Akt, Scena

  1  1     |  zapatrzeni ustawicznie w ten tan, na polską nutę... wirujący
  2  1     |       dzisiejsza wiejska Polska.~A na ścianie głębnej: drzwi do
  3  1     | gospodarstwa i kołyska, i pośpione na łóżkach dzieci, a górą zszeregowani
  4  1     |     zszeregowani Święci obrazkowi. Na drugiej bocznej ścianie
  5  1     |             mrok - za oknem sad, a na deszczu i słocie krzew,
  6  1     |           w zimową ochronę okryty.~Na środku izby stół okrągły,
  7  1     |           białego drzewa; przy tym na izbie biurko, zarzucone
  8  1     |        świecącymi resztami brązów, na którym zegar stary, alabastrowymi
  9  1     |           twarzy młodej w lokach i na ciemnej sukni.~U boku drzwi
 10  1     |            złotym otokiem promieni na tle głębokiego szafiru;
 11  1     |           belki proste z wypisanym na nich Słowem Bożym i rokiem
 12  1,  1 |           DZIENNIKARZ~Ja myślę, że na waszej parafii~świat dla
 13  1,  1 |          tu wieś spokojna. -~Niech na całym świecie wojna,~byle
 14  1,  2 |    przypatruje się i oczy przymyka~na mnie, jako na obrazek.~DZIENNIKARZ~
 15  1,  2 |        oczy przymyka~na mnie, jako na obrazek.~DZIENNIKARZ~A obrazek
 16  1,  5 |             druhna pirso,~co mi ją na żone rają.~ZOSIA~Raz dokoła,
 17  1,  7 |         RADCZYNI~Cóż ta, gosposiu, na roli?~Czyście sobie już
 18  1,  8 |              zbędą prędko,~a tu mi na sercu lentko.~Sami swoi,
 19  1,  10|     skrzydeł wiele.~POETA~Więc się na pretensjach kończy~MARYNA~
 20  1,  10|        siatce.~MARYNA~Paź królowej na usługach.~POETA~Ślub po
 21  1,  10|             pani ze mnie.~MARYNA~A na cóż mnie tej nauki?~POETA~
 22  1,  10|          cóż mnie tej nauki?~POETA~Na nic.~MARYNA~Więc?~POETA~
 23  1,  10|           nikt nikogo nie obraża -~na łokcie różowa wstęga -~nie
 24  1,  12|            MŁODA~Trza być w butach na weselu.~
 25  1,  13|          KSIĄDZ~Nie każdy ma jedno na świecie,~a każdy ma swoje
 26  1,  13|            niepozorne~składają się na jedną wielką rzecz.~PAN
 27  1,  15|         powietrze, a wysoko.~POETA~Na co, po co?~MARYNA~Dla niczego.~
 28  1,  15|         odgadłam snadnie:~próżność na wysokiej skale,~w swojej
 29  1,  15|     jeszcze oko,~nie zawlokłam się na turnie;~tak tam dumnie,
 30  1,  15|           garną;~szkoda, żeby szły na marno.~MARYNA~Ale gdzie
 31  1,  15|           MARYNA~Szkoda, żeby szły na marno~te uczucia, co się
 32  1,  16|           gdybym była losów panią,~na przykład taką, wiesz: Fortuną,~
 33  1,  16|            też udała~i byśmy równo na to przyśli.~Widzisz, takiego
 34  1,  17|         PAN MŁODY~Przyszedł Mosiek na wesele...~ŻYD~Nu, ja tu
 35  1,  17|        swój,~może co z tego będzie na inkszy raz.~PAN MŁODY~Oto
 36  1,  17|           czas.~ŻYD~No, ja to gram na skrzypce, a pan na bas.~
 37  1,  17|            gram na skrzypce, a pan na bas.~PAN MŁODY~Przyszedł
 38  1,  17|         PAN MŁODY~Przyszedł Mosiek na wesele, to mu basuję.~ŻYD~
 39  1,  17|            wałkiem,~była w Wiedniu na operze,~w domu sama sobie
 40  1,  18|           arcyprzyjemą,~jako arka, na kształt czarów łodzi,~i
 41  1,  19|       Zlatują się w dobrej wierze,~na oślep, serdecznie, szczerze;~
 42  1,  19|           skrzydła piec.~PAN MŁODY~Na skrzydłach pani tu przyszła - ?~
