Akt, Scena

 1  1,  24|      gnało, gnało,~tak by się nam serce śmiało~do ogromnych,
 2  1,  24|     bierze, zmysły draźni;~że nam oczy zaszły mgłami;~pieścimy
 3  2,  7 |          DZIENNIKARZ~A toć on nam tętni dziś,~jak grzebiemy,
 4  2,  7 |      dziś,~jak grzebiemy, kto nam drogi;~zwołuje nas, każąc
 5  2,  7 |  Nieszczęście nareście~dobyło nam z piersi krzyku,~krzyku,
 6  2,  9 | gwarnością, zawrotem~idzie ku nam z powrotem;~jakaś Przemoc
 7  2,  11| dukacika, nie żałuj,~dajże go nam z tej kieski!~HET'MAN~Ha,
 8  3,  7 |       MŁODY~My jako poeci,~to nam, to niby uchodzi,~to się
 9  3,  8 |      kaskada czułości,~że się nam na oczach świeci,~jakbyśmy
10  3,  15|      prawo.~MARYSIA~Ale tatuś nam pomogą z tą sprawą~grontów -
11  3,  32|      matka, spokój dziś,~trza nam iść.~GOSPODARZ~Trza nam
12  3,  32|       nam iść.~GOSPODARZ~Trza nam iść.~Coś mi świta; - świta