SPRAWA III

Stach sam, potem Dorota.

STACH

A ja w moje obroty wezmę tu Bartkową,

Jezeli się da wzrusyć, to o starca fraski,

Jak go wej rozkomosą weselne igraski,

Wtencas mu padnę do nóg i wsystko opowiem,

Moze się da nakłonić.

DOROTA 
(biegnie i wiesza mu się na szyi.)

Ach, Stasieńku miły!

Tyś moją dusą, tyś jest mojem zdrowiem!

Jus cię od świtu sukam, pewnie cię zwabiły

Dziewuchy wej do karcmy - a ja bes cie konam!

STACH

Ale pani młynarko, na cós to nam?

Te prózne swary;

Wacpani mąz stary,

Jakby się wejcie o tym dowiedział, toby to

Dopiero biedy było.

DOROTA

Na cós się s kobietą

Młodą zenił, kiej stary, mógł mnie wej nie zwodzić,

Kiej w nicem młodej zonie nie umie dogodzić.

Zawse to chore, ksywe,

A jesce tak podejzliwe,

Chciałby mnie zbyć głaskaniem, a to nic nie nada:

On mnie osukał, ja tes osukuje dziada.

SPIEWKA

Zadko to bywa na świecie,

By się małzeństwo kochało,

Chocias w młodości są kwiecie,

Chocias się dobrze dobrało.

Tym gozej, gdy zona zwawa,

A mqz, ledwie ze się chwieje,

Prózno się praca zadawa,

Jak lód psy słońcu topnieje.

Stasiu, tyś zranił mq dusę,

Ja ci prawdę wyznać musę,

Ze kiej mam starca przy sobie,

Wtencas ja myślę o tobie.

O bodajbym cię nie była znała!

Nie byłabym cię kochała,

Ty mię tak dręcys niebogę,

Ze bes ciebie wytrwać nie mogę.

Więc się nademną uzałuj,

Uzyc mi w mojej potsebie

Casem mnie tylko pocałuj,

Wsyćko ucynię dla ciebie.

STACH

Pani Bartłomiejowa, gdy mi tak spsyjacie,

Pochlebiam sobie wejcie, ze mi Baśkę dacie,

Basia mnie bardzo kocha i ja ją wzajemnie.

DOROTA

Baśki ci się zachciało zdrajco, a śmiesze mnie

Takie zecy wbrew bajać, toćbym miała

Patsyć, jakby się Baśka do cię umizgała?

STACH

A więc tes, kiedy inną wybierę za zonę,

Więcej mnie nie ujzycie, bo w daleką stronę

Pseniesę się, to i tak wam nic nie pomoze.

DOROTA 
(na stronie.)

Prawda i to. 
(głośno)  
Słuchajze, toć jesce być moze,

Zebym ci Baśkę dała, ale mi obiecać

Musis, ze mi pozwolis sobie się zalecać,

Wsak ja młoda i zwawa.

STACH

Nie, Pani Bartkowa,

Niech nas Pan Bóg od takiej pokusy zachowa,

Nie słysycies to jak nas ksiądz o to strofuje?

DOROTA

O ba, niech sobie tam ksiądz zdrowiuchno zartuje,

Pamiętam ja, jak do mnie kopercaki palił,

Kiedym wej chusty prała, mało mnie nie zwalił

W Wisłę, a zem go chciała kijonką psemiezyć,

Nie ze wsyćkiem to pono trzeba księdzu wiezyć.

STACH

Ale się ludzie gorsą i śmieją się z tego.

DOROTA

Juz my nie zgorsem świata zepsutego.

Pamiętam ci ja w mieście ową panią malowaną,

Cośmy to u niej byli z kasą tatarcaną:

Mąz koło kuchni chodził, a ona w pokoju

Lezała na kanapie w tak cieniusieńkim stroju,

Ze ją ledwie nie nago widzieć mozna było,

Dwóch młodych ohficerów psy niej się kręciło,

Takze jakiś kanonik i patron nadęty,

Ten poprawiał pońcosek, ów ściskał za pięty,

Azem parschła ze śmiechu.

STACH

To się panom godzi,

Bo takim, i samo złe, na dobre wychodzi,

Ale my, zyć powinni, jak poćciwość kaze,

Ja nigdy mojej zony zdradą nie obraze.

DOROTA

Kiedy tak, to się Baśki nie spodziewaj prózno,

Dziś ją Górale wezmą, bądź zdrów. 
(chce odejść.)

STACH 
(biegnąc za nią.)

A cyz mozna

Abyście mnie tak dręcyć chcieli? hej słuchajcie!

Albo mi zaraz dzisiaj swoją córkę dajcie,

Albo powiem męzowi, ze wy mnie kochacie.

DOROTA

Oho! próznać to praca, nie wskóras nic bracie,

Tak ja memu starcowi zakręciła głowę,

Zeby cię jesce wyprał za takową mowę.

Spróbujno, a zobacys, jak tam zecy chodzą,

Gdzie młode zonki, starych męzów za nos wodzą. 
(odchodzi.)

STACH

Prózna widzę nadzieja, cós tu teraz pocnę,

(tu słychać strojenie skrzypców w karczmie.)

Ale otós i tańce zacynają skocne,

Niechze se tu tańcują, ja ojca sprowadzę,

I z nasym organistą trochę się naradzę;

On, jak się na perore do ojca wysadzi,

Moze od mojej Baśki Górala odsadzi. (odchodzi.)