 43  1,  19|        pani tu przyszła - ?~RACHEL~Na skrzydłach myśl moja zwisła;~
 44  1,  20|        słóweczko z wymówką,~bo coś na mnie kiwa główką.~POETA~
 45  1,  21|          bóg, bożyszcze,~rzuca się na pastwę oślep~i woła:~i zapalę,
 46  1,  22|           grajcy grali,~byle grali na wesele.~Jak się tak muzyka
 47  1,  22|          się tak muzyka miele,~jak na żarnach, hula, dzwończy,~
 48  1,  22|         tytaniczną,~żeby być czymś na tej wadze,~gdzie się wszystko
 49  1,  23|       POETA.~PAN MŁODY~Jakże ci tu na weselu?~POETA~Zdaje mi się,
 50  1,  23|          mnie się widzi, że patrzę~na piękno i szczęście cudze,~
 51  1,  23|     ogródku, i we dworze,~w sieni, na przysionku, w komorze,~aż
 52  1,  23|         przez prozę,~przetapia się na dźwięk, rymy~i że potem
 53  1,  23|         ustroić się w róże~I wejść na ogromny stos~drzewa,~i pokazać:
 54  1,  23|       śpiewa~człowiek, co w różach na czole~umiera - - ?~PAN MŁODY~
 55  1,  24|            każdym z nas coś burzy,~na taką się burzę zbiera,~tak
 56  1,  25|            nas znowu.~Jak się panu na wsi widzi?~POETA~Jak u siebie
 57  1,  25|     miastowymi to dziś krucho;~ino na wsi jesce dusa,~co się z
 58  1,  25|       żurawiec;~zlatam, jak sie ma na lato;~buduję se gniazdo
 59  1,  25|        waszych strzech,~przysiadam na kalenice,~rozpatruję okolice:~
 60  1,  25|         wtedy wszystko u mnie,~jak na próchnie, jak na trumnie;~
 61  1,  25|         mnie,~jak na próchnie, jak na trumnie;~pełno wszelakiego
 62  1,  25|          zażyć hartu;~człowiek się na ból łakomi,~że ból swój,
 63  1,  25|       Czegóż wy tak prosto z mosta~na panaście nastawali - ?~Pon
 64  1,  26|        pany, szumne pany,~i cóż wy na to mówicie,~że to niby różne
 65  1,  26|            wiekuisty.~Nie wódź nas na pokuszenie,~Panie Jezusie
 66  1,  26|         rażone,~byle ka, pod płot, na gnoju.~OJCIEC~Wieczyste
 67  1,  26|           kreślicie krzyż daremno!~Na czołach, jakby znaczone,~
 68  1,  28|            nie zrobił,~może rozbił na połowe.~KSIĄDZ~A niech się
 69  1,  28|          wkoło bije w pysk.~KSIĄDZ~Na chłopach się chcesz bogacić,~
 70  1,  28|           zysk.~ŻYD~Chce dobrodzij na nich stracić,~karczmę oddam.~
 71  1,  30|   przyrosła do koszuli.~Patrzę się na chłopów dziś...~GOSPODARZ~
 72  1,  33|      słuchaj, bratku,~co ci powiem na ostatku,~Zgadnij, co ? - ~
 73  1,  33|       słuchaj, bratku~co ci powiem na ostatku;~Zgadnij, co - ?~
 74  1,  35|          że nie gonię, kto ucieka;~na konkury lat nie trwonię,~
 75  1,  36|         skarżył się już pani ociec~na ten literacki ton.~RACHEL~
 76  1,  36|          ten literacki ton.~RACHEL~Na wszystko dla mnie pozwala;~
 77  1,  36|          POETA~Choć oko wykol, noc na dworze -~to pannie serce
 78  1,  36|          sama...-~RACHEL~Przyszłam na chwilę,~gdzie ta chata rozśpiewana,~
 79  1,  36|           owiną go w słomę zbóż,~a na wiosnę go odwiążą~i sam
 80  1,  36|              RACHEL~Patrz pan różę na ogrodzie~owitą w chochoł
 81  1,  36|       chochoł, każę przyść~do izb, na wesele, tu -~może uwierzycie
 82  1,  36|           mówi Rachela.~POETA~Pani na imię Rachela ?~RACHEL~Czy
 83  1,  36|           rozdmuchać;~zaproście tu na Wesele~wszystkie dziwy,
 84  1,  36|        POETA~Może być weselna feta~na wielką skalę!~RACHEL~A!
