Akt, Scena

 1  1,  10|       do skrzydeł wiele.~POETA~Więc się na pretensjach kończy~
 2  1,  10|    nauki?~POETA~Na nic.~MARYNA~Więc?~POETA~Sztuka dla sztuki.~
 3  1,  17| całkiem~jak gwiazda.~PAN MŁODY~Więc satelita?~ŻYD~Jakie tylko
 4  1,  19|   młode,~znalazłem żywą urodę,~więc wdecham to życie młode;~
 5  1,  21|      koncypient jurysta.~POETA~Więc go pani zaniedbuje,~że to
 6  1,  21|     pan to pisze, ja to czuję,~więc...~POETA~I czegóż pani życzy?~
 7  1,  24|        pragnienie zdroju męką,~więc mętów czerpa ze studni;~
 8  1,  36|         widać je tu z okienka;~więc, jak pójdzie panienka,~a
 9  1,  36|      Otula się panna w szal - ~więc już adie?!~RACHEL~Nie dorosłam
10  2,  7 |        że do rąk przytroczone,~więc jeszcze palą się ręce,~w
11  3,  22|        niech nie lazom baby.~A więc co to - co to, co - ?!~CZEPIEC~