Akt, Scena

 1  1,  2 |        główkę schyliła...~ZOSIA~Prawda? Tak jakbym się dziwiła,~
 2  1,  29|      drzecie skóre aż miło.~ŻYD~Prawda jest, za duży czynsz!~Spuści
 3  1,  36|          może uwierzycie mu,~że prawda, co mówi Rachela.~POETA~
 4  1,  36|     pani tak liryczne...~RACHEL~Prawda, śliczne - - ~a teraz proszę
 5  2,  24|         GOSPODARZ~To jak ze snu prawda żywa,~chwila dziwnie osobliwa.~
 6  2,  24|         GOSPODARZ~To jak ze snu prawda żywa;~prawie że są wszyscy
 7  2,  24|       kościołem?~to jak we śnie prawda żywa.~Któż mnie darzy tym
 8  2,  29|      GOSPODARZ~Złota!~GOSPODYNI~Prawda.~GOSPODARZ~Rzuć do skrzyni!~
 9  3,  8 | Słowiańskich Bogów.~MARYNA~- A, prawda się jak oliwa~zbiera; -
10  3,  12|    twierdzenia.~RADCZYNI~Jednak Prawda - ?~DZIENNIKARZ~Nawet Prawdy
11  3,  18|        bo nastawiona.~PAN MŁODY~Prawda, ostro najeżona,~jak do
12  3,  32|    powietrza ranny wiew.~Czy to prawda, bracie drogi,~że oni tam
13  3,  33|    Wernyhora. -~W pokłon głowy, prawda żywa,~Widmo, Duch, Mara
14  3,  33|          dzieci -~ażeby to była prawda:~że Wernyhora tam leci~z
15  3,  33|        serce mi dysze,~ażeby to prawda była:~że Wernyhora tam leci,~
16  3,  34|                            Aha; prawda, żywy Bóg,~przecie miałem