Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   płomienia dwu świec łojowych, obojętnie, zimnymi oczyma przypatrywał
 2  1,  8 |     życiem - jest dobrem.~Piotr obojętnie milczał.~- Gdy wróciłem -
 3  1,  12|    Jeden książę Gintułt słuchał obojętnie.~Ogarniało go nie współczucie,
 4  1,  14|   Wszakże - ciągnął spokojnie i obojętnie - zamordowanie wpośród tłumu
 5  2,  1 |         Litwinkowie grali wciąż obojętnie, ale twarze ich były coraz
 6  2,  2 |         niezupełnie zrozumiały. Obojętnie szedł do sali, gdzie poprzednio
 7  2,  12|     samą śmiercią czekał na nią obojętnie. Śmierć nie przyszła. Wysłała
 8  2,  18|         konie podawać - szepnął obojętnie trzeci - widzę bowiem, że
 9  2,  20|         śniegiem... Rafał szedł obojętnie, z uczuciem wesołej ciekawości,
10  2,  21|      wszystkiemu przekrzywiając obojętnie głowę to na prawe, to na
11  3,  3 |         krokami mówiąc prędko i obojętnie:~- Napadli ją w pięciu czy
12  3,  6 | niewysoka jego wieżyczka.~Rafał obojętnie patrzał w piaszczyste ugory
13  3,  6 |      wskutek dużej utraty krwi. Obojętnie spoglądał na dwór w Opaczy,
14  3,  6 |         mu chirurg wskazywał, i obojętnie słuchał zapewnień, że tu
15  3,  7 |     posłania i przypatrywał się obojętnie tym czynnościom. Chirurg
16  3,  10|  załatwieniu zlecenia, kłusował obojętnie z boku drogi. Ujrzał z dala
17  3,  14|     przeklęty. Któż wie, myślał obojętnie, leżąc bez ruchu na osypiskach
18  3,  18|         Twarz jego była zimna i obojętnie ponura jak złom głazu. Spojrzenie