Akt, Scena

 1  1,  16| musisz wprzódy nędzę, bole,~a potem kiedyś będzie wesoło,~jak
 2  1,  16|    postawią cię w kościele,~a potem sobie możesz kochać.~ZOSIA~
 3  1,  23|      się na dźwięk, rymy~i że potem z tego idą dymy~po całej
 4  1,  26|     śnieg i krew spłukiwał,~a potem Widziadło kroczy,~wielką
 5  1,  37|     taki chwilę przystanie,~a potem, jako dym, znika.~PANNA
 6  2,  5 |  WIDMO~Potańcujmy raz dokoła,~potem zaś znów mus mnie iść~MARYSIA~
 7  2,  5 |                               potem to już mus mnie iść:~mus
 8  3,  2 |    drugi raz:~wprzód całować, potem pić.~POETA~Wprzódy zmarnieć,
 9  3,  2 |       POETA~Wprzódy zmarnieć, potem żyć.~GOSPODYNI~A podźcie
10  3,  2 |    PAN MŁODY~Całe ciało zlane potem.~POETA~Trza mu suknie insze
11  3,  6 |          RACHEL~A, ten pęd; a potem te głosy coraz cichsze,~
12  3,  9 |  Zajechał konno w podwórze,~a potem, jak se pogadali~z tym,
13  3,  15|      tego, co te pare dni -~a potem, jak sie pobierą,~to już
14  3,  30|        taki ci ogromiec kruk.~Potem sie ze skrzydlich wag~uniósł,
15  3,  33|    wtedy trzeba się pokłonić,~potem siąść na koń.~POETA~I gonić!~
16  3,  33|   gonić!~GOSPODARZ~Nie wiem - potem co - tajemno -~potem świt...~
17  3,  33|   wiem - potem co - tajemno -~potem świt...~POETA~Jeszcze mrok,