Akt, Scena

 1  1,  9 |    naszemu.~PANNA MŁODA~A no z duszy,~jak ci dobrze, niech ta
 2  1,  22|     sobie grajka,~to mi się do duszy nada...~RADCZYNI~Ach, pan
 3  2,  3 |       wicher wiał.~II~Co się w duszy komu gra,~co kto w swoich
 4  2,  7 |       swoja. - Rozbrat wieczny~duszy z ciałem, ciała z duszą;~
 5  2,  7 | wołanie~zda ci się błazeństwem duszy,~które nikogo nie skruszy,~
 6  2,  24|      siwą brodą.~Dawnoż było w duszy młodo;~żeście sobie prości,
 7  2,  24|   serce złote:~jeszcze u was w duszy młodo,~żeście sobie prości,
 8  3,  2 |        MŁODY~Własny ton muzyka duszy;~ton, przez który dusza
 9  3,  2 |  męczeństwo:~żyć z tą pustką w duszy wieczną.~NOS~Piję, piję,
10  3,  8 |      płacze~i łzy się do mojej duszy~czepiły - skrzydeł nie ruszy~
11  3,  33|     los.~POETA~Jakoweś wołanie duszy;~w tak długiej żyjemy głuszy.~
12  3,  33|    zasłuchaniu jak w zachwycie duszy; dłoń do ucha przychylona. -