SPRAWA VI

Ciż, WAWRZYNIEC, Stach, Organista.

MIECHODMUCH

Witam, witam, zebraną całą kompaniję

I proszę mi pozwolić, by w ten dzień wszpaniały

Ręce moje na dźwięcznych cymbałach zagrzmiały.
(biorąc się pod boki, jak przystoi do oracji.)

O Pawle, chłopczów ozdobo!

Zochfija łączy się z tobą.

I tak się łączy do szpółki,

Ze kieby dwie jaszkółki:

Poplątawszy swe nogi, jak one we wodzie.

Tak wy dziś utoniecie w małżeńskiej szwobodzie!

Kochajcie się więc zawdy, jak szynogarlice,

Pnijcie się w górę razem, kieby chmiel po tyce.

We dwa rzędy szadzony ogród, kształtniej sztoi,

Dyjament wsadzon w złoto, jaśniej światło dwoi,

I dwa szłowiki nawet śpiewają szwobodniej,

Weselej zapalone gorą dwie pochodnie:

Tak i wy w jedno życie z obojga wcieleni,

Z obydwóch sztron będziecie też błogosławieni!

A jak wam się szczęścić będzie,

Gdy ksiądz przyjdzie po kolędzie,

Nie zapominajcie o Organiście,

A ja wam za to ogniście

Zagram przy ślubie na całe organy.

Skończyłem, dyksy, siądźmy, ty Panie kochany

Pawle, każ nam tu przynieść miodu garczy parę.

WAWRZYNIEC

Siadajcie, gospodaze - ja zwycaje stare

Zachowując, jako wej stryj pana młodego

Na miejscu ojca zmarłego

Moje błogosławieństwo kładąc im na głowę,

Taką do nich cynię mowę:

Zyjcie swobodnie, - mnózcie się płodnie,

Obyście wase widzieli prawnuki,

Obyście od dzisiejsej psewrotnej nauki

Dalecy - poćciwe mogli wydać plemię.

Uprawiajcie w pocie coła wasą ziemię,

Ona jest matką wasą, ona was wyzywi;

Nie bądźcie z nikim fałsywi,

Kochajcie zawse bliźniego,

Nie odpychajcie od dzwi ubogiego.

Podzielcie się chudobą s potsebnym sąsiadem,

I zyjcie dobrych ludzi psykładem.

Nic wam więcej nie zycę - a teraz wy chłopcy,

I wy starsi parobcy,

Stawcie się w psemian z dziewcęty,

I zaśpiewajcie himn małzeństwa święty.

Nasa Pani Bartkowa, jako gospodyni,

Tę nam łaskę ucyni,

Ze włozy pannie młodej na głowę wianecek,

Wy, druchny, rospuśćcie jej warkoce.

Tu panie młody za mną, w weselny tanecek.

Ja zacnę, zaśpiewajcie, niechaj se wyskocę.

(Bartłomiej, Dorota, Organista i kilku starych gospodarzy siedzą po prawej stronie, - chłopcy i dziewczęta śpiewają na przemiany; pod czas zwrótki dziewcząt chłopcy smutni, po skończonej podskakują na miejscu, śpiewają, tańcują, Jonek z panną młodą, a Paweł z Basią.)

HYMN WESELNY

1.

DZIEWCZĘTA

Zosiu, ach! jus cię traciemy,

Jutro cię panią ujzemy,

Zblednie kolor twój rumiany,

Stracis wianecek ruciany.

1.

CHŁOPCY

Nie uwazaj, miła Zosiu, lepsy chłopak świezy,

Nis kwiatecek w pustym polu, co odłogiem lezy,

I wianecek, kiedy zwiędnie, nic niebędzie płacić,

A wy, co go załujecie, radybyście stracić.

2.

DZIEWCZĘTA

Jus matuchnę swq stradałaś,

Jus do obcych się wybrałaś,

Jus nie ujźrys swej dziedziny,

Gdzie słodkie zyłaś godziny.

2.

