Akt, Scena

1  1,  16|   kiedyś będzie wesoło,~jak ci ból serce dość nakole.~ZOSIA~
2  1,  25|   zażyć hartu;~człowiek się na ból łakomi,~że ból swój, że
3  1,  25| człowiek się na ból łakomi,~że ból swój, że to są swoi - - - ~
4  1,  25|      mną włóczy;~myślę, że ten ból jest siłą.~CZEPIEC~Weź pan
5  2,  8 |       i nawet mi jest wstrętny ból.~POETA~Daj rękę.~DZIENNIKARZ~
6  2,  12|       nie ocali,~ani król, ani ból,~ani żale, ni płakanie,~
7  2,  20|        boli.~DZIENNIKARZ~A ten ból przechodzi.~ZOSIA~A pan
8  2,  20|      pan ma swoją bibułę,~żeby ból każdy przeszedł.~DZIENNIKARZ~
9  3,  32|     bracie~w tobie się szamoce ból.~PAN MŁODY~(do Panny Młodej)~