Akt, Scena

 1  2,  5 |     żywie Duch,~wytężyłem cały słuch,~zwabiły mnie głosy z chat.~
 2  2,  9 |         Duch:~wytężaj, wytężaj słuch!~POETA~Puszczaj, przepadaj
 3  2,  24| uklęknie,~niech wszyscy natężą słuch:~czy tętentu nie posłyszą~
 4  2,  24|     GOSPODARZ~Wytężam, wytężam słuch.~WERNYHORA~Ja wiem, żeś
 5  2,  24|     GOSPODARZ~Wytężam, wytężam słuch -~choćby i największy zuch,~
 6  2,  24|      słońce,~ku drogom natężaj słuch.~GOSPODARZ~Jutro?!~WERNYHORA~
 7  2,  26|        stu -~bo wszyscy wytężą słuch.~Ino nie zgub, bo róg złoty,~
 8  3,  32|    takie słowa,~wytężałem cały słuch.~GOSPODARZ~(do Poety, a
 9  3,  32|     Poety)~Mówisz, żeś wytężył słuch -~bracie - skądś te słowa
10  3,  32|        znam~"wytężać - wytężać słuch".~
11  3,  33|       GOSPODARZ~Myśli zbieram, słuch naginam...~POETA~W siodle
12  3,  33|          Słuchajcie - wytężcie słuch:~był u mnie Duch: Wernyhora!~
13  3,  33|  zapieje kur,~wytężać, wytężać słuch,~aż się pocznie słyszeć
14  3,  33| zasłuchany)~Jakiś pęd, ile mój słuch -~szedł, lecz wplątał się
15  3,  33|     GOSPODARZ~Natężać, natężać słuch.~HANECZKA~Rany Boskie, słyszę!~
16  3,  33|  Wielki Duch!~Wytężać, wytężać słuch.~Słychać.~GOSPODARZ~Cicho!~