Akt, Scena

 1  1,  22|       mieć ogromną siłę,~siłę jakąś tytaniczną,~żeby być czymś
 2  1,  24|      w każdym z nas coś woła:~jakaś historia wesoła,~a ogromnie
 3  1,  30|      będą bogi;~wiara jeszcze jakaś w ludzie.~PAN MŁODY~Jak
 4  2,  6 |       drzwi i stamtąd powiała~jakaś zawieja - to nic -~WOJTEK~
 5  2,  9 |      idzie ku nam z powrotem;~jakaś Przemoc wrotom grobu się
 6  2,  21|      poprzek ścieżki przeszła~jakaś osoba...~POETA~To są ludowe
 7  2,  25|        GOSPODYNI~Cary, zmory;~jakaś siła?!~GOSPODARZ~Od tej
 8  2,  25| zwiastun, Wernyhora!~Tam! już jakaś wielka Zgoda.~Z daleka jechał,
 9  3,  8 |    uważa pan, że nad nas leci~jakaś kaskada czułości,~że się
10  3,  8 |        co światło ciska;~jest jakaś ręka święta~i jest dłoń
11  3,  33|     Boże ciąć po niebie;~mowa jakaś bałamutna;~zjawi się w naszy
12  3,  33|  pełna ludu, pełna kos!~POETA~Jakaś złuda.~GOSPODARZ~Jakiś los.~