37  1,  36|         się pani imieniem -~sproś pani, jakich chcesz, gości -~
38  1,  36|       jakich chcesz, gości -~imię pani tak liryczne...~RACHEL~Prawda,
39  2,  20|         DZIENNIKARZ~I cóż? chłopy pani nie brzydną?~ZOSIA~Nie wiem -
40  2,  20|            DZENNIKARZ~Gdy sama to pani uznać raczy... -~ZOSIA~Pan
41  2,  21|           POETA, RACHEL.~POETA~To pani, o, proszę wejść.~RACHEL~
42  2,  21|          a w tej chwili na dworze~pani mi się z dala pokazała,~
43  2,  21|         Zatrząsł szybami; - patrz pani,~czego nie dostrzegam w
44  3,  6 |         ja wciąż nieśmiała.~POETA~Pani by tam stała i stała~na
45  3,  6 |           smutna.~POETA~To będzie pani kontenta,~że myśl tak upornie
46  3,  6 |         grać ten żal.~POETA~Wtedy pani weźmie szal~i przystanie
47  3,  8 |            POETA~Coraz piękniej - pani sama.~MARYNA~Pięknieję w
48  3,  8 |          wróżę.~POETA~Ach, wierz, pani, i ja też przemieniony,~
49  3,  8 |        nie wierzę~i choć wszystko pani mówię szczerze,~to przed
50  3,  12|      posterunku - - ?~DZIENNIKARZ~Pani, to akcyza:~"Placówka" -
51  3,  13|      PANNA MŁODA~Po cóz by, prose pani, godoł,~jakby mi níe mioł
52  3,  24|         Cóż ci o to?~KASPER~Jasna pani!~Poszłabyś sie przespać