SCENA 32.

POPRZEDNI, WIELU CHŁOPÓW z kosami i różną bronią, poubieranych jak do drogi.

GOSPODYNI

Gwałtu rety, Boże chroń!

Kto wam wraził kosy!?

CZEPIEC

Broń!!

Dejcie, matka, spokój dziś,

trza nam iść.

GOSPODARZ

Trza nam iść.

Coś mi świta; - świta w polu:

Wszyscy widzą jakieś cuda.

Sen - sny: bajki - Myśl: kąkolu!

Precz, kąkolu, chwaście, precz. -

Niechże wymiarkuję rzecz:

ktoś był - kazał - co -?

POETA

(do Gospodarza)

Co, bracie

w tobie się szamoce ból.

PAN MŁODY

(do Panny Młodej)

Mgły się już rozwłóczą z pól;

będzie ranek śliczny - Jaga,

wczoraj były wichry, burza,

dzisiaj wszystko się rozchmurza,

moja duszo, jużeś moja.

POETA

(do Gospodarza)

Mnie się w nocy zjawił duch:

na nim była czarna zbroja;

napadł na mnie tak obcesem

krzyczał słowa, takie słowa,

wytężałem cały słuch.

GOSPODARZ

(do Poety, a słuchany przez wszystkich)

Tak mi cięży, cięży głowa.

To powietrza ranny wiew.

Czy to prawda, bracie drogi,

że oni tam jakiś śpiew

napowietrzny słyszą gdziesi?

POETA

A może we wichrach biesi

śpiewają i pryszczą krew

na chmury - ?

PAN MŁODY

Na niebie ruch.

GOSPODARZ

(do Poety)

Mówisz, żeś wytężył słuch -

bracie - skądś te słowa znam

"wytężać - wytężać słuch".