Akt, Scena

 1  1,  24|         i ma coś z Piasta,~coś z tych królów Piastów -  wiele!~-
 2  1,  30|       opowiadań,~ale strzegę się tych badań,~bo mi trują myśl
 3  1,  30|     myśmy wszystko zapomnieli:~o tych mękach, nędzach, brudzie;~
 4  1,  30|     wsiąka, wdycha,~że się tak w tych zbożach tonie;~chocia gleba
 5  1,  36|    komory,~od ogrodu róż~do sadu tych śpiących drzew:~widać je
 6  1,  37|       panno młoda - zaproś gości~tych, którym gdzie złe wciórności~
 7  2,  7 |            A cóż tobie niepokoje~tych, co w grobach leżą?~Myślisz -
 8  2,  7 |  najwalniejsi gębacze,~odrośl od tych samych pni~z moich dni.~
 9  2,  7 |     Sumienia, Sumienia!~Już było tych prawd bez liku~dla nas -
10  2,  23|          se gwarzcie,~jo już mom tych tańców dość;~a cóż ty mos
11  2,  24|          serdecznych~słyszałem w tych głosach wiecznych:~w głosach
12  3,  2 |           dobranoc, przyjacielu,~tych prawdziwych już niewielu.~
13  3,  7 |          wyszumię~w czułości dla tych Krakusów.~PAN MŁODY~Wszystko
14  3,  14|        bez tatusia, bez nos,~bez tych płotów, bez ogroda;~że choć
15  3,  21|         z nastawionymi kosami; z tych Kasper w stroju drużby.
16  3,  25|          zerwał z pola, gdzieś z tych stron,~i z krakaniem wielkim
17  3,  25|        tak oczy zmruż:~co za gra tych pierwszych zórz!~POETA~Z
18  3,  26|        Całe pole pod Krakowem~od tych kosisków się roi.~GOSPODARZ~
19  3,  37| przyobleko; -~jak ich zwolnić od tych mąk?~CHOCHOŁ~Powyjmuj im