CHŁOPCY

Skowronecek pod kamykiem, łabędź wedle wody,

A słowicek w chłodnym gaju uzywa swobody,

Tak tes dziewce w domu męza, znajdzie dobre mienie,

Bo tak wejcie psykazało mądre psyrodzenie. (tańcują)

3.

DZIEWCZĘTA

Dotąd nie znałaś zgryzoty,

Teraz poznas, co kłopoty,

Nie będzies mogła tańcować,

Bo musis na chleb pracować.

3.

CHŁOPCY

Wsakze kazdy cłowiek w zyciu stwozony do pracy

A ci, co nam chleb zjadają, są istni prózniacy,

I wy dziewki, co w panieństwie swe troski macie,

Lec w małzeństwie są roskose, których wy nie znacie. (tańcują.)

4.

DZIEWCZĘTA

Psyjdzie jesce kłopot taki,

Kiedy cię obsiędą dziatki,

Natencas będzies slochała,

Ześ się panną nie została.

4.

CHŁOPCY

Chmiel się ksewi, jabłoń rodzi i gniezdzą się ptaki,

By się wsytko nie mnozyło, nie byłby świat taki,

Nikcemne są takie dziewki, djabła nie wartają,

Co się same tylko włócą, a męzów nie znają. (tańcują.)

WAWRZYNIEC

Dosyć jus tego chłopcy, łepskoście śpiewali,

I my tes nie najgozej Zośkę wychasali;

I wy, druchny, składnieście tes nad nią płakały,

Choć to takiego płacu i wy byście chciały.

Teras pójdźwa do karcmy, jak śniadanie zjemy.

To się wej Panie Bartku, z sobą rozmówiemy.

MIECHODMUCH

Bo mamy coś powiedzieć, dla dobra waszego.

JONEK

Dalej, duda! Zagraj nam marsa wesołego.

Pódźwa. 
(Marsz, wszyscy wychodzą parami.)

WAWRZYNIEC

Ty pilnuj dobze i Bartka i zony,

Nalewaj im gozałki miodem zaprawionej,

Wsak wies, ze my, podobnie tak, jak i panowie

Najlepiej sprawę końcem, kiedy sumno w głowie.
(do Stacha.)  

A jak się jus zachłysną, w tem zacnij pomału

Prosić o łaskę dla się, pewnie o Góralu

Zapomną.

STACH

Ale ojce spieście się jak mozna,

Bo, jak Bryndus psypłynie, to jus będzie prózna.

WAWRZYNIEC

O! ani za godzinę jesce tu nie staną,

Wysiedli, pod kościołem snać na msą śpiewaną.

Mamy jesce dość casu. 
(idzie do karczmy.)

STACH

Idźmy tatuleńku. 
(chce iść, ale Dorota zatrzymuje go, która się była schowała za chałupę.)

DOROTA

Ach! zacekajcie na mnie, zacekaj Stasieńku.

Pójdź tutaj na ustronie, bo tam s karcmy widno.

STACH

Cegos chcecie, młynarko?

DOROTA

Pocies ty mnie biedną,

Pocałuj mnie, choćby ras! 
(chwyta go za szyję.)

STACH

Ej! cy tes to licho,

Dajcie pokój, bo będę wzescał.

DOROTA 
(zatykając mu usta.)

Ale cicho,

Bo stary wej usłysy.

STACH

Niech słysy.

DOROTA

Choć ksynę.

STACH

Ani by.

DOROTA

Choć ras tylko!

STACH

Mam zdradzać dziewcynę?

DOROTA

Mój Stasiu! 
(chwyta go za szyję.)

STACH 
(woła głośno ku karczmie.)

Bartłomieju!

DOROTA 
(zatykając mu usta.)

Nie róbze hałasu.

STACH

Uciekajwa, bo oto ktoś nadchodzi z lasu,

Mógłby nas tu podsłuchać albo dojzeć okiem. 
(ucieka.)

DOROTA

Zjes mi djabła, bestyjo! Wyjdzie ci to bokiem. (odchodzi.)