Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        spostrzegł.~- Nabijaj! - wrzasnął Nardzewski - bo ci tu na
 2  1,  3 |      dno.~- Krzyś, uciekajmy! - wrzasnął na towarzysza i chciał go
 3  1,  3 |   pięściami na dobre, gdy Rafał wrzasnął, że muszą lecieć Co tchu,
 4  1,  8 |   ostrym i dzikim głosem czegoś wrzasnął raz i drugi. Rafał przypadł
 5  2,  1 |      latarnia.~- Zybenknopfy! - wrzasnął przyjaciel Rafałów, właściciel
 6  2,  10|         ozłocić...~- Mocarny! - wrzasnął dozorca bijąc go kluczami.~
 7  2,  12|       upitraszonego, i kwita! - wrzasnął rozkazującym tonem. - Słyszałeś,
 8  2,  17|     jeden nie zipał.~- Milcz! - wrzasnął Trepka zataczając się na
 9  2,  21|        jeszcze łzy.~- Niemce! - wrzasnął Olbromski nastawiwszy dłoni
10  2,  21|         Rafał rozkraczył nogi i wrzasnął:~- Niech żyje Cesarz! Przyjdę
11  3,  3 |      wsze strony.~- Kokoszki! - wrzasnął woltyżer idący na przedzie.~
12  3,  3 |         i pewnie: kula w łeb! - wrzasnął drugi.~- To strzelaj, gałganie! -
13  3,  3 |           Trzymaj, te - ułan! - wrzasnął mu nad uchem woltyżer.~-
14  3,  6 |          A bijże tę psiokrew! - wrzasnął gdzieś z boku skrzydłowy
15  3,  6 | skrwawiona aksamitna kamizelka, wrzasnął na niego, inny podniósł
16  3,  10|        jak?~- Jak to oddamy?! - wrzasnął na niego grubiańsko młody. -
17  3,  14|       mu rozwalić. Jeden z nich wrzasnął przeraźliwie i ustał w walce,