Akt, Scena

 1  1     |      we wrzawie piosenki...~I cała uwaga osób, które przez
 2  1     |        jak dopiero co od nich cała weselna drużba wstała, w
 3  1,  21|     jak od kwitnącego sadu; -~cała ta poezja, co goni~w powietrzu,
 4  1,  36|        pan ciągle mnie łaje -~cała ta przyroda tajemna~przestała
 5  2,  6 |          WOJTEK~Trzęsiesz się cała.~MARYSIA~Uchyliłam drzwi
 6  2,  7 |     kładło,~siostry i rodzinę całą;~ksiądz pokropił i poświęcił,~
 7  2,  12|   zasilę:~odetchnąłem piersią całą;~bierz ty, ile złota zostało,~
 8  2,  21| RACHEL~Byłam w ten szal owita cała~i w świetle ode drzwi, ot
 9  2,  28|   szczęście w ręku.~GOSPODYNI~Cała złota,~a mistyrna tyz robota.~
10  3,  2 |     stało,~że wypiłem flaszkę całą~i... musiałem wypić włos!~
11  3,  26|       muszę widzieć! płoniesz cała!~(Odbiegł, wiodąc za sobą
12  3,  33|    drugiej izby)~Som i z Toń.~Cała pod Krakowem błoń~pełna
13  3,  37|        CHOCHOŁ~Tańcuj, tańczy cała szopka,~a cyś to ty za parobka?~