Akt, Scena

  1  1,  1 |    panowie to nijak nie wiedzą,~że chłop chłopskim rozumem
  2  1,  1 | garniemy.~DZIENNIKARZ~Ja myślę, że na waszej parafii~świat
  3  1,  1 |         Głowacki.~A, jak myślę, ze panowie~duza by juz mogli
  4  1,  2 |       nie tłumię.~ZOSIA~Dobrze, że przynajmniej pan umie~zmiarkować,
  5  1,  2 |         Tak jakbym się dziwiła,~że mnie tyle honoru spotyka;~
  6  1,  2 |   czemuż pani się gniewa?~ZOSIA~Że pan jak Lohengrin śpiewa~
  7  1,  2 |     nade mną jak nad łabędziem,~że my dla siebie nie będziem,~
  8  1,  4 |        wy skora, kumosiu;~ledwo że wkoło spojrzała,~już by
  9  1,  5 |     ZOSIA~Drużba tańczy, proszę ze mną.~KASPER~Panienka obcesem
 10  1,  5 |     Panienka się nie zgniewają,~że ją lepiej gabne w pasie,~
 11  1,  8 |         co mną gardzą,~żem jest ze wsi, bom jest z chłopa.~
 12  1,  8 |         PANNA MŁODA~Jo myślała, że co inne.~KSIĄDZ~Naiwne to
 13  1,  9 |        szczęście!~Nie myślałem, że tak wiele.~PANNA MŁODA~Ano
 14  1,  10|     POETA~Kwita -~nie myślałem, że coś świta,~pani prawie obrażona - ?~
 15  1,  10|        pan jeszcze szuka?~POETA~Że nie poszła w las nauka.~
 16  1,  10|     wzajemnie:~Ja od pani, pani ze mnie.~MARYNA~A na cóż mnie
 17  1,  10|        ja o pana się przelękła,~że ta strzała niespodziana~
 18  1,  12|    warkocze we wstążek splotce;~że to moje, że to własne,~że
 19  1,  12|    wstążek splotce;~że to moje, że to własne,~że tak światłem
 20  1,  12|       że to moje, że to własne,~że tak światłem gorą lica!~
 21  1,  12|         moja złota.~PANNA MŁODA~Ze sewcem tako robota.~PAN
 22  1,  15|      dziwne, bardzo nowe,~tylko że tak robią wszyscy.~POETA~
 23  1,  15|        ale gdzie ta.~Pan myśli, że ja zajęta?~POETA~Widzę,
 24  1,  15|         ja zajęta?~POETA~Widzę, że pani pamięta,~jaka komu
 25  1,  16|    miłości ciebie grodzi.~ZOSIA~Że to tak losy szczęściem gardzą,~
 26  1,  16|         losy szczęściem gardzą,~że tak nie sypią szczęściem
 27  1,  17|      przyjaciele.~ŻYD~No, tylko że my jesteśmy~tacy przyjaciele,
 28  1,  17|         ja wiem od mojej córki,~że pan młody muzykę czuje.~
 29  1,  17|      przyjdzie sama tu;~mówiła, że zamiast snu~woli widok panów
 30  1,  17|         Nawet wierzę.~ŻYD~Mówi, że ją muzyka bierze,~za mąż
 31  1,  19|        nie domyślają się wcale;~że ich tam czeka ogarek,~co
 32  1,  19|       zobaczy pan, proszę pana,~że się do poezji nada,~jak
 33  1,  21|    błyski - ?~RACHEL~Pan sądzi, że koniec bliski;~że mnie porwie
 34  1,  21|        sądzi, że koniec bliski;~że mnie porwie Amor-bożek?~
 35  1,  21|        Więc go pani zaniedbuje,~że to człowiek pracy - ?~RACHEL~
 36  1,  23|         MŁODY~A mnie się widzi, że patrzę~na piękno i szczęście
 37  1,  23|       piękno i szczęście cudze,~że nie moje to, co moje.~POETA~
 38  1,  23|        serca.~POETA~To ciekawe,~że, co my rozumiemy przez prozę,~
 39  1,  23| przetapia się na dźwięk, rymy~i że potem z tego idą dymy~po
 40  1,  23|       obłoków chmura;~co by się ze stosu wzbiła?!!~PAN MŁODY~
 41  1,  24|   granitu,~rycerz z czoła, ktoś ze szczytu~w grze uczucia,
 42  1,  24|         męką,~więc mętów czerpa ze studni;~u źródła, jakby