 85  1,  37|             jo nie umiem nic;~niby na moje zawołanie?~POETA~Na
 86  1,  37|           na moje zawołanie?~POETA~Na prośbę i rozkaz twój:~żeś
 87  1,  37|       duchy?~POETA~Niechaj przyjdą na podsłuchy,~na Wesele, gdzie
 88  1,  37|      Niechaj przyjdą na podsłuchy,~na Wesele, gdzie muzyka...~
 89  1,  38|            cha,~przyjdź, chochole,~na Wesele,~zapraszam cię ja,
 90  1,  38|            cię ja, pan młody,~wraz na gody~do gospody!~PANNA MŁODA~
 91  1,  38|          gospody!~PANNA MŁODA~Jest na tyle jeść i pić,~mozes sobie
 92  1,  38|          wiele;~przyjdź, chochole,~na Wesele!~PANNA MŁODA~Przyjdze,
 93  1,  38|      północ zacznie bić,~do nas tu na izbę przydź.~PAN MŁODY~Cha
 94  2     |              Świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna).~ ~
 95  2,  2 |          podciez tam, podciez juz,~na męzatki szyćkie mus.~(Obiedwie
 96  2,  2 |            we światło. Północ bije na zegarze w izbie).~
 97  2,  3 |            ta miał:~jestem, jestem~na Wesele,~przyjedzie tu~gości
 98  2,  3 |         czy to kapcan, czy to pan,~na Wesele przyjdzie w tan.~
 99  2,  3 |           jakiś, chochole,~huś ha, na pole!~CHOCHOŁ~Tatusiowi
100  2,  3 |           powiadaj...~ISIA~Huś ha, na pole,~głupi śmieciu, chochole!~
101  2,  3 |            ta miał,~sam twój tatuś na mnie wdział,~bo się bał,
102  2,  3 |         ISIA~Idź precz, idź precz, na pole,~huś ha, hulaj, chochole!~
103  2,  5 |      cienił cień,~tu w tym sadzie, na zieleni,~śród połednia,
104  2,  6 |          Pójdze, Maryś, po niewoli~na mój jeden zagon roli".~
105  2,  7 |         rzeczy się dzieją.~Patrzeć na przebiegi zdarzeń -~dalekie,
106  2,  7 |   przywalili;~epigonów co zostało,~na stypie się weselili~wesołością,
107  2,  7 |         gniecie,~przekleństwo nosi na grzbiecie:~zbrodnie nosi,
108  2,  7 |            pod rękę~będziesz szedł na Ucztę-mękę~i jako potrawy
109  2,  7 |         wielki pokłonił.~Pojrzałem na króla,~a król się zapłonił...~
110  2,  7 |        sercowa bitwa,~opadam coraz na głazy,~mrze na ustach modlitwa,~
111  2,  7 |        opadam coraz na głazy,~mrze na ustach modlitwa,~ach, kresu,
112  2,  7 |        wszystko spali,~zetrze się, na proch się zsypie,~jak kolumny,
113  2,  7 |           się zsypie,~jak kolumny, na gruz się rozwali,~byśmy
114  2,  7 |           we własne próchno.~A gdy na nie wichry dmuchną,~rozleci
115  2,  7 |         własne smagać ciało,~plwać na zbrodnie, lżyć złej woli,~
116  2,  7 |          Rządź!~Mąć nim wodę, mąć!~Na Wesele! Na Wesele!~Idź!~
117  2,  7 |          nim wodę, mąć!~Na Wesele! Na Wesele!~Idź!~Mąć tę narodową
118  2,  7 |            serce truj, głowę trać!~Na Wesele! Na Wesele!~Staj
119  2,  7 |             głowę trać!~Na Wesele! Na Wesele!~Staj na czele!!!~
