SCENA 9.

CZEPIEC, KUBA.

CZEPIEC

Pódzies, smyku! pódzies, zdybiu!

KUBA

Dejciez pokój, panie wójcie.

CZEPIEC

Nie kręć się tu pod nogami,

tu starszeństwo ino sami.

KUBA

A jo coś wim i pedziołbym,

żebyście się nie ciskali.

CZEPIEC

Co...?

KUBA

Wy macie pójść kajś z nim.

(tu wskazuje na Gospodarza).

CZEPIEC

(wskazując)

Z tym...

KUBA

(wskazując)

Co śpi.

CZEPIEC

Ka?

KUBA

Na Moskali!

CZEPIEC

Co, ja z nim, z tym, co śpi - - ?!

KUBA

Cyt, jemu się cosik śni;

był u niego jakiś pon,

bary mioł jak chlebny piec.

CZEPIEC

Jakiś bardzo znakomity pon,

jeźli bary mioł jak piec.

KUBA

Zajechał konno w podwórze,

a potem, jak se pogadali

z tym, co śpi - pon Jaśka wzion;

Jasiek zaraz konia spion

i zakrzyknął: bić Moskali!

Myśmy dwa ze Staskiem stali.

Jesce wam i to powtórze,

jak oni tu się zgodali...

CZEPIEC

A ten pon - - ?

KUBA

Gość z Ukrainy,

jakiś okropnie bogaty,

straśnie polskie robił miny.

CZEPIEC

Stary - ?

KUBA

Pono setne laty. -

Mówili o jakisi rzezi, krwi -

że trza objezdzywać dwory;

pon był do szyćkiego skory,

tak się prędziuśko zmówili,

że jak stary już skońcyli,

tośmy ledwo odskocyli

ze Staskiem ode drzwi

i niby to, że trzymomy siwka.

CZEPIEC

Koń był siwy - ?

KUBA

Jak śnig, mliko,

a czaprak pozłocisty.

CZEPIEC

Czy to nie jakosi podrywka,

czy Czart może ze mnie drwi?

Kto go więcej widzioł?

KUBA

Nik.

CZEPIEC

Staszek: bajok, a ty: śpik.

KUBA

Nie wierzycie- - jest podkowa,

bo koń złotem był podkuty;

oddarła sie i jo naloz.

CZEPIEC

Gdzie jest?

KUBA

A oddałem zaroz,

a matuś schowali do skrzynie.

CZEPIEC

Schowali podkowe do skrzyni - ?

nikomu nie pokazali;

jak na dobrom gospodynie,

dobrze - to sie nawet chwali.

Ale Szczęście! - Jo już wim,

trza, żebyśmy poszli z nim.

Słuchaj, Kuba, podź ty ze mną,

bo jest ciemno.

Bedzies świciuł, zbierema się!

(z gestem w stronę Gospodarza)

Czekajcie! Rozmówiewa się!