Akt, Scena

 1  1     | poniechane tak, jak dopiero co od nich cała weselna drużba wstała,
 2  1     |       belki proste z wypisanym na nich Słowem Bożym i rokiem pobudowania.~
 3  1,  25|           Krakowa!~OJCIEC~A bo lo nich to rzecz nowa,~co jest lo
 4  1,  25|        czarom.~GOSPODARZ~A to dla nich nowe rzeczy,~to ich z ospałości
 5  1,  27|          zamiatają -~akurat Żyd o nich dbo.~ŻYD~Co godocie, co
 6  1,  28|          chłopy biją.~To Mosiek w nich wódkę leje,~Żyd, chłop,
 7  1,  28|       zysk.~ŻYD~Chce dobrodzij na nich stracić,~karczmę oddam.~
 8  2,  24|           mali.~GOSPODARZ~Co to u nich serce z miską;~przybieżali,
 9  3,  15|           pobierą,~to już mnie do nich nic,~niech se ta na swoich
10  3,  23|          w głos;~powietrze się od nich kłębi.~Jaga, podź no!~KASPER~(
11  3,  37|        JASlEK~Tak sie męcą, pot z nich ścieko,~bladość lica przyobleko; -~