120  2,  7 |            Wesele! Na Wesele!~Staj na czele!!!~
121  2,  8 |        gardzę, ja gardzę, ja plwam~na to wszystko, ze serca szczerego -~
122  2,  8 |        koło widzeń zamyka~i działa na nerwy.~DZIENNIKARZ~Na nerwy !?~
123  2,  8 |       działa na nerwy.~DZIENNIKARZ~Na nerwy !?~Na nerwy działa
124  2,  8 |            DZIENNIKARZ~Na nerwy !?~Na nerwy działa te, na te sieci,~
125  2,  8 |       nerwy !?~Na nerwy działa te, na te sieci,~które mają duszę
126  2,  9 |        skrzydlaty ptaku,~nędzarzu, na koń, na koń,~przepadnie
127  2,  9 |           ptaku,~nędzarzu, na koń, na koń,~przepadnie przekleństwo,
128  2,  9 |         mówisz, okropne widziadło,~na koń? - gdzie - ? jak?~Żelazna
129  2,  9 |            więzi mnie ręka.~RYCERZ~Na koń, zbudź się, ty żak,~
130  2,  9 |        ptak!~Bioręć w pętle.~POETA~Na arkan mnie wiąże.~RYCERZ~
131  2,  9 |            prochów, skał...~RYCERZ~Na głos mój ty będziesz drżał:~
132  2,  9 |            stać tam wśród krwi,~aż na ogromny głos~bladością się
133  2,  10|  przewiduję inszą zabawę;~poczułem na szyi arkan -~Polska to jest
134  2,  10|       precz,~wypisać świętą sprawę~na tarczy, jako ideę, godło~
135  2,  12|         muzyce dla mnie grać,~mnie na Piekło stać.~Ja pan, ćwierć
136  2,  12|           powie "Jezus" - ja wolny na chwilę,~powietrzem się zasilę:~
137  2,  13|        pójdźże w tan, dalej w tan:~na Weselu hula Śmierć,~garniec
138  2,  15|           gębe myć,~chce mi się tu na Weselu~żyć, hulać, pić.~
139  2,  15|             ręce myć...~DZIAD~Krew na sukniach, krew na włosach...~
140  2,  15|       DZIAD~Krew na sukniach, krew na włosach...~UPIÓR~Nie pyskuj,
141  2,  15|        będzie znać;~chce mi się tu na Weselu~żyć, hulać, pić - ?~
142  2,  15|       hulać, pić - ?~jeno ta plama na czole...~DZIAD~Cholera!~
143  2,  15|    orderach chodzę.~DZIAD~O! plamy na podłodze od nóg.~UPIÓR~To
144  2,  15|         myć,~nie bede próżno stać,~na Wesele, na Wesele,~podź
145  2,  15|            próżno stać,~na Wesele, na Wesele,~podź tańcować, bośma
146  2,  16|           co z nami - ?~KASIA~Kiej na ogrodzie rosi.~KASPER~Kiejbyśmy
147  2,  17|             KASIA~Powiedziałam tak na hece.~KASPER~Kasiu, dyć
148  2,  17|           poszli spolnie ka.~KASIA~Na ogrodzie sie zrosiło -~jak
149  2,  17|           zrosiło -~jak kces gęby, na -~KASPFR~Ino by najmilej
150  2,  20|           Nie wiem - nie; - patrzę na ludzi~jak na przeróżnych
151  2,  20|         nie; - patrzę na ludzi~jak na przeróżnych ludzi.~DZIENNIKARZ~
152  2,  21|        POETA~Może - a w tej chwili na dworze~pani mi się z dala
153  2,  21|                POETA~Myśmy lecieli~na lep poezji - i teraz~dwór
154  2,  21|         się duchem udziela,~co się na powietrzu spala~jak garść
