Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      Drażnisz mię licząc na to, żeś pod dachem szlachcica polskiego...
 2  1,  8 |         i żyć. Piotrze, mówisz, żeś wziął determinacją po dojrzalszym
 3  1,  8 |     można? Ty się tak radujesz, żeś chłopa wyprosił z poddaństwa,
 4  1,  8 |        nie ma granic.~- Z tego, żeś nie jego dźwignął, bo on
 5  1,  8 |       sobą, tym, czym jest, ale żeś sam na dół zeszedł z wyżyny,
 6  1,  16|       tatuńciowi dobrodziejowi, żeś mię tu zastał...~- Nie mówić?~-
 7  2,  1 |        teraz przypominam sobie, żeś to ty jego poniekąd wychowanek.
 8  2,  1 |        drżyj ! Wiadomo przecie, żeś się dorobił jako hecmajster
 9  2,  10| doleciał do mego ucha.~Zapomnę, żeś jest na ziemi.~Niech cię
10  2,  14|        na roli dlatego właśnie, żeś swoją lekkomyślnie puścił
11  2,  17|      skądże idziesz, człowieku, żeś się tak utrudził?~- Z daleca
12  2,  17|      fantazja pchała człowieka, żeś właśnie szedł od nory do
13  3,  6 |     Węgier... Ja zaś ci powiem, żeś wcale nie Węgier, tylko
14  3,  7 |       wojaki? No, chwałaż Bogu, żeś żywy i żeś się pod ten dach
15  3,  7 |        chwałaż Bogu, żeś żywy i żeś się pod ten dach dostał.
16  3,  8 |         Żebyśmy nie zapomnieli, żeś między nami rangą najstarszy -
17  3,  10|       to wyznaję.~- Wiedziałem, żeś to ty sprawił! Ty, nie kto