Akt, Scena

1  1,  30|      Ot, odmienia nas natura:~wicher, co nad łanem wionie;~drżenie,
2  2,  3 |      tu~gości wiele,~żeby ino wicher wiał.~II~Co się w duszy
3  2,  3 |      bo się bał,~jak jesienny wicher dął,~zaś bym zwiądł, róży
4  2,  24|    zagrodę. - ~Słyszysz, jaki wicher wyje!~Słyszysz, wielki deszcz
5  2,  27|     sie dzioło:~teraz sie tak wicher wzdon,~jak odjechał stary
6  3,  17|     to znowu teraz niesie~ten wicher z nocy.~Określiłbym to tak,
7  3,  35|  czapkę z piór:~czapkę ze łba wicher zmiótł.~JASIEK~Bez tom wieche
8  3,  36|      może dróg,~copke strasny wicher zwiał~bez tom wieche z pawich
9  3,  37| chamie, czapkę z piór:~czapkę wicher niesie,~róg huka po lesie,~