155  2,  21|          ulecieć - w górę -~RACHEL~Na szczyty!~POETA~Walküra!~
156  2,  22|            musi wielgi być:~ubiory na nim czerwone,~siwa broda
157  2,  24|            niespodziewanie~w noc i na to weselisko~zechcieli tu,
158  2,  24|            chwila osobliwa,~możemy na osobności~porozmawiać.~GOSPODARZ~
159  2,  24|           te dzwony.~Patrzyłem się na lud święty,~jako upadał
160  2,  24|         potępiony:~kiedy ojce klną na synów,~kiedy syny przeklną
161  2,  24|            stałem w pożarnej łunie~na siwym, na siwym rumaku,~
162  2,  24|           pożarnej łunie~na siwym, na siwym rumaku,~czekając Bożego
163  2,  24|          jak owi dawni mocarze,~Wy na koniu, siwym koniu,~poprzed
164  2,  24|       słowem przyszedł starem,~żeś na mnie użył sposobów~i co
165  2,  24|           zwoła sejmowe stany,~kto na sejmie się pojawi~Sam w
166  2,  24|   GOSPODARZ~Bratni zbór.~WERNYHORA~Na jego rycerny głos~spotężni
167  2,  25|        GOSPODARZ~Poprzysiągłem się na duszę;~konno muszę - -  !~
168  2,  25|           muszę,~zaprzysiągłem się na duszę.~Jego siła mnie urzekła:~
169  2,  26|          Swego nosa.~GOSPODARZ~Nim na wrzosy padnie rosa,~zanim
170  2,  26|           się za czapką, porzuconą na podłodze)~Moja copka z pawim
171  2,  27|        tela tego,~złote iskry miał na wąsach,~a ta delijo pąsowa,~
172  2,  27|            wszelki duch Pana Boga:~na zegarze po północku.~STASZEK~
173  2,  27|        Gospodarzowi złotą podkowę)~Na!~GOSPODARZ~Złota podkowa - !~
174  2,  27|             STASZEK~Błyskotała sie na błocku.~GOSPODARZ~Wymowniejsze
175  2,  27|            że zawitał gość ognisty~na stepowym siwym koniu,~z
176  2,  28|          Ka?~GOSPODARZ~Pod progiem na przysieniu;~szczęście w
177  2,  29|             godła, herby, kosy,~aż na głowie wstają włosy,~wszystko
178  2,  29|         jak gorączka,~jak gorączka na wulkanie,~jak szumienie
179  2,  29|            wulkanie,~jak szumienie na organie:~takie figury w
180  2,  29|          koronie,~że stoimy gdzieś na szczerbie,~ani zbili szlachta
181  2,  29|           muszę,~poprzysiągłem się na duszę.~GOSPODYNI~Gwałtu,
182  2,  30|       kogoś siekać;~dzisiaj nie ma na co czekać.~Nastrój? macie
183  3,  1 |       wreszcie znużony położył się na zestawionych krzesłach,
184  3,  2 |           żem chciał się pogłębić,~na plan pierwszy wstąpić muszę - ~
185  3,  2 |       huczy las.~POETA~Połóżże się na kanapie,~jak się wyśpisz,
186  3,  2 |          taniec brać,~przecie mnie na litość stać:~ona chłopka,
187  3,  2 |           GOSPODYNI~(do męża)~Podź na łóżko, zgotowione.~GOSPODARZ~
188  3,  2 |          niewielu.~NOS~(układa się na sofie; do Pana Młodego)~
189  3,  2 |            korek, a tu~korek coraz na spód idzie;~myślę sobie,