 43  1,  24|       strojem, dawnym krojem,~a ze sercem zawsze swojem;~to
 44  1,  24|        się w każdym poniewiera,~że czasami dech zapiera;~tak
 45  1,  24|       pod czwartą głębną skibą,~że swego serca nie dostać.~
 46  1,  24|       raz wstaje wielka postać,~że ino jej skrzydeł dostać,~
 47  1,  24|         jesteśmy jak przeklęci,~że nas mara, dziwo nęci,~wytwór
 48  1,  24|    serce bierze, zmysły draźni;~że nam oczy zaszły mgłami;~
 49  1,  25|    hukne w pysk -~juzem myśloł, że sie stocył,~on sie tylko
 50  1,  25|     hukne w pysk,~myślołem juz, że sie stocył,~on sie ino krwiom
 51  1,  25|    podróżuje...~CZEPIEC~Szkoda, że pon nie lubuje,~u nas wschodzi
 52  1,  25|     człowiek się na ból łakomi,~że ból swój, że to są swoi - - - ~
 53  1,  25|        ból łakomi,~że ból swój, że to są swoi - - - ~ucieka
 54  1,  25|      przestworze!~Taki grot się ze mną włóczy;~myślę, że ten
 55  1,  25|       się ze mną włóczy;~myślę, że ten ból jest siłą.~CZEPIEC~
 56  1,  25|     nastawali - ?~Pon pedzieli, że żurawiec.~POETA~Ptak powrotny.~
 57  1,  26|         i cóż wy na to mówicie,~że to niby różne stany - ?~
 58  1,  27|      ŻYD~Z weselem tyle hałasu,~że wszystko się gniecie tu.~
 59  1,  30|       co jest jeszcze w ludzie,~że coś z tego przecie będzie;~
 60  1,  30|       który się wsiąka, wdycha,~że się tak w tych zbożach tonie;~
 61  1,  33|     JASIEK~Nie wiem, co.~KASPER~Że te panny to nos chcom.~JASIEK~
 62  1,  33|     KASPER~Nie wiem, no?~JASIEK~Że tak one ino kpiom.~KASPER~
 63  1,  35|      czy dziwota:~zamiast wody, że chcę mleka;~że nie gonię,
 64  1,  35|    zamiast wody, że chcę mleka;~że nie gonię, kto ucieka;~na
 65  1,  36|        i tym jestem szczęśliwa:~że święta i dla mnie żywa.~
 66  1,  36|   święta i dla mnie żywa.~POETA~Ze świętymi pani przestaje;~
 67  1,  36|        ogrodzie~owitą w chochoł ze słomy;~przed tą pałubą słomianą~
 68  1,  36|        tu -~może uwierzycie mu,~że prawda, co mówi Rachela.~
 69  1,  37|       Panno młoda, myślę sobie,~że co zechcesz, to się stanie:~
 70  1,  37|         o cóz się to rozchodzi,~że pon tylo się spodziwo~po
 71  2,  3 |     CHOCHOŁ~Tatusiowi powiadaj,~że tu gości będzie miał,~jako
 72  2,  4 |          i tak mi sie uwidziło,~że lazom koło nos cienie...~
 73  2,  4 |        Czarno figura po ścienie~ze światła - o, patrzajże sie,~
 74  2,  4 |          Marysia zabiera lampkę ze stołu. Izba pozostaje ciemna -
 75  2,  7 |   Skapały, zżarły się świece,~a że do rąk przytroczone,~więc
 76  2,  7 |        co było wielkie w kraju;~że wszystko, co było, przepadło,~
 77  2,  7 |          ale znać z Acana mowy,~że jest - tak - przeciętnie
 78  2,  7 |        kto te pozakładał pęta~i że ręka, co przeklęta,~była
 79  2,  7 |        nasze pola.~STAŃCZYK~Łzy ze źródła!~Tyle żalów o nieswoje!?~
 80  2,  7 |         grobach leżą?~Myślisz - że się trupy odświeżą~strojem
 81  2,  7 |        pragną powrotu~i wiedzą, że tam, gdzie dążą,~wylądu
 82  2,  7 |         do ust pocznie chlustać~ze znużenia - wtedy padną,~
 83  2,  8 |     kaduczą.~POETA~Nie przeczę, że rozmyślania uczą,~ale cóż
 84  2,  8 |        ja plwam~na to wszystko, ze serca szczerego -~i nie
 85  2,  8 |         Litość: kłam,~a słyszę, że gadają o przyjaźni.~Miłość
