Akt, Scena

 1  1     |     stołki kuchenne z białego drzewa; przy tym na izbie biurko,
 2  1,  23|       I wejść na ogromny stos~drzewa,~i pokazać: jak śpiewa~człowiek,
 3  2,  9 |     drogach, po których lecę,~drzewa się palą jak świece,~ciskają
 4  2,  21| huragan zrywa,~jak świszczy i drzewa szamoce -~POETA~Zatrząsł
 5  2,  24|  Słyszysz, chrzęszczą wielkie drzewa~i jako trzaskają kuszcze:~
 6  3,  2 |      jestem w lesie;~uciekają drzewa precz...~PAN MŁODY~Czy cię
 7  3,  2 |     ino mi się widzi las~i te drzewa lecą precz:~wszystko hula:
 8  3,  8 |    mnie porywa~ten sad, gdzie drzewa ogromnieją~i ponurość się
 9  3,  33|      wplątał się w sad grusz;~drzewa go więżą.~POETA~(wśród ogólnej
10  3,  36|     im zaparło w dusach;~jako drzewa wrośli w ziem,~jak tu, co