190  3,  2 |            go katu,~wyciągnę korek na włos,~na włos długi Morawianki,~
191  3,  2 |            wyciągnę korek na włos,~na włos długi Morawianki,~a
192  3,  2 |           głaz.~PAN MŁODY~Pamiętaj na drugi raz:~wprzód całować,
193  3,  2 |            długo może trwać -?~NOS~Na ten temat myślę co dzień;~
194  3,  2 |           okrutnie spać,~najlepiej na ten temat śpie.~PAN MŁODY~
195  3,  2 |            le déluge.~(Nos zasypia na sofie, Gospodarz na fotelu
196  3,  2 |        zasypia na sofie, Gospodarz na fotelu i krzesłach i tak
197  3,  6 |          Pani by tam stała i stała~na tym wichrze...~RACHEL~A,
198  3,  6 |      muzyka bliska;~i te wszystkie na sadzie zjawiska,~którem
199  3,  6 |         jak się ubrać, mając pójść na bal~lub do koncertowych
200  3,  6 |         cóż ten serdeczny żal~i ta na moim czole chmura -?~POETA~
201  3,  7 |           MŁODY~Drużbowie za głupi na to.~HANECZKA~To tak mówisz
202  3,  7 |             HANECZKA~To tak mówisz na ostatku!~PAN MŁODY~Nie trza,
203  3,  8 |       kaskada czułości,~że się nam na oczach świeci,~jakbyśmy
204  3,  8 |         POETA~Oni i my - my i oni,~na wyścigi - kto kogo przegoni!~
205  3,  8 |        kogo przegoni!~MARYNA~A pan na Pegazie na chmurze.~Mnie
206  3,  8 |            MARYNA~A pan na Pegazie na chmurze.~Mnie się zdaje -
207  3,  8 |           i smutek, i podłości -~i na skrzydłach mi cięży~ciężar
208  3,  8 |           niech pan idzie ochłonąć na dworze,~na wichrze.~POETA~
209  3,  8 |          idzie ochłonąć na dworze,~na wichrze.~POETA~Tam! tam
210  3,  9 |           kajś z nim.~(tu wskazuje na Gospodarza).~CZEPIEC~(wskazując)~
211  3,  9 |           Co śpi.~CZEPIEC~Ka?~KUBA~Na Moskali!~CZEPIEC~Co, ja
212  3,  9 |           nikomu nie pokazali;~jak na dobrom gospodynie,~dobrze -
213  3,  10|      CZEPIEC~(nastąpił we drzwiach na wchodzącego)~A cóżeś za...!~
214  3,  12|    przywdziewa frak -~przyjechałem na wesele~i choć mi niejedno
215  3,  15|           do nich nic,~niech se ta na swoich żarnach mielą,~jako
216  3,  15|          telo, co byś sie wyniosła~na tamten świat.~MARYSIA~Może
217  3,  15|         jakem sie to ś nim poznała~na Hanusinym weselu -~zrobiło
218  3,  16|         ogromnej karocy~napotkałam na śnie diabła;~takie mi sie
219  3,  16|             PANNA MŁODA~A tak - ta na śnie, nie dziwota,~że sie
220  3,  17|            PAN MŁODY~I to wszystko na żart - - ?~POETA~A ot tak,
221  3,  18|           ta za rezolutna;~pon sie na mnie skrzywiom, jak rzeke,~
222  3,  18|          że my sie nie rozumiewa~i na nic rozmowa nasa.~POETA~
223  3,  19|              z fotelu i z krzeseł, na których leży)~Cóż - wyście
224  3,  19|           co kto ma, do ręki brać,~na podwórze wyjść i stać;~tam