 86  2,  8 |      które mają duszę w uwięzi,~że gdy tak mi grają bez przerwy,~
 87  2,  8 |      bez przerwy,~zdało mi się, że moja dusza~ze mnie wyszła
 88  2,  8 |     zdało mi się, że moja dusza~ze mnie wyszła i koło mnie
 89  2,  8 |      się - sam mówisz przez to,~że o jedno złudzenie więcej.~
 90  2,  9 |       dań.~POETA~Wracasz do dom ze snów, z dali...~RYCERZ~Z
 91  2,  10|         się palą;~zdaje mi się, że słyszę gdzieś górą,~jak
 92  2,  14|        PAN MŁODY~Oj, tu Diabły, ze samego Piekła,~włóczyły
 93  2,  16|     JASIEK~Bo to widzis, Kasiu, że to -~tak mnie ciągnie bez
 94  2,  16|       mom ci sepnonć.~KASIA~Co, że co - ?~KASPER~Radź, co z
 95  2,  19|       chciałabym żałować~jutro, że dzisiaj nie dosyć,~jak dzisiaj,
 96  2,  19|         nie dosyć,~jak dzisiaj, że nie dość wczora,~ażem osłabła,
 97  2,  19|  osłabła, aż prawie chora,~ino, że mi nie trza doktora,~ino
 98  2,  20|        myślę, panie redaktorze,~że tam w tej wiejskiej komorze,~
 99  2,  20|      półblasku kuchennej lampy,~że tam mój taniec coś znaczy.~
100  2,  21|         ale mnie się wymarzyło,~że się tu zaczyna coś dziać - ?~
101  2,  21|      widzenia.~RACHEL~Ja prawie że jestem w trwodze -~a wie
102  2,  21|   jestem w trwodze -~a wie pan, że się zwróciłam w drodze;~
103  2,  21|         króla;~zatrzęsło się tu ze wszech jak do ula.~RACHEL~
104  2,  22|    GOSPODARZ~Weźcie konia~razem ze Staszkiem ku szopie;~podrzućcie
105  2,  24|          Czego nie zjęzykowali:~że pan stary, że Dziad stary,~
106  2,  24|      zjęzykowali:~że pan stary, że Dziad stary,~że Dziad z
107  2,  24|      pan stary, że Dziad stary,~że Dziad z lirą, brodą siwą...~
108  2,  24|        chce się wydać urodziwa,~że to gość niespodziewany,~
109  2,  24|     Zostaw, panie Włodzimierzu,~że to chwila osobliwa...~GOSPODARZ~
110  2,  24|       gwarzy się przy szklenie,~że to z drogi, tyle błoto;~
111  2,  24|         się nie rozchodzi o to;~że to chwila osobliwa,~możemy
112  2,  24|  WERNYHORA~Słowem!~GOSPODARZ~Wy ze Słowem - Wy ze Słowem!~WERNYHORA~
113  2,  24|     GOSPODARZ~Wy ze Słowem - Wy ze Słowem!~WERNYHORA~Ja z Rozkazem.~
114  2,  24|    Przymierzu.~GOSPODARZ~To jak ze snu prawda żywa,~chwila
115  2,  24|         stany.~GOSPODARZ~To jak ze snu prawda żywa;~prawie
116  2,  24|         snu prawda żywa;~prawie że są wszyscy społem~u mnie
117  2,  24|         Waści weselisko;~prawie że są wszyscy społem;~roześlesz
118  2,  24|     próchno, czy ty czarem,~żeś ze słowem przyszedł starem,~
119  2,  24|          tysiąc koni grudy bije~ze złotymi podkowami!~GOSPODARZ~
120  2,  25|         wiesz, mama, tyle tego,~że mi w głowie huczy, szumi;~
121  2,  26|  Dobędzie się i pałasza:~JASIEK~Ze pon wojak - dobra nasza!~
122  2,  27|       znak widoczny, oczywisty,~że zawitał gość ognisty~na
123  2,  29|        ani zbili pan w koronie,~że stoimy gdzieś na szczerbie,~
124  3,  2 |        ten miał nos.~GOSPODARZ~(ze swego miejsca)~Gdzieżeś
125  3,  2 |        się przechyliła~i czuję, że wino kapie;~szkoda wina; -
126  3,  2 |        wina; - w tym przyczyna,~że trzymałem flaszkę w łapie;~
127  3,  2 |        no, ale się jakoś stało,~że wypiłem flaszkę całą~i...
