Akt, Scena

 1  1,  11|      człowiek jest człowiekiem,~ot, przykładem tylu ludzi -~
 2  1,  26|        tam po kim szukać stanu.~Ot, spodobała się panu.~Jednakowo
 3  1,  26|       Jednakowo wszyscy ludzie.~Ot, pany się nudzą sami,~to
 4  1,  26|       się w czas zapust.~OJCIEC~Ot wy, dziadu, jakby kruk,~
 5  1,  30|         kiedy z tego będzie - ?~Ot, odmienia nas natura:~wicher,
 6  1,  37|    inksi poznają,~o co chodzi - ot, mój mąż.~
 7  2,  8 |     może minie palączka i głód;~ot, kaleka ja, ot, ja kaleka:~
 8  2,  8 | palączka i głód;~ot, kaleka ja, ot, ja kaleka:~każdy dzień
 9  2,  21|     cała~i w świetle ode drzwi, ot tak.~POETA~Noc nasze przeinacza
10  2,  24|        nie będą w miejscu stać;~ot, tu żona jest w alkierzu.~
11  2,  24|         brodą siwą...~WERNYHORA~Ot, dziadzisko z siwą brodą.~
12  2,  24|         szczęśliwą.~GOSPODARZ~A ot, takie złote żniwo,~złote
13  2,  30|         Co się stało?~GOSPODYNI~Ot, szaleje!~GOSPODARZ~Wy a
14  2,  30|        wam mało, tu wam mało,~a ot, co z nas pozostało:~lalki,
15  2,  30|       co czekać.~Nastrój? macie ot nastroje:~w pysk wam mówię
16  3,  17|  wszystko na żart - - ?~POETA~A ot tak, jak leci czart~po nocy -