Akt, Scena

 1  1,  4 |      nie stoją.~RADCZYNI~Jakoś mu nie idzie sporo,~bo się
 2  1,  17| Przyszedł Mosiek na wesele, to mu basuję.~ŻYD~No, już ja wiem
 3  1,  24|        zbrodni swojej,~a serce mu z bolów pęka,~a on, z takim
 4  1,  24|     gdy wody czerpnie ręką,~to mu woda się zabrudni.~A pragnienie
 5  1,  28|       ma mocną głowe.~ŻYD~Może mu i nic nie zrobił,~może rozbił
 6  1,  36|   wesele, tu -~może uwierzycie mu,~że prawda, co mówi Rachela.~
 7  2,  7 |   zeżre siebie samo,~a trzewia mu gniciem cuchną. -~Znam ja,
 8  2,  13|         wiwat Car!~CHÓR~Lejcie mu do pyska żar,~sięgajcie
 9  2,  13|        do pyska żar,~sięgajcie mu dłońmi trzew.~HETMAN~Piją
10  3,  2 |        zlane potem.~POETA~Trza mu suknie insze wdziać:~NOS~
11  3,  19|         pan młody,~wyszczézyły mu się gody,~to mu ino w myśli
12  3,  19|    wyszczézyły mu się gody,~to mu ino w myśli wczas.~GOSPODARZ~
13  3,  37|      chyciło spanie...?!~(Dech mu zapiera Rozpacz, a przestrach