128  3,  6 |      chwila - ja panu oddana;~a że to tak przemija~i ani się
129  3,  6 |          którem ja widziała -~a że to tak przemija;~że my się
130  3,  6 |           a że to tak przemija;~że my się rozejdziemy,~że się
131  3,  6 |          że my się rozejdziemy,~że się wzajem zapomniemy,~to
132  3,  6 |        To będzie pani kontenta,~że myśl tak upornie zajęta.~
133  3,  8 |     poeci; -~czy nie uważa pan, że nad nas leci~jakaś kaskada
134  3,  8 |         jakaś kaskada czułości,~że się nam na oczach świeci,~
135  3,  8 |        POETA~Może, to może być,~że staliście się anieli~przez
136  3,  8 |     dalej z anielstwem począć -~że do wozu się koniki zaprzągnie,~
137  3,  8 |     wcale rozsądnie i szczerze:~że tego, tamtego trzeba bić,~
138  3,  8 |       tego, tamtego trzeba bić,~że się nie trzeba dać, że trzeba
139  3,  8 |          że się nie trzeba dać, że trzeba jakoś żyć,~że dłużej
140  3,  8 |       dać, że trzeba jakoś żyć,~że dłużej tak nie może trwać,~
141  3,  8 |        pan - jakoś temu wierzę,~że to było rozsądnie i szczerze.~
142  3,  8 |     rozsądnie i szczerze.~POETA~Że jakby przyszło do czego...~
143  3,  8 |       chmurze.~Mnie się zdaje - że coś jest...~POETA~Tam? !~
144  3,  8 |          jest Szczęście, co się ze mną mija,~i Nieszczęście,
145  3,  8 |         które mnie tuli.~MARYNA~Że to pan wszystko tak pamięta,~
146  3,  8 |       pan wszystko tak pamięta,~że pan tym wszystkim tak się
147  3,  9 |          bić Moskali!~Myśmy dwa ze Staskiem stali.~Jesce wam
148  3,  9 |   Mówili o jakisi rzezi, krwi -~że trza objezdzywać dwory;~
149  3,  9 |         się prędziuśko zmówili,~że jak stary już skońcyli,~
150  3,  9 | skońcyli,~tośmy ledwo odskocyli~ze Staskiem ode drzwi~i niby
151  3,  9 |   Staskiem ode drzwi~i niby to, że trzymomy siwka.~CZEPIEC~
152  3,  9 |        podrywka,~czy Czart może ze mnie drwi?~Kto go więcej
153  3,  9 |          Słuchaj, Kuba, podź ty ze mną,~bo jest ciemno.~Bedzies
154  3,  12|         się tak w młyn zamiele,~że bywam, i bywam wiele;~wist,
155  3,  13|        ś nim.~RADCZYNI~Ja wiem, że twoja uroda~niejedną trudność
156  3,  14|      Cieszę się, a myślę sobie,~że ci bedzie, siostro, żal.~
157  3,  14|         ja,~byłyśmy razem doma;~że ci sie zacnie bez stajnie;~
158  3,  14|     roboty,~bez tego harowanio;~że jak ty bedzies panią,~ciesze
159  3,  14|      ciesze sie, a myślę sobie,~że ci bedzie, siostro, żal.~
160  3,  14|         Czego żal - - ?~MARYSIA~Że ci sie bedzie cnieło~bez
161  3,  14|        tych płotów, bez ogroda;~że choć sie chłopem uciesys,~
162  3,  15|    przecie wolałam mego -~chyba że onemu samotno.~OJCIEC~Ka
163  3,  15|      nic tu dla mnie, a tu ide,~że tu tańczą - jak przed laty:~
164  3,  16|      MŁODA.~POETA~Panna młoda - ze snu, z nocy?~PANNA MŁODA~
165  3,  16|        ta na śnie, nie dziwota,~że sie jakie byle co zwidzi;~