225  3,  19|            pójdziecie z nami~to my na was - i z kosami!~GOSPODARZ~
226  3,  19|        żeście krwi łakomy;~jeno że na krew nie czas.~CZEPIEC~Hej,
227  3,  19|           łan.~PAN MŁODY~(ku oknu)~Na liściach skry.~Opalowa rosa
228  3,  19|            zarucko kur zapieje,~że na nas czekają w mieście,~że
229  3,  19|           w pole,~co sie widzi hań na dole,~kandy jest krakowsko
230  3,  20|           tam, panie, się rumieni;~na powietrzu słychać śpiewy.~
231  3,  21|      Kasper w stroju drużby. Stają na warcie: jeden przy drzwiach
232  3,  22|     sumowaniem;~boby sie pon usroł na niem.~
233  3,  24|         taki cap -~wraź se jeszcze na łeb ćwirć!~PAN MŁODY~Cóż
234  3,  25|   GOSPODARZ~Bracie - nie to.~POETA~Na chmurach się dziwy stroją.~
235  3,  30|            przyleciał ptak,~hań se na ganecku siad,~taki ci ogromiec
236  3,  32|            się w nocy zjawił duch:~na nim była czarna zbroja;~
237  3,  32|         była czarna zbroja;~napadł na mnie tak obcesem~krzyczał
238  3,  32|           śpiewają i pryszczą krew~na chmury - ?~PAN MŁODY~Na
239  3,  32|            na chmury - ?~PAN MŁODY~Na niebie ruch.~GOSPODARZ~(
240  3,  33|       dalekim łanem drzewców~godzą na się wielkim pędem.~PAN MŁODY~
241  3,  33|         można by nią ciąć niebiosa~na płaty, jak sztukę płótna.~
242  3,  33|              kto przeczuje? -~Była na dusze obława.~POETA~Widziałem
243  3,  33|            i bab w natłoku zebraną na izbie)~Przyjechał, wim,~
244  3,  33|            pyski sprała;~co za pon na takich śkapach!~GOSPODARZ~
245  3,  33|            słyszeć ruch~od Krakowa na gościńcu.~GOSPODYNI~(z drugiej
246  3,  33|            drugiej izby)~Tyle luda na dziedzińcu.~PANNA MŁODA~(
247  3,  33|  przyjedzie?~GOSPODARZ~Nie tu, ale na gościniec~wjedzie stary
248  3,  33|          się pokłonić,~potem siąść na koń.~POETA~I gonić!~GOSPODARZ~
249  3,  33|         trzeci kur.~GOSPODARZ~Tak, na znak.~POETA~Te widma chmur~
250  3,  33|        Widma!~PAN MŁODY~Wzdęła się na chmurach wydma;~ucichło
251  3,  33|            gościńca, od Krakowa...~Na zamku czeka KRÓLOWA~z Częstochowy.~
252  3,  33|          prawdziwa.~POETA~Świtanie na lutniach gędzi...~PAN MŁODY~
253  3,  33|        leci~z Aniołem, Archaniołem na czele;~że tej nocy, gdy
254  3,  33|            a MATKA BOŻA w koronie,~na Wawelskim zamkowym tronie~
255  3,  35|         Czarem izbę i gra kolorami na ludziach pochylonych w pół-śnie,
256  3,  36|      porozwierane -~syćko z rękami na usach,~dech im zaparło w
257  3,  37|          tropiący Chochoł; a teraz na skrzynię malowaną się wygramolił
258  3,  37|           zaraz ich odejdzie Smęt.~Na czołach im kółka zrób,~skrzypki
259  3,  37|          do czoła, jakby se chciał na ucho nasunąć czapki)~Kajsi