Akt, Scena

 1  1     |        zapatrzeni ustawicznie w ten tan, na polską nutę... wirujący
 2  1,  11|       Pan Bóg już w tę sprawę~i ten wszystko załagodzi;~byliśmy
 3  1,  19|         czuję, tak to słyszę:~i ten spokój, i tę ciszę,~sady,
 4  1,  19|     teraz patrzę się i patrzę~w ten lud krasy, kolorowy,~taki
 5  1,  24|          a zamek opustoszały,~i ten lud nasz, taki prosty,~u
 6  1,  24|     stóp zamku, u stóp dworu,~i ten pan, pełen poloru,~i ten
 7  1,  24|        ten pan, pełen poloru,~i ten lud prosty, rubaszny,~i
 8  1,  24|         lud prosty, rubaszny,~i ten hart rycerski, śmiały,~i
 9  1,  25|        ze mną włóczy;~myślę, że ten ból jest siłą.~CZEPIEC~Weź
10  1,  35|       widzenia, kąt widzenia.~O ten kredens, o tę szafę~rozbiją
11  1,  36|   skarżył się już pani ociec~na ten literacki ton.~RACHEL~Na
12  1,  36|       RACHEL~Nie chciałam.~Gust ten właśnie wielki miałam,~żeby
13  2,  7 |    niegodnych synowie niegodni;~ten przeklina, ów przeklina -~
14  2,  7 |       modlitew rozjęku,~On pan, ten dzwon królewski,~nie ustający
15  2,  7 |  stokroć razy~policzone dni~niż ten bieg, bieg. pęd, gonitwa~
16  2,  8 |        sameś w ogniu - to maska~ten pozorny spokój - to kłam.~
17  2,  10|         jutro się zawali~w gruz ten pożarny gmach.~A! chciałbym
18  2,  20|        mnie boli.~DZIENNIKARZ~A ten ból przechodzi.~ZOSIA~A
19  2,  21|       widziadło.~RACHEL~Byłam w ten szal owita cała~i w świetle
20  2,  21|        krzew różany.~RACHEL~Czy ten, co był w słomę odziany?~
21  2,  21|         słomę odziany?~POETA~No ten chochoł.~RACHEL~Ktoś połamał? -~
22  2,  21|       Dawno nie miałem snu,~jak ten wieczór, jak ta noc.~RACHEL~
23  2,  21|        Moc,~te potęgi walczące, ten wiatr,~jakieś prastare siły.~
24  2,  21|  przypomnienia!~Skrzydeł! - nad ten las z kamienia~ulecieć -
25  2,  22|    Bania się z gośćmi rozbiła~w ten weselny dzień;~kogóż ta
26  2,  24|      się pojawi~Sam w stolicy - ten nas zbawi!~GOSPODARZ~Jako
27  2,  25|    takiego?!~GOSPODARZ~Osobliwy ten dzień dzisia,~tyle naraz
28  2,  25|      takiego?~możeś chory, któż ten stary?~GOSPODARZ~Kto ten
29  2,  25|        ten stary?~GOSPODARZ~Kto ten stary: - Wernyhora;~jeno
30  3,  2 |        trzeba żyć. -~Bonaparte, ten miał nos.~GOSPODARZ~(ze
31  3,  2 | zanurzyć się po szczyt głowy,~w ten świat zdrowy;~indywidualność
32  3,  2 |      długo może trwać -?~NOS~Na ten temat myślę co dzień;~jak
33  3,  2 |     okrutnie spać,~najlepiej na ten temat śpie.~PAN MŁODY~Całe
34  3,  6 |        tym wichrze...~RACHEL~A, ten pęd; a potem te głosy coraz
35  3,  6 |         rozpękną~i zacznie grać ten żal.~POETA~Wtedy pani weźmie
36  3,  6 |       spotkamy.~RACHEL~No a cóż ten serdeczny żal~i ta na moim
37  3,  8 |     zgaśnie.~MARYNA~No ale któż~ten ton tak wysoki uciągnie? ? ~
38  3,  8 |       Oszaleć - bo wszędy czuję~ten ustrój poetyczności~i wszystko
39  3,  8 |        więcej - tam mnie porywa~ten sad, gdzie drzewa ogromnieją~
40  3,  9 |        się zgodali...~CZEPIEC~A ten pon - - ?~KUBA~Gość z Ukrainy,~
41  3,  12|      biegiem lat, z biegiem dni~ten umarł, tamtego brak;~człowiek
42  3,  15|    przed laty chcioł - ?~OJCIEC~Ten, co umarł; - ostał swat,~
43  3,  17|      mnie to znowu teraz niesie~ten wicher z nocy.~Określiłbym
44  3,  19|    temat!~POETA~Chłopska krew~i ten jego pański gniew.~GOSPODARZ~
45  3,  36|   pawich piór;~żebym chocia róg ten miał -~ostał mi sie ino