166  3,  16|        Są tacy, co za to płacą;~że z jednego takiego bajania~
167  3,  16|        osłabła...~Śniło mi się, że siadam do karety,~a oczy
168  3,  16|         o rety. -~Śniło mi się, że siedze w karecie~i pytam
169  3,  17|       we fantastycznym świecie:~że to, co jest tu przed nami
170  3,  17|      się nagle wiatrem zmiecie;~że my próżno wyciągamy ręce~
171  3,  17|       nocy.~Określiłbym to tak, że dusza pnie się~po skale
172  3,  17|     stromej w górę~i wie - wie, że stanie tam!~Taka pewność
173  3,  18|      mnie skrzywiom, jak rzeke,~że my sie nie rozumiewa~i na
174  3,  19|       robotą,~juzem sie wycniół ze spania~i jestem gotów, i
175  3,  19|        widno, niewidomy;~widać, że nie znacie nas.~PAN MŁODY~
176  3,  19|        żeście krwi łakomy;~jeno że na krew nie czas.~CZEPIEC~
177  3,  19|       nas jest wielga moc,~jako że moc jest zaklęta,~że sie
178  3,  19|       jako że moc jest zaklęta,~że sie kiedyś opamięta...~Wyście
179  3,  19|         chcesz znać, co som my:~że w nas dnieje, dusa świci,~
180  3,  19|         nas dnieje, dusa świci,~że zarucko kur zapieje,~że
181  3,  19|         że zarucko kur zapieje,~że na nas czekają w mieście,~
182  3,  19|       na nas czekają w mieście,~że nas tu jest ze dwiedzieście~
183  3,  19|         mieście,~że nas tu jest ze dwiedzieście~z kosom, cepem,
184  3,  19|       kosom, cepem, żelaziwem~i że to, to nie som sny.~POETA~
185  3,  23|        wyfurknęło przed sam nos~że aż Jaga krzykła w głos;~
186  3,  27|         PANNA MŁODA~(ciągnie go ze sobą)~Podź sie patrz:~dają
187  3,  29|         PAN MŁODY~(wraca pędem)~Ze Zorzy się zrobiła krew:~
188  3,  30|        ogromiec kruk.~Potem sie ze skrzydlich wag~uniósł, wzleciał,
189  3,  32|        to prawda, bracie drogi,~że oni tam jakiś śpiew~napowietrzny
190  3,  33|        Wernyhora!~Obudziłem się ze snu -~kazał broń - broń
191  3,  33|    POETA~Zerwały się wrony dwie~ze sadu.~PAN MŁODY~Z ogrodu
192  3,  33|  CZEPIEC~(cały w słuchu)~Bedzie ze sta, do sta koni.~GOSPODYNI~
193  3,  33|           ażeby to była prawda:~że Wernyhora tam leci~z Aniołem,
194  3,  33|  Aniołem, Archaniołem na czele;~że tej nocy, gdy my przy muzyce,~
195  3,  33|     kędyś, stało się tak wiele:~że Kraków ogniami płonie,~a
196  3,  33|    dysze,~ażeby to prawda była:~że Wernyhora tam leci,~a za
197  3,  33|         kosy; to imając szable, ze ściany pochwycone; to znów
198  3,  35|  chłopie, czapkę z piór:~czapkę ze łba wicher zmiótł.~JASIEK~
199  3,  37|       malowaną się wygramolił i ze skrzyni tak do drużby poczyna:)~
200  3,  37|       nie najdzie stąd.~CHOCHOŁ~Ze skałek postrzepuj proch~
201  3,  37|   spokojny, pogodny, półcichy - że ledwo szumią spodnice sztywno
202  3,  37|         długie wstęgi i stroiki ze świecidełek podzwaniają -
203  3,  37|    ciężkie - taniec ich tłumny, że zwartym kołem stół okrążają,