Odslona, Sprawa

 1     I,  I   |    drągala, Górala,~Którego jej macocha za męza obrała:~
 2     I,  II  |  jest ona w stodole?~Jezeli jej nie widać, zejdę choć po
 3     I,  II  | choć po kole.~JONEK~Nie mas jej, chwila temu, posła za ogrody.~
 4     I,  II  |      schodzi po kole, Stach jej rękę podaje, a Jonek patrząc
 5     I,  II  | kadź spuchnie głowa;~Otósto jej tak powiem, i na tym się
 6     I,  VI  |     Wy, druchny, rospuśćcie jej warkoce.~Tu panie młody
 7     I,  XIII|      to ciche szeptanie,~Te jej gróźby, ten upór, już wiem,
 8     I,  XIV |   córka moja~Nie zechce, ja jej musić nie będę.~BASIA~I
 9     I,  XV  |       n. s.)~Stachu, już ty jej, widzę, inaczej nie zbędziesz,~
10     I,  XV  |    nie zbędziesz,~Przyrzecz jej, że po ślubie kochać się
11     I,  XVII|     s sobą elektrykę! użyję jej teraz~Na zdurzenie szaleńców,
12    II,  V   |    by nie wyszła na wierzch jej niecnota,~Tak się w sobie
13   III,  III |     tes dziewcyna,~Pomóscie jej, ja chwilkę zajze tes do
14   III,  VI  |   tu nie powróci, nie puscą jej nasi.~No, to psynajmniej