Akt, Scena

1  1,  2 |   nad łabędziem,~że my dla siebie nie będziem,~i po cóż tyle
2  1,  15| niebie,~przedsię obaj są u siebie.~Psyche to najczulej pieści. -~
3  1,  21|   RACHEL~A pan mi zostawia siebie.~POETA~Pani mnie interesuje.~
4  1,  25|  na wsi widzi?~POETA~Jak u siebie za pazuchą.~CZEPIEC~Tu ta
5  2,  6 |  przytul mnie Wojtecku, do siebie,~wole ciebie, wole ciebie.~
6  2,  7 |    litości rozrzutnej~samo siebie wini.~STAŃCZYK~Asan jako
7  2,  7 |  kiejś kto truł;~wsączał w siebie i pił,~czym tylko kto gdzie
8  2,  7 |   nie skruszy,~które zeżre siebie samo,~a trzewia mu gniciem
9  3,  33| HANECZKA~(zapatrzona przed siebie, osłaniając dłońmi twarz)~